ตอนที่2ง่ายทุกคน
1656 คำ
นี่...นาย" ดุจดาวเดินไปหาพนักงานงานหนุ่ม
"ครับ"
"ถ่ายรูปยัยผู้หญิงที่เข้าห้องโซนมาให้ฉันนี่ค่าจ้าง" ดุจดาวยื่นเงินให้พนักงานทันทีเธอเหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะสะบัดบั้นท้ายสวยๆเดินออกไปจากคอนโดสุดแสนหรูหราและแพงที่สุดในกรุงเทพ
ที่บ้าน ฝ้ายยืนกุมขมับเธอกำลังใช้ความคิดที่จะหาทางหาเงินมาใช้หนี้โซนให้ได้ทุกวิธี
"ฉันมีเรื่องยังไม่ได้บอกพี่อีกเรื่องหนึ่ง"
"เรื่องอะไร" ฝ้ายหันไปมองบอลที่นั่งก้มหน้า บอลเงยหน้าขึ้น
"ฉันเอาโฉนดบ้านไปจำนอนไว้กับโซนมันด้วย"
"อะไรนะ" ฝ้ายที่ได้ยินก็ตกใจรีบวิ่งไปนั่งลงข้างๆบอล
"ไม่จริงใช่มั้ย....นั่นมันมรดกชิ้นสุดท้ายของแม่แล้วนะแกทำไมเอาไปจำนอน"
"ก็ฉันอยากได้เงิน...อยากมีเงินไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง"
"แค่นี้เหรอ....งานไงทำไมไม่ทำงานให้เรียนก็ไม่เรียน"
"เลิกบ่นได้มั้ยวะ" บอลตวาดฝ้ายเงียบเธอลุกขึ้นเดินไปคว้ากระเป๋าสะพายข้างใบใหญ่ก่อนจะเดินออกไปข้างนอก
"คิดเหรอว่าไอ้โซนมันจะปล่อยพี่ออกมาง่ายๆ" บอลเดินออกมาพร้อมกับตะโกนบอกเสียงดัง
"ทำไม"
"ก็นั่นมันเสือผู้หญิง...ถ้าปล่อยออกมาพี่ก็กลายเป็นเมียมันแล้ว"
"ฉันไม่ได้ไปขายตัวหรือเอาตัวเข้าแลกเพื่อใช้หนี้"
"เชื่อฉันสิ....แต่ไม่แน่พี่อาจจะรอดก็ได้เพราะพี่นะแก่แล้ว"
"ไอ้บอล"
"เฮ้ย...จะคุยกันอีกนานมั้ยเร็วนายน้อยรออยู่" ลูกน้องโซนตะโกนเรียกเสียงดังฝ้ายชี้หน้าบอลก่อนจะเดินขึ้นรถ
"จะรอดกลับมามั้ยวะ"
ภายในรถฝ้ายถอนหายใจเหนื่อยเธอหมดหนทางพยายามคิดหาวิธีเพื่อเอาโฉนดที่ดินของแม่เธอกลับมา
"เร็วๆหน่อยสิวะ" ฝ้ายปรายตามองลูกน้องโซนที่กำลังเร่งเพื่อนให้ขับรถให้เร็วกว่านี้
"ติดไฟแดงวะ....แม่งนายน้อยฆ่ากูตายแน่ถ้าอีกสิบนาทีไม่ถึง"
"นายน้อยพวกนายน่ากลัวขนาดนั้นเชียว" ฝ้ายหันไปถามชายที่นั่งข้างๆเขายกมือขึ้นปาดเหงื่อ
"เดี๋ยวเธอเจอก็จะรู้เองละ"
"....." นายน้อยเหรอ หรือว่าอายุยังน้อยอยู่แต่ ทำไมถึงทำตัวอย่างกับมาเฟียมีเงินเป็นล้านคงไม่ใช่คนธรรมดา เมื่อไรฉันจะหนีให้พ้นเรื่องพวกนี้สักที
สิบนาทีต่อมาที่คอนโดสุดหรู
"โอ๊ย....ทำไมต้องกระชากแขนฉันด้วยเนี่ยเจ็บหมดแล้ว" ฝ้ายตวาดเมื่อลูกน้องโซนกระชากแขนเธอให้เดินให้เร็วที่สุด
"หุบปากแล้วก็เดินไป"
"โอ๊ย....เบาหน่อยก็ได้"
กึก ทั้งสองเดินมาหยุดที่หน้าห้องห้องหนึ่งฝ้ายชะเง้อมองรอบๆก็ไม่เห็นใครนอกจากลูกน้องโซนที่ยืนนิ่ง
"เข้าไป"
"โอ๊ย....ทำไมต้องผลักด้วยเนี่ย" ฝ้ายหันไปบ่นแต่ก็ต้องหลับตาลงเมื่อลูกน้องโซนปิดประตูใส่หน้าเธอเสียงดัง
"เธอเหรอ....พี่สาวไอ้บอล" น้ำเสียงสุดแสนจะเย็นชาดังขึ้นด้านหลัง ฝ้ายกลืนน้ำลายลงคอเธอแสร้งปั้นหน้ายิ้มแล้วหันกลับไปมองด้านหลัง ผู้ชายตรงหน้าเธอเขามีดวงตาที่คมแววตาดูเย็นชา ใบหน้าหล่อเหลาแต่เธอกับรู้สึกขัดตากับใบหูของเขาที่เจาะทั้งสองข้างไหนจะรอยสักตามร่างกายอีก
"ใช่....นายเหรอโซน" ทำไมใจต้องเต้นด้วยวะเนี่ยยัยฝ้ายแค่ผู้ชายคนเดียวที่เป็นเจ้าหนี้เท่านั้นเองดูทำไมท่าทางเหมือนมาเฟียอย่างไงก็ไม่รู้
"เธอจะใช้หนี้ฉันตอนไหน" โซนถามตอนนี้เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำ
"ฉันขอเวลาได้มั้ย"
"เวลา....ถ้าขอก็ต้องมีของแลกเปลี่ยน" โซนแสยะยิ้มเขามองสำรวจฝ้ายตั้งแต่หัวจรดเท้า ฝ้ายเป็นผู้หญิงง่ายๆไม่ชอบแต่งตัวโป๊โชว์เนื้อหนัง ผมยาวสวยถูกมัดรวบแบบลวกๆใบหน้าก็แต่งเครื่องสำอางตามตลาดนัดทั่วไปไม่ได้แต่งจนสวยเด่นสะดุดตา
"อะไร"
"ถ้าไม่มีเงินก็ต้องใช้อย่างอื่นเข้าแลก" โซนบอกเสียงเหี้ยมก่อนจะใช้นิ้วเคาะโต๊ะหนึ่งครั้งเพื่อเรียกฝ้ายให้เข้ามาหาเขา
"ฉันไม่ง่ายเหมือนผู้หญิงของนาย"
"ส่วนมากก็พูดแบบนี้" โซนแสยะยิ้มมุมปากก่อนเขาจะเคาะโต๊ะอีกครั้ง
"สุดท้ายก็ง่ายทุกคน"
"แต่ไม่ใช่ฉัน" ฝ้ายปฏิเสธเสียงแข็ง
"รินไวน์ให้ฉันหน่อย" โซนแอบมองฝ้ายที่เดินมาหาเขา เธอรินไวน์ให้เขาดื่มด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะขยับถอยห่าง โซนรีบหยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบในขณะที่มองฝ้าย
"ฉันต้องการโฉนดที่ดินที่น้องชายฉันเอามาจำนำกับนาย"
"ฉันบอกไปแล้วอยากได้อะไรต้องมีของมาแลก" โซนแอบกลืนน้ำลายลงคอ
"ฉันไม่มีเงิน...ขอร้องล่ะ"
"มันจะยากอะไรแค่เธอนอนกับฉัน....แค่คืนเดียว" โซนแสยะยิ้มก่อนที่เธอจะมาเขาได้ให้ลูกน้องไปสืบเรื่องราวของเธอเรียบร้อยแล้ว โฉนดบ้านที่อยู่กับเขามันเป็นมรดกชิ้นสุดท้ายของแม่เธอ แน่นอนว่าเขาจะบีบบังคับให้เธอง่ายเหมือนผู้หญิงทุกคนที่เคยขึ้นเตียงกับเขา
"...." มันจะมากเกินไปแล้วนะ เป็นพวกหิวผู้หญิงหรือไง
"มั่วยืนโง่อะไรอยู่....ถอนเสื้อผ้าของเธอแล้วมาหาฉันสิ"
เพี๊ยะ เสียงตบหน้าดังก้องในหูโซนมาเฟียหนุ่ม เขากัดริมฝีปากข่มอารมณ์เดือดเอาไว้ก่อนจะหันมาสบตากับฝ่ายที่เธอเองก็เริ่มเดือดแล้วเหมือนกัน
"อย่าคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะง่ายเหมือนกันสิ....ฉันเป็นหนี้ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวถ้าหิวมากทำไมไม่ซื้อผู้หญิงมากิน"
"ถ้าคิดว่ามันซื้อง่ายเหมือนถุงยางนะ" ฝ้ายกำหมัดแน่นเธอไม่สนใจรีบเดินหันหลังออกไปจากห้องแต่ทว่าก้าวได้เพียงก้าวเดียวก็ต้องถูกเหวี่ยงไปที่เตียง ตุบ ฝ้ายรู้สึกจุกใบหน้าของเธอชบลงกับหมอนสีดำ
"อ๊ะ" ฝ้ายเผลอส่งเสียงครางเจ็บออกมาเมื่อ โซนใช้มือหยุมผมยาวของเธอเขาออกแรงดึงเพื่อทำให้เธอเจ็บก่อนจะโน้มหน้าลงมากระซิบข้างใบหูขาว
"ทำเป็นเล่นตัวอย่าลืมสิว่าเธอ....มันก็แค่ลูกหนี้"
"ไม่ต้องห่วง....ได้นอนกับฉันแค่คืนเดียวฉันไม่นับเธอเป็นเมียหรอกเพราะเธอ.....ไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตของฉันเลยสักนิด" แม้ปากจะพูดแบบนี้ทว่าสายตากับการกระทำกับต่างออกไป โซนใช้จมูกซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว มือข้างหนึ่งจับศีรษะฝ้ายกดลงกับหมอน มืออีกข้างก็ลูบไล้ก้นสวย
"ไอ้เลว....ออกไปได้ฉันจะแจ้งความ" ฝ้ายตวาดเสียงดังเธอพยายามดิ้นหนีแต่กับถูกอีกฝ่ายใช้แรงกดเธอเอาไว้
"แล้วจะนั่งรอหมายเรียกนะ" โซนก้มลงกระซิบข้างหู เขาอ้าปากกัดใบหูขาวจนเกิดรอยแดง
"โซนปล่อยฉัน"
"ปล่อยเหรอ....คิดว่าเข้ามาแล้วจะออกไปง่ายๆเหรอฝันไปเถอะถ้าไม่อยากให้น้องชายถูกฆ่าตายก็ยอมสิวะแล้วน้องเธอจะรอด"
"ไม่ต้องมาขู่ฉัน" ฝ้ายตวาดเสียงดังเธอกัดริมฝีปาก รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีถีบโซนให้ตกลงจากเตียง
เพล้ง! เสียงแก้วไวน์ ขวดไวน์ตกลงพื้นแตก โซนปรายตาหันมามองฝ้ายที่กำลังจะหนี
"นับวันอารมณ์นายน้อยยิ่งรุนแรงขึ้น" ลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่หน้าห้องพูดขึ้น
"คนพี่ว่าหนักแล้ว....คนน้องหนักกว่า"
"มึงคิดว่า....คนนี้จะรอดมั้ยวะ"
"แล้วมึงเคยเห็นผู้หญิงคนไหนรอดบ้างวะ" ทั้งสองแสยะยิ้มมุมปาก
ภายในห้องนอนแสนกว้าง ฝ้ายมองหาทางหนีเธอรีบวิ่งไปที่กระจกใหญ่ตั้งใจจะโดนลงไปแต่ก็ต้องคิดใหม่เมื่อมันไม่ใช่แค่ชั้นเดียวหรือสองสามชั้นแต่นี้มัน
"เอาสิ....ถ้าเธอกระโดดจากชั้น40จะยอมยกหนี้ให้เลย"
"กระโดดลงไปก็ตายนะสิ...ไอ้บ้า" เอาไงดีวะเนี่ย
"มานี่" ฝ้ายสะดุ้งเมื่อโซนเดินเหยียบเศษแก้วมาหาเธอ เขากระชากผมยาวของเธอก่อนจะเหวี่ยงไปที่เตียงอีกครั้งทว่าครั้งนี้โซนรีบขึ้นเตียงบีบคอเธอแน่น ฝ้ายดิ้นพร่าขาทั้งสองยกขึ้นเล็กน้อยเธอรู้สึกเริ่มหายใจไม่ค่อยออก ร่างกายของเธอเริ่มชาหมดแรงที่จะสู้ต่อ โซนก้มลงบดจูบริมฝีปากแดงอวบแต่ก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อฝ้ายกัดลิ้นเขาจนได้กลิ่นคาวเลือด
"ยัยบ้านี่"
"ถุ้ย" โซนชะงักเขายกมือขึ้นลูบใบหน้าอันหล่อเหลาที่เลอะคราบน้ำลายของเธอ ฝ่ายขยับถอยห่างเมื่อสัมผัสได้ถึงแววตาของเขาที่เปลี่ยนไป
"ยอมกูดีๆมึงไม่ชอบใช่มั้ยอีนี่" ถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้ายังไม่น่ากลัวเท่าเข็มขัดในมือเขาตอนนี้โซนก้าวลงจากเตียงก่อนที่เขาจะยกเข็มขัดขึ้นฟาดไปที่ร่างกายของผู้หญิงตรงหน้า ฝ้ายกรีดร้องเสียงหลงเมื่อเข็มขัดฟาดลงที่แผ่นหลังเธอส่งเสียงร้องไห้ขอร้องให้เขาหยุด
"คราวนี้มึงจะยอมเป็นของกูได้ยัง" โซนเดินมาหาฝ้ายเขากระชากศีรษะของเธอก่อนจะก้มลงกัดลำคอขาวจนเป็นรอยฟันมันลึกจนเลือดซึม ฝ้ายกักริมฝีปากที่สั่นไหว
"กูถามมึงไม่ได้ยินหรือไงวะ"
- ผู้เขียน
