บทที่ 14
“ว่าไงนะนังงาม นี่เอ็ง...ไปจับพลัดจับผลูเป็นเมียของเศรษฐีตั้งแต่เมื่อไหร่” แม่ของหล่อนอุทานเสียงดังลั่นห้องพักฟื้นของบิดา หน้าตาของแม่ตื่นเต้นตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดีใจจนหน้าบานในนาทีต่อมา
“ชู่ว์...เบาๆ หน่อยสิแม่”
หล่อนจำเป็นต้องโกหกแม่ด้วย เพราะถ้าแม่รู้ว่าหล่อนแค่ไปรับจ้างแสดงละครเป็นเมียของไทเรลล์ โลกจะต้องรู้ด้วยแน่ๆ
“จะให้ข้าเบาได้ยังไงในเมื่อข้าดีใจ นี่ข้าจะได้เป็นแม่ยายเศรษฐีแล้วเหรอ” หน้าตาของมณีกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม “เอ็งนี่ เห็นทำงานงกๆ แบบนี้ แอบแรดเงียบดีเหมือนกันนะ”
“แม่...อย่าว่างามสิ แค่นี้งามก็อายจะแย่อยู่แล้ว”
“ข้าว่าเอ็งที่ไหน ข้ากำลังชมต่างหาก อ้อ...ว่าแต่ลูกเขยนิสัยรวยของข้าคนไหนเหรอ พามาไหว้แม่ยายอย่างข้าบ้างสิ”
งามระยับส่ายหน้าน้อยๆ มองแม่อย่างขอความเห็นใจ “อย่าไปรบกวนผู้อำ...เอ่อ...คุณเขาเลยแม่”
“ทำไม หรือเห็นว่าข้าขี้เหล้าเมายา เลยไม่อยากให้ผัวเอ็งม
