8 ไม่ชอบพกแบงก์ย่อย
1858 คำ
ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าเล็กเดินตรงไปยังร้านขายน้ำที่อยู่บริเวณด้านข้างตึกเชื่อมของคณะเรียนของเธอกับคณะวิศวะ
"ป้าขา เอา...ชาเย็นหนึ่งแก้ว แล้วก็นมชมพูหนึ่งแก้วค่ะ" ริมฝีปากบางเอ่ยบอกป้าคนขายน้ำด้วยรอยยิ้มสดใสตามประสาโดยรอยยิ้มหวานนั้นทำเอาชายกลุ่มหนึ่งที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ไม่ไกลต่างพากันสะกิดมองมายังคนตัวเล็กที่ยืนยิ้มมองนั่นมองนี่ไปเพื่อรอเอาน้ำจากป้าคนขาย
ข้อความ
อาจารย์นก : เดี๋ยวอาจารย์ไปหาอาจารย์ณดลก่อน
อาจารย์นก : ถ้าเข้ามาก็นั่งรอตรงที่เดิมนะ
วาวา : ได้ค่า ^^
หลังจากที่ตอบข้อความของอาจารย์ที่ปรึกษาเสร็จหญิงวัยกลางคนที่เป็นคนขายน้ำก็เอ่ยบอกร่างบางที่ยืนอยู่
"หนู ได้แล้วจ้า"
"อ๋อค่ะ" วาวาก็ยิ้มตอบหยิบเงินยื่นไปให้คนขายน้ำก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงใส่กระเป๋าสะพายเอื้อมมือเข้าไปหยิบน้ำทั้งสองแก้วขึ้นมาหมุนตัวหมายจะเดินออกไป
ซ่าา! เสียงแก้วน้ำในมือเล็กกระแทกเข้าไปยังบริเวณอกแกร่งของใครบางคนที่ยืนอยู่ด้านหลังหญิงสาวโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
"พะ...พี่..." ปากเล็กสีชมพูเอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือรุ่นพี่หนุ่มญาติของแสตมป์คนที่ให้เธอเช่าห้องในราคาที่ถูกแสนถูก แล้วดวงตากลมโตราวกับสาวญี่ปุ่นก็ต้องเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ
"...ขะ ขอโทษค่ะ" ร่างบางพูดเสียงสั่นลนไปด้วยความรู้สึกตกใจทันทีที่สายตาของเธอเหลือบไปเห็นว่าแก้วน้ำในมือของเธอนั้นได้เลอะเปรอะเต็มเสื้อช็อปของอีกคนไปหมด
"พี่คะ วาขอโทษนะคะ ฮือออ...ทำไงดี" ใบหน้าเล็กเอ่ยพร้อมกับพยายามใช้มือปัดไปที่เสื้อช็อปบริเวณหน้าอกแกร่งของชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความลนลานรู้สึกผิด
"วาขอโทษจริง ๆ นะคะพี่ธาม...วาไม่ได้ตั้งใจค่ะ"
"ไม่เป็นไร" ร่างสูงที่ยืนนิ่งมองการกระทำของคนตรงหน้าเอ่ยออกมาเสียงนิ่ง
"ฮืออ เดี๋ยววาทำความสะอาดให้นะคะ"
"จะทำยังไง"
"พี่ถอดมาได้ไหมคะ เดี๋ยววาเอาไปซักให้" รุ่นน้องสาวเงยหน้าบอกเจ้าของความสูงร้อยแปดสิบแปดตาใส โดยท่าทีของอีกคนนั้นทำเอาใบหน้าหล่อนิ่งเผลอชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะปรับเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งปกติ
"วาจะซักให้ดีที่สุดเลยค่ะ รับรองว่าไม่เหลือคราบเลอะแม้แต่นิดเดียว" ริมฝีปากบางย้ำบอกด้วยแววตากลมโตใสที่กะพริบถี่รู้สึกผิดใส่รุ่นพี่หนุ่ม
"อืม" สุดท้ายร่างสูงก็ต้องตอบกลับมาเสียงนิ่ง
"พี่ถอดมาเลยค่ะ เดี๋ยววาเอาไปจัดการให้"
พึบ ธามก็ยอมทำตามที่คนตัวเล็กตรงหน้าบอกไปแต่โดยดีทั้งที่สายตาของเขานั้นเอาแต่จ้องมองไปยังใบหน้าใสที่ยิ่งดูใกล้ ๆ ก็ยิ่งน่ารักสดใสทำให้รู้สึกไม่แปลกใจสักเท่าไรที่ชายหนุ่มบริเวณรอบ ๆ จะคอยลอบมองอยู่หลายคน
"พี่รีบใช้ไหมคะ"
"พรุ่งนี้"
"คะ?"
"ฉันต้องใช้ใส่เข้าเรียนพรุ่งนี้" ปากหนาเอ่ยบอก
"อ๋อ ได้ค่ะ พี่เรียนกี่โมงคะ"
"เก้าโมงเช้า"
"เก้าโมง...โอเคค่ะ วามีเรียนเก้าโมงเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้น..." ยังไม่ทันร่างบางจะพูดจบ อยู่ ๆ ก็มีอะไรบางอย่างยื่นเข้ามาตรงหน้าคนตัวเล็ก
"...?" วาวาก็ทำหน้างงก้มลงมองโทรศัพท์ราคาแพงที่ถูกยื่นเข้ามาสลับกับเงยหน้ามองหน้ารุ่นพี่หนุ่ม
"เอาไลน์เธอมา"
"คะ?"
"ไลน์เธอไง ไม่งั้นจะคืนเสื้อช็อปฉันยังไง"
"อะ...อ้อ! จริงด้วยแฮะ..." แล้วมือเล็กก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์จากมือแกร่งเข้ามากดไลน์ไอดีของตัวเองลงไปยังโทรศัพท์ของรุ่นพี่หนุ่ม
ติ้ง!
"นี่ค่ะ" เจ้าของรอยยิ้มหวานส่งยิ้มบอกร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับยื่นโทรศัพท์คืนไปให้
"..." ธามก็นิ่งเอาแต่จ้องมองรอยยิ้มสดใสนั้นด้วยสีหน้านิ่งเรียบไม่แสดงความรู้สึก
"ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยววาเอามาคืนให้ที่ตึกคณะวิศวะนะคะ พี่เรียนที่นี่ใช่ไหม" ดวงตากลมโตมองหน้าถามชายหนุ่ม
"อืม"
"โอเคค่ะ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้วาเอาเสื้อมาคืนให้นะคะ"
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็พยักหน้าตอบกลับด้วยท่าทีปกติ
"งั้นวาขอตัวก่อนนะคะ แล้วก็..." ปากเล็กเอ่ยก่อนจะทำหน้ารู้สึกผิดน่าเอ็นดูใส่คนตัวสูงที่ยืนอยู่
"...วาขอโทษอีกครั้งนะคะ สัญญาเลยว่าเสื้อช็อปของพี่จะสะอาดเหมือนเดิมแน่นอนค่ะ >"เฮ้อ ดีนะที่พี่เขาไม่โกรธ..."
ตกเย็น
กริ๊งง~
เสียงกริ่งจากประตูร้านกาแฟขนาดใหญ่ข้างมหา’ลัยดังดังขึ้น
"สวัสดีค่ะพี่หมอก^^" ริมฝีปากบางของหญิงสาวหน้าหวานเดินตรงเข้าไปเอ่ยทักทายรุ่นพี่หนุ่มที่กำลังทำกาแฟอยู่น้ำเสียงสดใส
"เลิกเรียนแล้วเหรอ"
"ใช่แล้วค่ะ เดี๋ยววาไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะแล้วจะรีบมาช่วย"
"อืม" เจ้าของใบหน้าดูดีของหมอกก็พยักหน้าตอบกลับรุ่นน้องสาวของตัวเองไปทำให้ร่างบางที่เข้ามาใหม่เดินตรงไปเปลี่ยนชุดสวมใส่ชุดกันเปื้อนพนักงานของที่ร้านพร้อมกับรวบผมให้ดูสุภาพเดินออกมาทำหน้าที่ของตัวเอง โดยร้านกาแฟแห่งนี้ก็คือที่ทำงานพาร์ตไทม์ของวาวานั่นเอง หลังจากที่เธอมาสัมภาษณ์งานในวันนั้นที่นี่ก็รับเธอเข้าทำงานทันทีเนื่องจากคนไม่พอบวกกับนิสัยยิ้มง่ายของคนตัวเล็กที่ดูเป็นมิตรกับทุกสิ่ง
"วันนี้สระผมมาเหรอ"
"คะ?"
"กลิ่นแชมพูออก" รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยบอกคนตัวเล็กออกไปอย่างไม่ได้อะไรหลังจากที่ได้กลิ่นแชมพูอ่อน ๆ ลอยมาเตะจมูกของเขาขณะที่ร่างบางกำลังเดินผ่านมาประจำที่รอรับออร์เดอร์
"อ๋อ ใช่ค่ะ มันโอเคไหมคะ"
"หื้อ?"
"มันกลิ่นไม่ดีเหรอ" ใบหน้าเล็กหันไปมองหน้าถามคนตัวสูงที่ยืนอยู่ด้านข้างด้วยสีหน้าเกรงใจกลัวว่ากลิ่นแชมพูของเธอจะทำให้อีกคนไม่ชอบ
"ไม่นะ ก็หอมดี"
"อ้อ...แหะ" รอยยิ้มหวานก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าใสอีกครั้งก่อนที่ทั้งสองจะยืนทำหน้าที่ของตัวเองกันไป จนกระทั่ง...
"อเมริคาโนเย็นแก้วหนึ่ง" เสียงทุ้มของใครบางคนที่เดินเข้ามาใหม่ดังขึ้นทำให้วาวาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปมองด้วยสีหน้ารู้สึกคุ้นไปกับเสียงก่อนจะชะงักไป
"พะ...พี่ธาม..." ปากเล็กเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย
"..." คนตัวสูงก็ยืนนิ่งมองหน้าคนตัวเล็ก
"อะ เอ่อ...สักครู่นะคะ" แล้วร่างบางก็ได้สติรีบส่งออร์เดอร์ในมือไปให้หมอกที่ยืนอยู่
"พี่...ยังไม่กลับอีกเหรอคะ" วาวาตัดสินใจเอ่ยถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยการชวนคุยตามประสา
"อืม" รุ่นพี่วิศวะหนุ่มตอบกลับ
"อ๋อ..." ใบหน้าเล็กก็ยิ้มออกมากับคำตอบที่ได้ก่อนจะหันไปหยิบผ้าเช็ดทำความสะอาดมาถูทำความสะอาดบริเวณเคาน์เตอร์ด้านหน้า ซึ่งการกระทำของหญิงสาวก็ตกอยู่ในสายตาคมของร่างสูงอีกคนทั้งหมด
"ได้แล้ว" เสียงหมอกหันเอ่ยบอกรุ่นน้องสาวที่ยืนอยู่
"ค่า" วาวาก็ขานรับตอบกลับชายหนุ่มไปพร้อมกับหยิบแก้วกาแฟยื่นไปให้เจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งตรงหน้า
"นี่ค่ะ อเมริคาโนเย็น"
"..." ธามก็นิ่ง
"พี่ธามคะ ได้แล้ว" ริมฝีปากบางยิ้มเอ่ยบอกรุ่นพี่หนุ่มอีกครั้งแต่เขาเอาก็แต่นิ่งมองหน้าเธอ
"พี่ธาม..."
"ไม่คิดเงินเหรอ"
"คะ?..." คนตัวเล็กก็ทำหน้าเหวอไปกับคำพูดของร่างสูงตรงหน้าก่อนจะค่อย ๆ เบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตกใจ
"...ฮือออ! วาลืมคิดเงิน แง ขอโทษนะคะ" หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความเด๋อด๋าน่าเอ็นดูพร้อมกับค่อย ๆ หันไปมองยังหมอกที่ยืนอยู่
"พี่หมอก..."
"เฮ้อ เป๋ออีกแล้ว" คนตัวสูงก็ส่ายหัวออกมาผลักหัวเล็กเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูปนเหนื่อยหน่ายกับนิสัยป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ของรุ่นน้องโดยการกระทำของชายหนุ่มนั้นทำเอาเจ้าของดวงตาคมกริบของร่างสูงอีกคนที่ยืนอยู่มองท่าทีพวกนั้นด้วยสายตานิ่งเรียบ
"ตกลงเท่าไร" ปากหนาถามขึ้น
"ระ...ร้อยยี่สิบค่ะ"
พึบ ธามก็หยิบเงินแบงก์พันวางลงไปยังบนเคาน์เตอร์ร้าน
"รับมาหนึ่งพันบาทนะคะ" แล้ววาวาก็รีบหยิบเงินทอนให้รุ่นพี่หนุ่มด้วยความเร่งรีบรู้สึกผิด
"นี่ค่ะเงินทอน แล้วก็ขอโทษจริง ๆ นะคะพี่ธาม..."
"...แหะ วันนี้ทำให้พี่ปวดหัวหลายรอบเลย"
"ไม่เป็นไร" ใบหน้าหล่อตอบกลับด้วยสีหน้านิ่งเรียบก่อนจะหยิบเงินทอนเดินออกไป แต่...
"ดะ...เดี๋ยวคะพี่ธาม" เสียงหวานเอ่ยเรียกรุ่นพี่หนุ่มขึ้นทำให้ดวงตาคมหันกลับมาจ้องมองยังใบหน้าใส
"พี่เอาเงินทอนไปไม่หมดค่ะ เหลืออีกตั้งเกือบสี่ร้อย" วาวาเอ่ยพร้อมกับมองไปยังเงินทอนที่กองอยู่บริเวณด้านหน้าของตัวเอง ซึ่งรุ่นพี่หนุ่มนั้นหยิบไปแต่เพียงแบงก์ห้าร้อยสีม่วง
"เอาไปเถอะ ฉันไม่ชอบพกแบงก์ย่อย" พูดจบ สองเท้าหนาก็เดินถือแก้วกาแฟออกไปทันทีโดยมีดวงตากลมโตของคนตัวเล็กที่ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างของร่างสูงไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
"แบงก์ย่อยที่พี่ว่าเนี่ย..."
"...ใช้กินได้เป็นอาทิตย์เลยนะ" ริมฝีปากบางพึมพำออกมาตามความคิดของตัวเอง
"คนรู้จักเหรอ" หมอกถามขึ้นทำให้ร่างบางได้สติ
"ค่ะ เป็นญาติของรุ่นพี่เพื่อนวา"
"ดูรวยใช่ย่อยนะ"
"คะ?"
"..." หมอกก็เงียบไม่ตอบแต่เลือกที่จะพยักหน้าไปทางด้านนอกร้านกาแฟที่สามารถเห็นคนตัวสูงที่เพิ่งเดินออกไปจากร้านนั้นขึ้นรถสปอร์ตราคาแพงสีดำด้านขับออกไปด้วยความรวดเร็ว
"แหะ..." โชคดีนะเนี่ยที่เขาไม่เอาเรื่องเธอเรื่องเสื้อช็อปของเขา
- ผู้เขียน
