จีบเลขาให้มาเป็นแฟน

เสือ (ไม่) สิ้นลาย

ตอนเย็น

อาทิตย์’ s Part

ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อยหลังจากที่นั่งอ่านเอกสารที่มารินส่งมาให้ใหม่ทั้งหมดเพื่อที่ไม่ให้การไปหาคุณนิพนธ์รอบนี้มีอะไรที่ต้องผิดพลาดอีก

เมื่อเช้าตอนประชุมผมต่อว่าพนักงานที่เกี่ยวข้องกับโปรเจคนี้ไปหลายฝ่าย เรียกได้ว่าหัวกำลังร้อนเลยแหละ! แต่พอเห็นหน้ามารินแล้ว ก็เหมือนจะเสียการควบคุมไปชั่วขณะก็เลยต้องบอกให้เธอออกจากห้องประชุมมาก่อน

มารินทำงานกับผมมาได้ 2 ปีแล้วและเธอก็ยังคบกับแฟนของเธออยู่ด้วย ตอนแรกนั้นผมได้ให้อคิณไปสืบเรื่องของเพทายมาก็พบว่าเป็นจริงอย่างที่ไอ้สิงหามันบอกผม ตอนแรกก็กะรอให้มันออกลายแสดงนิสัยจริงๆ ออกมาก่อนแล้วผมค่อยจัดการทีเดียว แต่ก็ผิดคาด! เพราะหลังจากที่เพทายคบกับคนตัวเล็กก็เหมือนว่าหมอนั่นจะทำตัวดีขึ้นและก็ยังดูแลรินเป็นอย่างดี แล้วผมจะทำอะไรได้นอกจากคอยมองเธออยู่ห่างๆ ในฐานะพี่ชายและเจ้านายแบบนี้

ถามว่าทำไมผมไม่ตัดใจแล้วลองเริ่มความสัมพันธ์ใหม่กับคนอื่นดูน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าผมยังตัดใจไม่ได้ยังไงล่ะ ได้เห็นหน้ากันทุกวันแถมคนตัวเล็กก็ยังน่ารักอยู่เสมอ แม้จะอยู่ในบทบาทของเลขาแต่เธอก็ใส่ใจเจ้านายอย่างผมไม่ขาดตกบกพร่อง แถมยังทำงานเก่งเรียกได้ว่ารู้ใจผมเท่าๆ กับอคิณเลยทีเดียว ให้ตัดใจน่ะใครทำได้ก็ทำไปก่อนเลย ผมคนนึงแหละที่ยังทำไม่ได้

“วันนี้ฉันจะกลับเลย แล้วเดี๋ยวเอางานกลับไปดูต่อที่คอนโด นายก็เลิกงานได้แล้วอคิณ” ผมหันไปบอกผู้ช่วยคนสนิท อคิณมักจะอยู่ช่วยงานผมจนค่ำทุกวัน วันนี้ผมก็เลยต้องกลับไวเพื่อให้อคิณได้กลับบ้านไวบ้าง

อคิณอายุเท่าๆ กับผม มาสมัครงานตั้งแต่ที่ผมเข้ามารับตำแหน่งช่วงแรก ผมเห็นว่าหน่วยก้านดีแถมยังมีภาระหน้าที่คือต้องทำงานเลี้ยงครอบครัวและลูกเล็กอีกผมก็เลยรับเข้าทำงานมา และอคิณก็ทำงานได้ดีมากเสียด้วย

“ดีเลยครับบอส! ลูกผมจะลืมหน้าพ่อแล้วเนี่ย”

“แล้วนายมาอยู่ทำไมดึกดื่นกับฉันทุกวัน แทนที่จะกลับไปหาลูก” ผมหันไปพูดด้วยน้ำเสียงดุ นี่ถ้าวันนี้ผมจะอยู่ดึกอีกอคิณก็คงจะอยู่ด้วยผมก็เลยต้องกลับไวนี่ไง

“ก็บอสยังไม่กลับ ผมจะกลับได้ยังไงเล่า”

“ฉันไม่ได้บอกให้นายอยู่”

“เพราะว่าผมเป็นผู้ช่วยดีเด่นยังไงล่ะ จะว่าไปปีนี้มีโบนัสพิเศษให้ผู้ช่วยคนนี้สักหน่อยมั้ยครับบอสสส~”

ผมส่ายหน้าเล็กน้อยอย่างไม่สนใจผู้ช่วยคนสนิทอีก หลังจากที่เก็บของเรียบร้อยและออกจากห้องทำงานมาก็พบว่าคนตัวเล็กคงจะกลับบ้านไปแล้ว จึงเดินลงลิฟต์เพื่อไปที่รถของตัวเองบ้าง

นั่น… มารินนี่! คนตัวเล็กมายืนทำอะไรตรงนี้?

ผมอดแปลกใจไม่ได้เมื่อขับรถออกมาหน้าบริษัทแล้วเห็นคนตัวเล็กยืนต่อแถวเพื่อรอขึ้นวินมอเตอร์ไซค์อยู่ เพราะปกติมารินก็ขับรถมาทำงานตลอด

เอี๊ยด!

“มาริน… ขึ้นมานี่!” ผมจอดรถเทียบข้างทางก่อนจะเปิดกระจกแล้วเรียกคนตัวเล็กให้ขึ้นมาบนรถ

“บะ บอสส!!”

“ขึ้นมาเร็ว!” ผมย้ำอีกครั้งด้วยเสียงนิ่ง ซึ่งมารินเองก็ไม่ได้ดื้อดึงและยอมเปิดประตูอีกฝั่งขึ้นรถมาแต่โดยดี “ทำไมถึงได้มายืนรอคิวขึ้นวินตรงนี้” ผมถามคนตัวเล็กทันที

“พอดีรถรินเสียน่ะค่ะ ยังไม่ได้เอาไปเข้าศูนย์”

“แล้วเมื่อเช้ามายังไง?” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย คงไม่ใช่นั่งวินมาจากคอนโดหรอกนะ เพราะระยะทางก็ไกลเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

“ก็นั่งรถไฟฟ้าแล้วต่อวินเข้ามานี่แหละ แล้วเมื่อกี้รินก็กำลังจะนั่งวินไปขึ้นรถไฟฟ้ากลับเหมือนกันค่ะ”

“แฟนเธอ… ไปไหน ทำไมไม่ให้เขามารับมาส่ง นั่งวินมันอันตราย” ผมถามออกไปด้วยความสงสัยและเป็นห่วงคนตัวเล็ก ยังดีที่เธอนั่งรถไฟฟ้ามาก่อนแล้วค่อยต่อวินอีกที แต่ถึงระยะทางจะสั้นลงแต่ว่าก็ยังอันตรายอยู่ดีนั่นแหละ

“พี่เพทาย… เขาติดงานค่ะ แต่รินก็มาของรินเองได้แค่นี้สบายอยู่แล้ว” ถึงแม้ตอนแรกที่พูดเสียงของมารินจะอ่อนลงไปบ้างแต่ก็พยายามทำให้มันสดใสพร้อมกับรอยยิ้มที่ผมมองออกว่าเธอฝืน

“เดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่คอนโดเอง…” ผมพูดจบและออกรถในทันที

ขับมาไม่นานก็มาถึงคอนโดของมาริน ที่ตอนสมัยเรียนผมมารับเธอไปกินข้าวเป็นประจำ แต่พอเริ่มทำงานและเธอเองก็มีแฟนผมก็เลยไม่ได้ทำแบบนั้นอีก เราเจอกันแค่ที่บริษัทเท่านั้น จะมีนานๆ ทีที่แม่ของผมโทรตามให้มารินมากินข้าวที้บานเพราะท่านคิดถึงหลานสาวคนโปรดจนทนไม่ไหว

ทุกวันนี้ผมเองไม่ค่อยกลับไปที่บ้านสักเท่าไร เพราะทุกครั้งที่กลับไปแม่ของผมจะพูดเรื่องมารินกรอกหูอยู่เสมอ นี่ล่าสุดเหมือนท่านจะเริ่มถอดใจแล้วจะหาลูกสาวเพื่อนคนอื่นๆ มาให้ผมไปเดตด้วยซ้ำ

“ขอบคุณบอสมากนะคะที่มาส่งริน” คนตัวเล็กหันมาพูดกับผม

“พี่…”

“อะไรนะคะ?” เธอถามด้วยสีหน้างงงวย

“นี่ไม่ใช่เวลางาน เรียกพี่ว่าพี่” ผมตอบกลับไป แค่ที่ทำงานแล้วคนตัวเล็กต้องเรียกผมว่าบอสแล้วทำตัวห่างเหินเหมือนเราไม่สนิทกันก็มากเกินพอแล้ว

“ก็ได้ค่ะพี่อาทิตย์” คนตัวเล็กตอบพร้อมกลับส่งยิ้มหวานมาให้

“แล้วพรุ่งนี้เราไปทำงานยังไงให้พี่แวะมารับมั้ย? พี่ไม่อยากให้เรานั่งวินแบบนั้นถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง ก็รู้อยู่ว่าวินกรุงเทพขับรถแบบไหน” ผมอดไม่ได้ที่จะบ่นคนตัวเล็กไปด้วยความเป็นห่วง

“พรุ่งนี้พี่เพทายบอกว่าจะมารับแน่ๆ ค่ะ อีกอย่างคอนโดพี่อาทิตย์อยู่คนละทิศกับของรินเลย วนไปวนมาเปล่าๆ ตอนเช้ารถยิ่งติดด้วย”

“ก็ได้… ถ้างั้นเดี๋ยวพี่จะบอกคนที่บ้านให้มาเอารถเราไปเข้าศูนย์ให้ ปล่อยไว้แบบนี้มันคงไม่หายเองหรอกแล้วเราก็จะได้ไปไหนมาไหนสะดวกด้วย”

“เย้~ ขอบคุณพี่อาทิตย์มากนะคะ รินก็คิดอยู่เลยว่าจะเอาเวลาที่ไหนไปเอารถเข้าศูนย์ดี เพราะเจ้านายรินใช้งานรินหนักมากเลยค่ะช่วงนี้”

“นี่เราแอบว่าพี่เหรอ?” ผมหันไปถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้นั่งยิ้มทะเล้นอยู่ ก็เจ้านายเธอจะมีใครได้นอกจากผม

“ไม่ใช่นะคะ ก็พี่อาทิตย์บอกว่าเลิกงานแล้วพี่เป็นพี่ รินก็เลยแอบเม้าเจ้านายรินให้พี่ฟังเฉยๆ ค่ะ” คนตัวเล็กพูดพร้อมกับผมยิ้ม ซึ่งนั่นมันน่ารักจนผมอยากจะยกมือขึ้นโยกหัวเธอแต่ก็ต้องยั้งไว้ มันอาจจะดูไม่ดี…

“ตัวแสบ… ขึ้นห้องไปได้แล้ว” ผมบอกเธอพร้อมกับอมยิ้มกับท่าทางน่ารักนั่น

“ขอบคุณพี่อาทิตย์อีกครั้งนะคะที่มาส่ง เจอกันพรุ่งนี้ที่ออฟฟิศน้า”

ปึง!

มารินลงจากรถไปเรียบร้อยแล้ว ผมมองเธอจนเข้าไปในคอนโดก่อนที่จะขับรถออกไปเหมือนกัน

Super J Club

ตอนแรกผมกะว่าจะไปนั่งทำงานต่อที่คอนโดแต่ก็โดนพวกเพื่อนตัวดีโทรตามซะก่อนก็เลยต้องมานั่งดื่มกับพวกมันที่ร้านประจำอยู่ตอนนี้

“ไอ้อาทิตย์เป็นไงบ้างวะช่วงนี้” ไอ้นนท์หันมาถามผม

“ก็เรื่อยๆ”

“มึงไม่คิดจะเปิดใจมองคนใหม่บ้างเหรอวะ น้องรินก็มีแฟนไปตั้งนานแล้วมึงจะเป็นเสือจำศีลต่อไปเรื่อยๆ แบบนี้ไปทำไมกัน”

“ช่างกูเถอะน่า…” ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงรำคาญเล็กน้อย นอกจากแม่ผมแล้วก็มีเพื่อนๆ นี่แหละที่เอาแต่พูดเรื่องนี้หรอกหูทุกครั้งที่เจอกัน

“จะว่าไปไอ้เพทายนี่มันก็ดูเปลี่ยนไปหลังจากคบน้องรินเลยนะ สงสัยจะเสือสิ้นลายละมั้ง อย่างว่าแหละมีแฟนสวยหวานแบบนั้นเป็นใครก็อยากหยุดละวะ” สิงหาพูดเสริมขึ้นมาบ้าง

“กูว่าไม่นะ…”

ชานนท์พูดตอบกลับก่อนจะพยักหน้าให้มองไปอีกทาง ซึ่งพอผมกับสิงหามองตามไปก็เจอกับเพทายแถมยังควงผู้หญิงคนหนึ่งมาด้วยอีก

ไหนมันบอกรินว่าติดถ่ายงานไงวะ?

“ออกลายแล้วว่ะ ฮ่าๆๆ เงียบมาได้สองปีสงสัยจะทิ้งนิสัยเดิมไม่ได้ แล้วมึงจะเอาไงไอ้อาทิตย์ โอกาสมาถึงแล้วนะรอบนี้” สิงหาหันมาถามผมที่ตอนนี้นั่งมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ละสายตาพร้อมกับใช้ความคิดไปด้วย

“ใช่… โอกาสมาถึงแล้ว” ผมตอบเพื่อนกลับไปพร้อมกับดื่มเหล้าในแก้วรวดเดียวจนหมด

-------------------------------------

-------------------------------------

เพทายออกลายแล้วจ้า! โอกาสมาถึงอีพี่อาทิตย์แล้ว ถ้ารอบนี้ยังใจเย็นอยู่ไรท์จะหาพระเอกคนใหม่ให้ยัยน้องแล้วนะ