บทที่ 16
แคทเธอรีนเดินมาตามงามระยับที่ห้องพักฟื้นของบิดาตามคำสั่งของไทเรลล์ ระหว่างทางแคทเธอรีนก็อดที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหน็บแนมไม่ได้
“เธอนี่กินเงียบเชียบดีนะ”
“คะ?” งามระยับหันไปมองหน้าคนพูดอย่างไม่เข้าใจ “คุณแคทเธอรีนหมายถึงอะไรเหรอคะ”
แคทเธอรีนหัวเราะร่วนออกมา ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้
“เธอฉลาดจะตายไป แค่นี้ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ”
งามระยับหยุดเดิน และมองหน้าคู่สนทนาด้วยความมึนงง เพราะตัวเองไม่เข้าใจจริงๆ
“งามไม่ฉลาดหรอกค่ะ ตอนเรียนก็ได้เกรดไม่ถึงสามเลยค่ะ”
“ถ้าไม่ฉลาด เธอจะได้กินคุณหมอเหรอ”
นั่นไง หล่อนถึงบางอ้อแล้ว
หน้าของงามระยับชาดิกเมื่อเข้าใจความหมายของแคทเธอรีนอย่างแจ่มแจ้ง
“ผู้ชายฉลาดๆ เขาไม่ชอบผู้หญิงฉลาดเสมอไปหรอกค่ะ ถ้าคุณแคทเธอรีนแกล้งโง่บ้าง ก็น่าจะมีสิทธิ์ได้กินคุณไทเรลล์เหมือนกันนะคะ”
“นี่เธอ...ฉันไม่เคยคิดจะกินคุณหมอ ฉันมีแฟนแล้วย่ะ” แคทเธอรีนเค้นเสียงไม่พอ
