บทที่ 15
“แล้ว...ต้องนอนเตียงเดียวกันด้วยไหมคะ” หล่อนภาวนาให้ไม่ใช่ แต่คนตัวโตดันพยักหน้ารับซะงั้น
“แน่นอน ถ้าเราไม่ได้นอนด้วยกันบนเตียง คุณแม่ก็จะจับได้อีกนั่นแหละ และเมื่อนั้น ฉันก็จะต้องถูกจับนัดเดตกับผู้หญิงอีกมากมายที่ฉันไม่ต้องการ”
หล่อนเดินตามคนตัวโตเข้ามาหยุดภายในห้องทำงานของเขา ระหว่างทางก็พบกับสายตาแปลกใจของแคทเธอรีน แต่หล่อนก็ทำได้แค่ยิ้มให้เท่านั้น
เมื่อประตูห้องปิดสนิท เขาจึงเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันความคิดของหล่อน
“ฉันยังไม่ได้บอกแคทเธอรีนเรื่องของเรา”
“งามพอจะรู้ค่ะ เพราะเมื่อกี้คุณแคทเธอรีนมองงามจนลูกตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้าอยู่แล้ว”
ไทเรลล์ระบายยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินไปทรุดตัวนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของตัวเอง ในขณะที่หล่อนถูกเชื้อเชิญให้นั่งบนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะไม้เช่นกัน
“ฉันจัดทำรายละเอียดสำหรับสิ่งที่เธอต้องทำมาให้ แต่ลายมือฉันอ่านยากนิดนึงนะ”
แล้วคนตัวโตก็ยื่นกระดาษสี
