"หัวหน้าห้องเมาเหรอ?" ฉันย่นคิ้วถามด้วยความสงสัยเมื่อเขาเอาแต่สืบเท้าเข้าหาฉันจนฉันต้องถอยหลังหนีอัตโนมัติ
"ผมเหรอ.."
"....."
"อยากรู้ไหมครับ" มุมปากหยักยกยิ้มขึ้นบางๆดวงตาวาววับดุจเสือร้ายฉายชัดออกมาจากนัยน์ตาคู่นั้นของเขา
"หัวหน้าห้องจะทำอะไรคนเยอะแยะนะ" ฉันรีบบอกให้เขาได้รู้ตัวถ้าคิดจะทำอะไรไม่ดีละก็คนในคลับคงเห็นกันหมดพราะตอนนี้ฉันกับเขายืนอยู่หน้าห้องน้ำผู้หญิง
"อืม ผมเห็นด้วย" พายุเหลือบมองไปยังด้านหลังที่มรนักท่องราตรีมากมายกำลังสนุกไปกับเสียงเพลงแทบจะไม่มีใครสนใจเราสองคนเลยสักนิด แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้เข้าใจในแบบที่ฉันคิดถึงได้ดันตัวฉันให้หลบไปอีกมุมของห้องน้ำในที่ลับตาผู้คน
"หัวหน้าห้องมีสติหน่อยสิ อย่าทำอะไรบ้าๆนะ" มือบางผลักอกแกร่งของเขาให้ออกห่าง ตอนนี้พายุไม่เหมือนพายุหัวหน้าห้องคนเดิมอีกแล้วเขาราวกับผู้ชายโรคจิตมากกว่า
"ทำไมเรื่องของซัมเมอร์ถึงกวนใจผมมากขนาดนี้"
"ฉัน
