7 เซ็นสัญญาเช่า (ห้อง)
2150 คำ
วันต่อมา...
"อืม เดี๋ยวพี่รออยู่ใต้ตึกคณะวิศวะนะ" เสียงแสตมป์เอ่ยบอกรุ่นน้องคนสนิทของตัวเองไปผ่านปลายสายโทรศัพท์หรู
"ถ้าเดินถึงหน้าตึกแล้วโทรมา"
"โอเค" แล้วมือเล็กก็กดวางสายไปทำให้มาร์คัสที่นั่งอยู่เอ่ยถามร่างบางขึ้น
"ใครอะ"
"รุ่นน้องฉันไง สองคนนั้นที่มาเมื่อวาน"
"อ๋อ น้องวาวาการบินน่ะเหรอ" คนตัวสูงตาลุกวาวทันทีที่รู้ว่าเมื่อกี้แฟนเก่าของตัวเองคุยกับใคร
"ไม่ใช่น้องวาวา แต่อีกคน"
"ก็นั่นแหละ" ปากหนาตอบ
"มึงรู้จักน้องเขาด้วย?" ตงตงที่นั่งอยู่ถามขึ้นซึ่งคำถามของเขาก็ทำเอาเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งอีกคนนั่งฟังทุกอย่างอยู่เงียบ ๆ
"รู้จักดิ ใครแม่งจะไม่รู้จักวะ"
"กูไง" ตงตงตอบ
"ครับ ไอ้สัส ก็มึงมันไม่โลกกว้าง" มาร์คัสตอบกลับใส่หน้าเพื่อน
"ตงตงไม่โลกกว้างหรือนายโลกกว้างเกิน" แสตมป์พูดแซะอดีตแฟนตัวเอง
"แตม!"
"พอ ๆ ตกลงจะได้รู้ไหมว่าน้องเขาคือใคร" ตงตงเอ่ยขึ้นอย่างห้ามทัพทั้งสอง
"น้องเขาชื่อวาวาเรียนอยู่การบินปีสอง ตอนปีหนึ่งน้องเขาเคยโดนโหวตให้ประกวดดาว แต่อยู่ ๆ ก็โดนเปลี่ยนตัว แต่แม่งก็ไม่ทันแล้วไง น้องวาวากลายเป็นที่รู้จักในผู้ชายหมู่มากเพราะรอยยิ้มน้องแม่งโคตรน่ารัก โคตรสดใส พาใจละลายสัส ๆ" มาร์คัสบอก
"ก็เชื่ออยู่หรอก น้องน่ารักมากจริง ๆ" แสตมป์เห็นด้วยอย่างไม่มีข้อกังขา
"อืม เห็นอยู่ ยิ้มทีตาหยีเลย" ตงตงเองก็สมทบอย่างเห็นด้วย
"แล้วคือยังไงเท่าที่ฟังเมื่อวานน้องจะมาเช่าห้องแตมเหรอ" มาร์คัสหันถามอดีตแฟนตัวเองขึ้น
"อืม"
"แต่น้องสู้ราคาไม่ไหวไม่ใช่เหรอเห็นที่คุยกัน" ตงตงเอ่ยตามที่ได้ยินเมื่อวาน
"ก็ใช่" แสตมป์เอ่ยก่อนจะค่อย ๆ หันหน้าไปมองยังคนตัวสูงอีกคนที่นั่งฟังเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่เงียบ ๆ มาร์คัสกับตงตงก็ชะงักไปเล็กน้อย
พึบ! เสียงแสตมป์หยิบเอกสารบางอย่างกระแทกลงไปวางลงบนโต๊ะด้านหน้าธาม
"เอกสารของห้อง แล้วก็...สัญญาเช่า"
"หื้อ??" มาร์คัสทำเสียงขึ้นมาด้วยความสงสัย
"ธาม...ซื้อห้องนั้นไปแล้ว" แสตมป์บอกออกมาเพื่อให้ความกระจ่างกับทุกคน โดยทันทีที่ริมฝีปากบางพูดจบ เพื่อนทั้งสองของเจ้าของใบหน้าหล่อก็หันไปมองร่างสูงที่นั่งเงียบอยู่
"มึงคิดจะทำอะไรไอ้ธาม" มาร์คัสถามเพื่อนตัวเอง
"..." ธามก็นั่งนิ่งไม่ตอบ
"ไอ้ธาม น้องยังเด็ก"
"ยี่สิบแล้วนี่"
"ไอ้ธาม!" มาร์คัสพูดขึ้นเสียงดังไปกับคำพูดตอบกลับของเพื่อน ถึงเขาจะเป็นเสือยังไงแต่ถ้าเหยื่อดูอ่อนโยนอ่อนต่อโลกเขาก็ไม่สามารถที่จะทำได้ลง ผิดกับเพื่อนของเขา...
"นายช่วยพูดทีสิมาร์คัส คนนี้ฉันขอ" แสตมป์เองก็เอ่ยออกมา
"ทำอย่างกับมันจะฟังฉัน" มาร์คัสก็หันไปตอบกลับอดีตแฟนตัวเองเสียงปลงเพราะรู้จักนิสัยเพื่อนตัวเองเป็นอย่างดี
พึบ แล้วอยู่ ๆ ธามก็ลุกหยิบซองบุหรี่เดินออกไปจุดสูบยังบริเวณข้างตึกด้วยสีหน้านิ่งเรียบไม่คิดสนใจคำพูดหรืออะไรของใครทั้งนั้น ซึ่งทันทีที่สองเท้าหนักเดินออกไป มาร์คัส แสตมป์ ตงตงก็นั่งมองหน้ากัน
"ตงตง ช่วยพูดกับธามหน่อยไม่ได้เหรอ น้องยังเด็กตามไม่ทันธามหรอก" คนตัวเล็กหันไปเอ่ยบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่
"ช่วยไม่ได้หรอกแตม เธอก็รู้นิสัยญาติเธอดีไม่ใช่หรือไง คนอย่างไอ้ธาม...ถ้ามันจะเอาใครจะหยุดมันได้"
"เฮ้อ! แต่น้องยังเด็กอยู่เลยนะ ถึงจะอายุยี่สิบแล้วแต่น้องยังดูไม่ทันคนเลย" แสตมป์เอ่ยตามความคิดส่วนตัวของตัวเอง หลังจากที่เจอกับเพื่อนของรุ่นน้องตัวเองก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนโยนไม่ทันคนขี้เกรงใจ
"ดูทรงแล้วมันเอาแน่อะ ไม่งั้นไม่ลงทุนซื้อห้องขนาดนี้หรอก" มาร์คัสพูดขึ้น
"โอ๊ย! คราวซวยของน้องจริง ๆ มาเจอเสือร้ายตัวพ่อ..." ยังไม่ทันที่แสตมป์จะพูดจบ
ครืดดด เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นทำให้ร่างบางได้สติหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย
ติ้ด
"อืม"
"ถึงแล้วเหรอ"
"เดินตรงเข้ามาเลย พี่อยู่ตรงห้องน้ำทางขึ้นลิฟต์"
"ใช่ ๆ โต๊ะในสุด"
"โอเค..."
"เบย์ ทางนี้ ๆ" แสตมป์ตะโกนเอ่ยเรียกรุ่นน้องตัวเองออกไปเสียงดังทำให้สองสาวที่เดินเข้ามาใหม่รีบเดินตรงเข้ามายังรุ่นพี่คนสวยที่ยืนอยู่
"สวัสดีพี่แตม" เบย์เอ่ยทักทายรุ่นพี่ตัวเองขึ้นด้วยท่าทีปกติตามด้วยเสียงหวานของคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้านข้างเพื่อนสนิทของตัวเอง
"สวัสดีค่ะพี่แตม ^^"
"สวัสดีจ้ะ" แสตมป์ก็ทักทายสองสาวตรงหน้ากลับไปด้วยน้ำเสียงใจดีปนเอ็นดูไปกับความแตกต่างของทั้งสองซึ่งเบย์จะออกแนวผู้หญิงไม่สนใจใครไปทางห้าว ๆ ห้วน ๆ สูงร้อยหกสิบหก ขณะที่วาวาจะออกไปทางแนวหวานในแบบน่าเอ็นดูส่วนสูงเพียงแค่ร้อยห้าสิบแปด เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างตัวเล็กน่าถนอมเป็นที่สุด
"เรื่องหอ..." ยังไม่ทันที่แสตมป์จะพูดอะไร อยู่ ๆ วาวาก็ทำท่าทีอึกอักขึ้นมากับอะไรบางอย่าง
"เอ่อ..."
"มีอะไรหรือเปล่าคะ" แสตมป์มองหน้าถามรุ่นน้องสาว
"พะ...เพื่อนพี่..." ริมฝีปากบางเอ่ยพร้อมกับลอบมองไปยังตงตงกับมาร์คัสที่นั่งอยู่
"อ๋อ ยังไม่เคยแนะนำใช่ไหม" แสตมป์ถามออกไป เพราะเจอกันมาสองครั้งแล้วแต่เธอก็ยังไม่เคยได้แนะนำให้รู้จักกันอย่างเป็นทางการสักที
"ค่ะ" วาวาก็ยิ้มตอบกลับไป เธอมองว่าอย่างน้อยชายทั้งสองก็เป็นเพื่อนของรุ่นพี่เพื่อนของเธอ น่าจะทำความรู้จักแนะนำตัวกันไว้เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท วาวา...ก็เป็นคนแบบนี้นั่นแหละ ขี้เกรงใจ ใส่ใจ และมีมารยาทไปกับทุกสิ่ง
"หื้ม ใส่ใจนะเนี่ย พี่ก็รอทำความรู้จักอยู่" มาร์คัสยิ้มพูดขึ้นไปตามประสาของเขา
"หยุดเลย" แสตมป์ก็หันไปเอ็ดใส่อดีตแฟน
"..." มาร์คัสก็ยักไหล่ทำหน้าทำตาตอบกลับ
"อะ ๆ ไหน ๆ ก็อยู่ตรงนี้แล้วจะแนะนำตามมารยาทแล้วกัน" แสตมป์เอ่ยขึ้นด้วยความหมั่นไส้ร่างสูงอีกคนก่อนจะแนะนำทุกคนอย่างเป็นทางการ
"นี่เบย์น้องที่ฉันรู้จัก..." เบย์ก็ก้มหน้าเล็กน้อยทำความเคารพรุ่นพี่ทั้งสองที่นั่งอยู่
"...ส่วนนี่น้องวาวา เรียนอยู่การบินทั้งคู่" สิ้นเสียงแนะนำของแสตมป์ วาวาก็ก้มหัวทักทายรุ่นพี่ทั้งสองพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้พวกเขา
"เชี้ย ใจกู" มาร์คัสเผลอเอ่ยออกมาเสียงสั่นไปกับรอยยิ้มละลายใจตรงหน้า
"แล้วนี่ก็มาร์คัสกับตงตง เป็นเพื่อนสนิทญาติพี่เอง เรียนอยู่วิศวะโยธาปีสี่"
"สวัสดีครับ" มาร์คัสยิ้มทักทายสองสาว ซึ่งทั้งสองก็ก้มหัวทักทายอีกครั้ง โดยตงตงเองก็ยิ้มมองรุ่นน้องทั้งสองเป็นการทักทายทว่าในตอนนั้นเอง
"ไอ้ธาม" เสียงมาร์คัสเอ่ยเรียกร่างสูงของใครบางคนที่กำลังเดินมาจากด้านหลังทำให้วาวาหันไปมองตามเสียงด้วยความอยากรู้ แล้วดวงตากลมโตกับสายตาคมกริบก็เลื่อนเข้าไปปะทะกันเข้าอย่างจัง
"..." ทั้งสองเอาแต่มองหน้ากันนิ่งอยู่อย่างนั้นก่อนจะเป็นวาวาที่ส่งยิ้มตาหยีไปให้เจ้าของใบหน้าหล่อที่เข้ามาใหม่
"หล่อโคตร" เบย์ที่ยืนอยู่ข้างคนตัวเล็กเอ่ยออกมาตามประสาของเธอแต่ไม่ได้คิดอะไร แค่คิดแค่ว่ารุ่นพี่ที่สวมใส่ช็อปที่เดินเข้ามานั้นหล่อโดดเด่นยิ่งกว่าใคร
"อ้อ แล้วนี่...ธามจ้ะ เป็นญาติพี่เอง" แสตมป์บอกรุ่นน้องสาวทั้งสองด้วยท่าทีที่ไม่อยากจะแนะนำสักเท่าไร เพราะมันก็ไม่ต่างจากแนะนำเสือ...ให้เหยื่อรู้จัก
"สวัสดีค่ะ" เบย์ทักทายรุ่นพี่หนุ่ม
"..." ใบหน้าหล่อก็พยักหน้าตอบกลับ แล้วก็ต้องเลื่อนสายตาไปมองยังร่างบางอีกคนที่ส่งยิ้มตาหยีทักทายเขาขึ้น
"สวัสดีค่ะ^^"
"..." ดวงตาคมเอาแต่จ้องมองไปยังใบหน้าเล็กของหญิงสาวที่มีความสูงอยู่เพียงแค่บริเวณหน้าอกของเขาเท่านั้นนิ่ง
"แล้วนี่ก็น้องเบย์กับน้องวาวา"
"อืม" คนตัวสูงก็พยักหน้ารับรู้เดินตรงเข้าไปนั่งยังที่ประจำของตัวเองด้วยสีหน้านิ่งเรียบแต่แววตานั้นกลับลอบมองไปยังใครอีกคนที่ยืนอยู่อยู่บ่อยครั้ง
"เรามาคุยเรื่องสัญญาห้องกันเลยดีไหม เดี๋ยวน้องวาไปหาอาจารย์นกต่อหนิ ใช่ไหม"
"ค่ะ" วาวาก็ยิ้มตอบกลับรุ่นพี่สาว
"โอเค งั้นคุยเรื่องห้องก่อนเลยนะ ห้องนี้จะอยู่ห้องริมติดฝั่งขวาของชั้นนะคะ อยู่ชั้นสามซึ่งลิฟต์จะอยู่ตรงกลางของชั้น ความปลอดภัยมียามดูแลอยู่ตลอดเวลา ความปลอดภัยค่อนข้างดีเลย ถ้าเราสะดวกจะไปดูห้องเมื่อไรก็มาบอกพี่ได้ทุกวันเลย" แสตมป์ก็ยืนยิ้มอธิบายให้คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ฟังไปด้วยความใจดีเอ็นดู
"เอ่อ แล้ว..."
"เรื่องค่าเช่าใช่ไหม อะ...เราลองเอาสัญญาไปอ่านดูก่อนนะ" ว่าแล้ว แสตมป์ก็ยื่นเอกสารสัญญาที่เธอทำไว้ไปให้ร่างบางตรงหน้า
"..." วาวาก็ก้มหัวเล็กน้อยรับเอกสารจากมือเล็กมาอ่านดูโดยมีเบย์ที่ช่วยเพื่อนอ่าน
"ค่าเช่า...สองพันห้าต่อเดือน!?" เบย์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจสุดขีดเงยหน้าไปมองหน้ารุ่นพี่สาว
"ถามจริงพี่" ริมฝีปากบางถามขึ้น
"อืม ก็...ตามนั้นแหละ"
"ไหนตอนแรกพี่บอก..."
"เปลี่ยนใจแล้ว เอ็นดูเพื่อนแกไง" แสตมป์ตอบกลับไปด้วยท่าทีข้าง ๆ คู ๆ
"..." เบย์ก็ทำหน้างุนงงก้มลงอ่านสัญญาต่อ จนกระทั่ง...
"หื้อ แล้วนี่ชื่อใครอะพี่ ธาวิน อัศวทานนท์"
"..." แสตมป์ก็นิ่ง
"พี่แตม ชื่อใคร?"
"ฉันเอง" เสียงทุ้มของเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งที่นั่งอยู่เอ่ยขึ้นทำเอาเบย์กับวาวาทำหน้างงไม่เข้าใจ
"แล้วทำไม..." ยังไม่ทันที่เบย์จะถามจบ
"ชื่อพยานไง พยานการเช่าของเรา" แสตมป์ตอบรุ่นน้องสาวของตัวเองกลับไป
"อ๋อ" เบย์ก็พยักหน้าตอบกลับอย่างไม่ได้คิดอะไร ยิ่งไปกว่านั้นก็คือวาวาที่ยืนมึนไม่รู้อะไรหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อตัวเองลงไปยังช่องที่ถูกเว้นว่างไว้สำหรับผู้เช่าทันที
"เฮ้ย! เซ็นเลยเหรอ" เบย์หันถามเพื่อนตัวเองขึ้น
"อืม..." แล้วคนตัวเล็กก็หันไปกระซิบบอกเพื่อน
"...ราคาดีมากเลยนะ"
"..." เบย์ก็ได้แต่ส่ายหัวออกมากับท่าทีของคนตัวเล็ก เธอเองก็รู้แหละว่าวาวาอยากจะออกจากหอในมากแค่ไหน ใครมันจะไม่อึดอัดกันที่ต้องโดนจ้องมองด้วยสายตาจาบจ้วงอยู่ตลอดเวลา
ครืดดด เสียงโทรศัพท์ของร่างบางดังขึ้นทำให้มือเล็กหยิบขึ้นมาดู
ข้อความ
อาจารย์นก : วรดา มาหรือยัง
อาจารย์นก : ถ้ายัง รบกวนฝากซื้อชาเย็นมาให้อาจารย์ด้วยนะ
"เอ่อ อาจารย์นกตามแล้ว..." ริมฝีปากบางชมพูเอ่ยขึ้นหลังจากที่ก้มลงมองเห็นข้อความที่มาจากอาจารย์ที่ดูแลเรื่องทุนการศึกษาของเธอ
"...ขอบคุณพี่แตมมาก ๆ เลยนะคะที่เอ็นดูวาแล้วให้ห้องดี ๆ วาเช่าให้ราคาที่ถูกขนาดนี้ วาสัญญาว่าจะดูแลห้องพี่เป็นอย่างดีเลยค่ะ วาสัญญา" เจ้าของใบหน้าใสหันไปบอกรุ่นพี่สาวคนสวยด้วยสีหน้านอบน้อมขอบคุณ
"หึ จ้ะ" แสตมป์ก็ยิ้มเอ่ยบอกร่างบางตรงหน้ากลับไป
"เอ่อ ถ้างั้น...วาไปก่อนนะคะ"
"จ้า"
"^^" แล้วคนตัวเล็กก็ก้มหัวให้รุ่นพี่สาวรวมถึงรุ่นพี่หนุ่มสามคนที่นั่งอยู่
"เดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้เลยนะเบย์ ฉันต้องไปซื้อชาเย็นให้อาจารย์นกก่อน"
"โอเค เจอกันพรุ่งนี้"
"โอเช ><" ใบหน้าเล็กยิ้มตอบกลับเพื่อนตัวเองเสียงเล็กหวานก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินแยกย้ายไปคนละทางโดยมีดวงตาคมของร่างสูงคนหนึ่งที่เอาแต่จ้องมองไปยังแผ่นหลังของเจ้าของรอยยิ้มหวานนิ่ง
- ผู้เขียน
