ผัวเด็กมันเถื่อน

ตอนที่1ขัดดอก

ที่ตลาดแห่งหนึ่งในกรุงเทพผู้คนมากมายต่างก็ออกมาจับจ่ายซื้อขาย "เสื้อผ้ามั้ยจ๊ะ....แค่ร้อยเดียวสวยทั้งนั้นเลยจ้า"เสียงตบมือตะโกนเรียกลูกค้าของฝ้าย แม่ค้าเสื้อผ้ามือสองที่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินมาเลี้ยงชีพ

"ฝ้าย...ร้านมึงขายดีมั้ย" ข้าวแกงแม่ค้าเครื่องสำอางเดินมาหยุดที่หน้าร้านฝ้าย

"ก็ได้เรื่อยๆ...เดี๋ยวนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีด้วยล่ะมึง"

ฝ้ายหันไปยิ้มให้ลูกค้า เธอเป็นผู้หญิงที่ยังคงครองความโสดแม้อายุจะสามสิบแล้วก็ตาม แต่เพราะรูปร่างที่ผอมเพียวสูงผิวขาวเนียนทำให้ใครต่อใครต่างก็คิดว่าเธอยังเด็ก

"คงใช่....ว่าแต่วันนี้เก็บร้านแล้วไปหาอะไรกินกันมั้ย" ข้าวแกงเองก็เป็นเพื่อนสนิทฟ้าย ต่างกันแค่เพียงข้าวแกงดันมีแฟนที่สำคัญเจ้าชู้ยิ่งกว่าพระเอกละครแม้ฝ้ายจะไม่ชอบที่แฟนจ้าวแกงมักส่งสายตาคุกคามเธอตลอดเวลาที่ข้าวแกงเผลอ

"ขอโทษนะพอดีกูต้องรีบกลับบ้านพอดีว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า"

"ทำงาน...นี่มึงหางานเสริมได้แล้วเหรอแล้;งานอะไรอ่ะ" ข้าวแกงยิ้มดีใจกับเพื่อนที่ได้งานสักที หลายเดือนแล้วที่ฝ้ายต้องดิ้นรนหางานเสริมเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ให้น้องชายอย่าง บอล ที่คอยเอาแต่สร้างเรื่องให้ฝ้ายไม่เว้นวันซ้ำยังชอบสร้างแต่หนี้ ติดพนัน

"ใช่...ไปเป็นคนใช้นะแต่แค่ชั่วคราวนะพอดีคนเก่ากลับบ้านนะ"

"อ๋อ"

"ก็ดีแล้ว"

"พี่ฝ้าย...พี่ฝ้ายเกิดเรื่องใหญ่แล้ว"

"เกิดเรื่องอะไรเหรอไอ้แดง" แดงเป็นเด็กน้อยอาศัยอยู่ข้างบ้านฝ้าย

"พี่บอล" แดงหอบเหนื่อยเพราะวิ่งมาตั้งไกล

"บอลเป็นอะไร"

"พี่บอลตอนนี้กำลังโดนเจ้าหนี้รุมกระทืบอยู่ที่บ้านนู้น"

"อะไร....ข้าวแกงฝากร้านด้วยนะ"

"ได้....มึงระวังตัวด้วยนะฝ้าย"

"ไม่ต้องเป็นห่วงกูเอาตัวรอดได้" แดงกับข้าวแกงยืนมองฝ้ายที่วิ่งไปที่บ้าน แดงหันมาถามข้าวแกงด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงฝ้าย

"พี่ข้าวแกง...เราควรโทรแจ้งตำรวจดีมั้ยพี่"

"มึงคิดว่าพี่ไม่อยากโทรเหรอไอ้แดง...แต่ถ้าโทรไปแจ้งไม่รู้ว่าไอ้บอลมันจะโดนข้อหาอะไรบ้าง"

"แต่พี่บอลโดนทำร้ายนะ...ผมนี้เห็นสองตาเลยว่ากำลังโดนกระทืบ"

"ใช่....แต่ว่าไอ้คนที่บอลไปติดหนี้เขานะเป็นใครต่างหาก"

"ทำไมเหรอ"

"ก็แถวนี้มันเถื่อนนะสิ....เรื่องแบบนี้บางทีเราก็ไม่ควรยุ่งเดี๋ยวจะโดนลูกหลง"

"พี่ไม่ห่วงพี่ฝ้ายเหรอ"

"ห่วง...แต่พี่พึ่งรู้ว่าคนที่ไอ้บอลไปติดหนี้มาเป็นใครนะซิ" แดงขมวดคิ้วงง

"แล้วใครเหรอ...ทำไมพี่ต้องทำหน้าเหมือนกลัวด้วย"

"โซน...."

ที่บ้านฝ้าย

"หยุด....หยุดเดี๋ยวนี้" ฝ้ายวิ่งเข้ามาผลักผู้ชายสามถึงสี่คนที่กำลังรุมกระทืบบอลให้นอนจมกองเลือด ฝ้ายรีบประคองบอลให้ลุกนั่งเธอตวัดสายตาหันไปมองผู้ชายตรงหน้า

"ทำไมต้องทำรุนแรงด้วย"

"ก็น้องเธอมึงติดหนี้ไม่ยอมจ่าย....ในเมื่อไม่ยอมใช้หนี้มันก็ต้องทำแบบนี้แหละต้องโดนยำบ้างจะได้ใช้หนี้ง่ายขึ้น"

"พวกนายไม่กลัวกฎหมายเลยหรือไง"

"ถ้ากลัวจะทำเหรอ....ในเมื่อเธอมาแล้วก็เอาเงินมาใช้หนี้แทนน้องชายเธอซะ" ชายคนหนึ่งก้าวออกมาข้างหน้าเขาบอกเธอเสียงเหี้ยม

"เท่าไร"

"ไม่เยอะหรอก....แค่ห้าล้านเอง"

"ห้าล้าน" ฝ้ายทรุดเข่าอ่อนเธอไม่มีเงินจำนวนมากขนาดนั้นแค่หาใช้ในแต่ละวันยังเหนื่อยจนน้ำตาแทบกระเด็นมาตอนนี้น้องชายของเธอกับสร้างหนี้ให้เธอก้อนใหญ่

"ใช้ห้าล้าน....วันนี้มันถึงกำหนดที่น้องเธอต้องใช้หนี้แล้ว"

"เลื่อนให้กูสักเดือนสองเดือนไม่ได้เหรอวะ"

"ไม่ได้....ถ้ากูเลื่อนวันให้มึงกูคงโดนนายน้อยฆ่าตายสิวะ"

"เงินเยอะขนาดนั้นกูจะหาที่ไหนมาให้วะ" บอลเด็กหนุ่มวัยยี่สิบสองนิสัยก้าวร้าว ติดพนัน ชอบเที่ยว วันๆ เอาแต่เที่ยวไม่ยอมทำการทำงาน บ่อยครั้งที่ฝ่ายพยายามตักเตือนแต่บอลก็ไม่ยอมฟังคำเตือนของเธอเขายังคงเป็นตัวสร้างปัญหาตั้งแต่ครอบครัวของเธอยังมีครบและอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเพราะเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของแม่จึงถูกเลี้ยงมาอย่างเอาแต่ใจจนฝ้ายเริ่มจะทนไม่ไหว

"บอล....พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปเล่นพนันอย่าไปติดหนี้ใครอีกทำไมไม่ฟังที่พูดบ้าง" ฝ้ายหันมาบ่นให้บอล

"จะบ่นอะไรหนักหนาวะ....เป็นพี่ต้องมีหน้าที่ดูแลน้องอย่ามาสอน"

"แต่พี่ต้องสอน....กี่ครั้งแล้วที่พี่ต้องคอยใช้หนี้แทนนายจนทุกวันเราแทบจะไม่มีเงินเก็บแล้วนะ"

"ช่างมัน....ใครจะสน" บอลพูดด้วยสีหน้าไม่มีความรู้สึกผิดเขารีบเช็ดเลือดที่มุมปากออก

"ฉันขอเวลาได้มั้ย....เงินตั้งห้าล้านมันหามาไม่ได้ง่ายๆ"

"ไม่ได้.....นายน้อยรอมาหลายเดือนแล้ว"

"นะ....พอดีฉันพึ่งได้งานใหม่เงินดีไม่แน่อาจจะมีเงินใช้หนี้นายน้อยพวกนายแค่ต้องใช้เวลาหน่อยเท่านั้นเอง"

"กูบอกว่าไม่ได้ไง"

"ต้องได้สิ....นายน้อยพวกนายอยากได้เงินมากกว่าฆ่าคนตายอยู่แล้ว"

"เอาไงดีวะ....ถ้านายน้อยรู้มึงกับกูได้เข้าไปนอนในโลงแน่" ชายคนหนึ่งหันไปกระซิบถามเพื่อนอีกคน

"นั้นสิวะ....แค่คิดกูก็กลัวแล้ว"

"แต่นายย้ำว่าต้องได้เงิน....ถ้าพวกเรากระทืบมันตายตอนนี้เงินห้าล้านนายน้อยก็หายไปนะสิ"

"งั้นเอางี้....ให้ฉันไปคุยกับนายน้อยพวกนายเป็นไง" พวกมันขมวดคิ้วหันมามองฝ้ายที่เสนอตัวเองเข้าถ้ำเสือ บอลแอบตกใจไม่คิดว่าพี่สาวตัวเองจะใจกล้าบ้าบิ่นไปหา ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า ดิบเถื่อนที่สุด ไม่มีใครไม่รู้จักเขา โซน

"พี่จะบ้าเหรอ....นั่นมันไอ้โซนนะจะไปให้มันฆ่าทิ้งหรือไง"

"แล้วอยู่ตรงนี้ก็ไม่โดนฆ่าหรือไง....ไปหายังพอต่อรองได้"

"ไม่มีวัน....คนอย่างไอ้โซนไม่มีวันยอมหรอก"

"ยอมหรือไม่ยอมก็ต้องไปก่อน"

"ได้....ตกลงเราจะให้เธอไปพบนายน้อยของพวกเรา"

หนึ่งในนั้นพูดขึ้นก่อนที่มันจะโทรหาใครบางคน

ภายในห้องนอนสีดำทึบ บนเตียงกว้างมีชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังมัวเมาในรสรักบนเตียง กับบทรักสุดสวาทแสนเร่าร้อน ชายหนุ่มผมสีดำแดง ร่างกายแสนกำยำเต็มไปด้วยรอยสัก ใบหน้าคมเข้มชุ่มไปด้วยเหงื่อ

"อ๊า"

ชายหนุ่มส่งเสียงครางเสียวสายตาเย็นชามองไปที่ร่างกายหญิงสาวตรงหน้าแล้วขยับสะโพกกระแทกใส่หญิงสาวที่นอนบนเตียงจนเธอ เผลอร้องครางเสียงดังเมื่อถูกกระแทกอย่างรุนแรง เขากัดริมฝีปากซี๊ดปากครางเสียวแต่ก็ต้องขมวดคิ้วงงเมื่อเขาไม่ได้เสร็จตามคู่ขาของเขาไปด้วย

"โซน....ทำไมวันนี้เอาดุจัง"

"ทำไมเสร็จไวจังวะ...กูยังไม่ถึงไหนเลยหมดอารมณ์ฉิบ"

โซนบ่นเขาก้าวขาลงบนเตียงมือรีบถอดถุงยางออกก่อนจะโยนมันใส่หน้าดุจดาวคู่ขาคนสวยที่เขาชอบเรียกเธอมาเป็นคู่นอนบนเตียงเวลาเขาต้องการ

"ให้ฉันใช้ปากช่วยมั้ย....เผื่อว่านายจะเสร็จใส่ปากฉันไง"

ดุจดาวเดินมาโอบไหล่โซนมือเรียวเริ่มลูบไล่ตามซิกแพคของเขาก่อนจะเลื่อนลงต่ำ

"กูยังไม่มีอารมณ์"

"เดี๋ยวฉันทำให้มีอารมณ์เอง"

ตื๊ดๆ ทั้งสองชะงักดุจดาวนึกโกรธที่มีคนโทรมาขัดจังหวะ โซนสะบัดดุจดาวออกเขากดรับสายลูกน้องทันที

"ว่าไง....ได้เงินมั้ย"น้ำเสียงของโซนทำให้ลูกน้องที่ได้ยินถึงกับเหงื่อตกยืนสั่นเพราะกลัวที่จะพูดมันออกไป

"ยังครับ"

แล้วพวกมึงทำเหี้ยอะไรกันอยู่วะ....กูบอกแล้วไงว่าไม่ได้เงินไม่ได้โทรมา"

"แต่พี่สาวไอ้บอลมันอยากพบนายครับ""

"แต่พี่สาว....ไอ้บอลมันมีพี่สาวด้วยเหรอวะ"

"มีครับนาย"

"ถ่ายรูปมาให้กูดูดิ"

"ครับ"

โซนรีบกดดูรูปถ่ายของฝ้ายเขาขมวดคิ้วก่อนจะแสยะยิ้มและนึกขึ้นได้ว่าบอลเคยบอกว่าว่ามีพี่สาวแต่เขาไม่คิดว่าเธอจะหน้าตาดีใช้ได้

"พาพี่สาวมันมาหากู"

"ครับนาย"

"โซน....เอาอีกแล้วนะคราวนี้เอาใครมาขัดดอกอีกล่ะ" ดุจดาวตวาดไม่พอใจที่เขาจะพาผู้หญิงคนใหม่ขึ้นเตียง

"หมดธุระของเธอแล้ว....เอาเงินแล้วก็ไสหัวไปให้พ้นสายตาฉัน"

"ฉันไม่ต้องการเงิน" ดุจดาวปฏิเสธเสียงแข็ง โซนหันกลับมามอง

"เลือกเอาระหว่างกับไสหัวออกไปเองแล้วได้เจอหน้ากูอีก"

"...."

"กับถูกโยนออกไปเงินก็ไม่ได้แล้วไม่ต้องเสนอหน้ามาให้กูเห็นอีกมึงจะเลือกอะไร"

"โซนบีบบังคับดุจดาว"

"ประตู" โซนชี้ไปที่ประตู

"แล้ววันไหนที่โซนจะเรียกฉันอีก"

"ไป!"

"โซน"

"กูบอกให้ไป" ดุจดาวรีบก้มลงเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาใส่แต่งตัวให้เรียบร้อย

"เก็บถุงยางไปด้วย....กูไม่อยากเห็น" ดุจดาวหันกลับมาเก็บถุงยางแล้วเดินออกไปจากห้อง โซนก้มลงมองรูปฝ้ายก่อนจะพ้นควันบุหรี่ออกจากปากแล้วยิ้มมุมปากราวกับว่าเสือกำลังเจอเหยื่อ