EPISODE2 เบ๊ของวาโย 1/1
777 คำ
เด็ดปีกวาโย
(No.1 Bad Guy)
EPISODE2 เบ๊ของวาโย
“หน้าพี่เหมือนคนล้อเล่นรึไง เอาเป็นว่าเริ่มกันเที่ยงนี้เลย เอาโทรศัพท์เธอมาสิ” พี่วาโยตอบมาอย่างหน้าตาเฉย อ้าวเฮ้ย! ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะ ไม่ต้องมาแบมือด้วย
“พี่...พี่สุดหล่อจะไม่ทำแบบนี้กับหนูสิ” ฉันอ้อนเขาอีกครั้ง
“โทรศัพท์”
“ใจร้ายอะ” ฉันพึมพำ ก่อนจะล้วงโทรศัพท์มือถือส่งให้เขา
“พาสเวิร์ด?”
“หกเก้าหกเก้าหกเก้า” ฉันงึมงำ ทำให้เขาหรี่ตามองมา
“รหัสเธอนี่มัน...” พี่วาโยเอ่ยมาแค่นั้น ก่อนที่เขาจะกดปลดล็อคหน้าจอ แล้วช้อนสายตามามองฉันอีกรอบ
“อะไรอีกคะ เปลี่ยนใจแล้วเหรอ ใช่ไหม ๆ” ฉันถามพร้อมรอยยิ้ม
“รูปหน้าจอเธอ ผ่านรีทัชป่ะเนี่ย” เขาว่า ทำให้ฉันถึงกับของขึ้นทีเดียว ไอ้พี่บ้านี่มันจะหาเรื่องฉันทุกวินาทีเลยรึไง
“แหม...อึ๋มขนาดนี้ของแท้แม่ให้มาค่ะ คนอย่างโมนาไม่มีรีทัชรูป ในกล้องสวย ตัวจริงก็สวย จบนะคะ!” ฉันตอบเขาเสียงฉุน ทำให้พี่วาโยเอียงคอมองมายังฉัน สายตาคู่คมที่พุ่งตรงมายังหน้าอกหน้าใจ ทำให้ฉันยกมือขึ้นกอดอกทันที ไอ้คนนิสัยเสีย กล้าดียังไงมาจ้องนมฉันเนี่ย
“นี่เบอร์พี่ ถ้าเธอเห็นมันโชว์หน้าจอแล้วไม่รับสาย พี่จะลงไปลากคอเธอถึงที่ห้องปีหนึ่งเลย” เขาพูดขึ้นแล้วส่งโทรศัพท์คืนมาให้ฉัน ก่อนจะเดินตัวปลิวกลับไปทั้งอย่างนั้น ทำให้ฉันดูชื่อที่เขาพิมพ์ไว้ ‘วาโยคนฮอต’ ฉันล่ะเชื่ออีตาคนนี้เลย กล้าดียังไงมาเมมเบอร์ไว้ให้เป็นราคีโทรศัพท์ฉันเนี่ย แล้วดูรูปโปรไฟล์ในแชทสิจะหล่อไปไหนไม่ทราบ
ว่ากันว่าช่วงที่ดวงชงอย่างแรงอะไร ๆ ก็มักจะเกิดขึ้นไวเสมอ แน่นอนว่าเวลาพักกลางวันมันมาไวจนเกินคาดจริง ๆ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ฉันก็ลังเลว่าจะไปเจอพี่วาโยดีไหม และถ้าฉันไม่ได้ไป เขาจะมาลากคอฉันถึงที่ห้องจริง ๆ หรือเปล่า แต่ลองก่ายหน้าผากคิดดี ๆ อีกที คนอย่างพี่วาโยก็น่าจะพูดจริงทำจริงอยู่นะ ฮึ่ย! ทำไมโมนาต้องเป็นเบ๊พี่มันด้วย
“โม! โมนา! ยัยหนูโมนา!” เสียงแหวของ ‘น้ำอิง’ ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์แล้วหันมามองหน้าเธอทันที
“ตกใจหมด! อยู่แค่นี้ทำไมต้องพูดเสียงดังด้วย” ฉันย้อนถาม และเห็นน้ำอิงกรอกตามองบนใส่
“เรียกหลายรอบแล้วย่ะ ว่าแต่เป็นไร แกนั่งเหม่อทำไม”
“ฉันกำลังมีเคราะห์หนักน่ะสิ” ฉันบอกเพื่อนรักเสียงเศร้า
“ฮะ? เคราะห์อะไรของแก ไหวป่ะเนี่ย ไลฟ์ดึกเหรอ”
“ช่วงนี้ฉันคิดว่าดวงฉันน่าจะมีราหูอมจันทร์ พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก อาจจะอยู่ในเกณฑ์ดวงวิปโยคก็ได้ ฉันกำลังมีเคราะห์” ฉันอธิบายบอกเพื่อน ซึ่งน้ำอิงถึงกับทำหน้ายี้ใส่ เนี่ยไงบอกไปก็ไม่เชื่ออีก
“แกไม่สบายป่ะ หาหมอหน่อยไหม” น้ำอิงย้อนถามมา
“ฉันจริงจังนะเนี่ย ฉันรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตดำทะมึนที่แผ่กระจายไปทั่วพื้นที่ ฉันคิดว่าช่วงนี้ฉันควรเข้าวัดบ้าง แกว่าไง” ฉันอธิบายแล้วย้อนถามน้ำอิงที่ทำสีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อฉันพูดไปแบบนั้น หึ! เชื่อสัญชาติญาณเซ้นส์ของโมนาแล้วสินะ บอกแล้วว่าช่วงนี้ฉันดวงตก
“เอ่อ...ครั้งนี้ฉันเห็นด้วยกับแกแฮะ” น้ำอิงเอ่ยเสียงสั่นหน้าเจื่อน
“ใช่ไหมล่ะ ฉันคิดว่าฉันดวงไม่ดีตั้งแต่ไปตีรถไอ้พี่วาโยอะไรนั่นอะ เชื่อไหมว่าพอฉันไปทำแบบนั้น ราวกับว่าธรณีประตูนรกได้ส่งความบรรลัยมาให้ฉันเลยอะ แกว่าพี่วาโย...”
เมื่อเพื่อนเห็นด้วยฉันจึงเริ่มระบายความอึดอัดในใจออกมา และน้ำอิงก็ยิ่งมีสีหน้าเป็นทุกข์ไปกับถ้อยคำของฉันด้วย บอกเลยว่าโมนาซึ้งใจจริง ๆ ที่เพื่อนเข้าใจ
“พี่มันทำไมอีก” เสียงดุ ๆ ที่เอ่ยถามมา ทำเอาขนอ่อนบนร่างของฉันถึงกับลุกเกรียวทีเดียว...บันเทิงจ๋าซะงั้น!
“ยัยอิง! ตั้งแต่เมื่อไหร่แกพูดมาเลยนะ” ฉันถลึงตาใส่เพื่อน ไม่คิดเลยว่าคนที่กำลังนินทาจะมาถึงห้องเรียนของฉันจริง ๆ
- ผู้เขียน
