อยากมีผัว
1463 คำ
“พี่หมอก”
“พี่หมอก”
“พี่หมอก”
“โว๊ะอะไรของยัยเด็กนี่” พี่หมอกพูดเสียงห้วนกับฉัน หลังจากที่ฉันเอาแต่เรียกชื่อพี่เขาไม่หยุด พี่หมอกกำลังพับเสื้อผ้าช่วยพี่นารีค่ะ ส่วนหลานนรกของฉัน นั่งกินขนมดูทีวีไปด้วย
“พี่ๆ” ฉันเดินไปสะกิดแล้วพูดเสียงเบาลงนิดนึง ฉันกลัวยัยหลานของฉันจะได้ยินบทสนทนาของฉันกับพี่หมอก ยิ่งอันนาบอกกับฉันว่าจะขอพี่หมอกไปหาคุณพายุด้วย ฉันยิ่งไม่อยากให้หลานฉันไป และไม่อยากให้พี่หมอกอนุญาตด้วย
ถ้าหลานไปด้วยก็จะไปเป็นก กขค ที่ย่อมาจากกองขี้ควาย ในเมื่อฉันจะจัดการหลอกล่อผู้ชายของฉันด้วยมารยาฉันก็ไม่อยากให้ใครเข้าไปวุ่นวายคุณว่าจริงไหมล่ะ
“อะไรเนี่ย จะพูดก็ไม่พูด สะกิดอยู่นั่นแหละ อะไรของแกเนี่ย” พี่หมอกเริ่มพูดอย่างใส่อารมณ์ค่ะน้ำเสียงขุ่นเชียว ฉันเดินไปข้าง ๆ พี่หมอกแล้วหย่อนสะโพกลงนั่ง
“คุณพายุเขาไปทำงานอยู่แถวไหนของสวีเดนคะ?”
“ไม่รู้สิคุณพายุไม่เคยบอก”
“ทำไมพี่ไม่ถาม”
“เอ้ายัยเด็กนี่ เขาจะไปทำงานแถวไหนก็ช่างเขาเถอะ ถึงเวลาคุณพายุเขาก็มาเองนั่นแหละ”
“แต่น้ำค้าง”
“เราไม่จำเป็นต้องไปยุ่งเรื่องของคนพายุหรอก ตั้งใจเรียนโน่น วัน ๆเอาแต่คิดเรื่องผู้ชาย แรดเกินไปแล้ว”
“น้ำค้างอยากรู้นิ่” ฉันนั่งหน้างอใส่พี่สาว พี่หมอกก็ชอบห้ามนู่นห้ามนี่แบบนี้ล่ะค่ะ ช่างไม่เข้าใจน้องสาวผู้เปล่าเปลี่ยวหัวใจเสียจริง
“ไปถามพี่เขยดูสิ นู่นไงกำลังมา” พี่หมอกเอ่ยฉันรีบดีดตัวลุกจากโซฟา
“พี่ปั้นจั่น” ฉันเรียกพี่เขยค่ะ เมื่อก่อนฉันเรียกคุณนะคะ แต่ทุกวันนี้ฉันเรียกพี่ปั้นจั่นค่ะ
“ว่าไง?”
“คุณพายุเขาไปทำงานอยู่แถวไหนของสวีเดนคะ”
“เอ้าเห็นคุยกันทุกวันยังไม่รู้อีกเหรอ?”
“ยังค่ะ”
“อยู่สตอกโฮล์ม มีอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่าค่ะ ค้างแค่อยากรู้เฉยๆ” ฉันพูดพร้อมกับขบคิด ถ้าฉันจะไปพี่สาวฉันไม่ให้ไปแน่ๆ เดิมพันร้อยนึงเอาบาทเดียวเลยว่าไม่ได้ไปแน่ถ้ารู้ ฉันจะลองเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามพี่เขยแต่ถ้าพี่เขาไม่ตอบฉันฉันก็จะไปถามคุณสายฟ้าเอง
“คชาอยู่ไหน?”
“หลับค่ะ” พี่หมอกส่งยิ้มหวานให้สามี พี่ปั้นจั่นเดินไปหอมแก้มพี่สาวฉันโดยไม่สนใจฉันกับนารีเลยค่ะ ฉันโคตรอยากมีแบบนี้บ้างจัง
“อายนารีบ้างเถอะค่ะคุณผู้ชาย” พี่นารีเอ่ย
“อายทำไม? ผัวเมียเขาแสดงความรักกันมันเป็นเรื่องปกตินะ” พี่เขยของฉันหัวเราะชอบใจ
“เห็นใจคนโสดหน่อยค่ะ”
“น้าคมสันก็โสดนะ เห็นน้าคมสันเป็นลูกน้องก็ไม่ใช่ลูกน้องกระจอก ๆ นะ ลูกเมียไม่มี บ้านไม่ได้เช่าข้าวไม่ได้ซื้อ มีเงินเก็บเยอะมาก”
“ฮ่า ๆ เดี๋ยวนารีจะจับทำผัวค่ะ”
“ดีมาก ฮ่า ๆ”
“ดื่มน้ำก่อนสิคะ” พี่หมอกเทน้ำใส่แก้วแล้วยื่นให้พี่เขยของฉันดื่มค่ะ
“ขอบคุณครับ”
“พี่หมอกมีความสุขไหมคะ? เวลาที่ผัวมาแสดงความรัก”
“มีความสุขสิ” พี่สาวของฉันยิ้มหน้าบานเลยค่ะ การมีผัวมันก็ดีแบบนี้แหละฉันก็เลยอยากจะมีความสุขบ้างอยากมีคนพายุมาแสดงความรักเหมือนพี่เขยฉันทำกับพี่สาวบ้างจัง
“น้ำค้างอยากมีผัวบ้างค่ะ!”
พร่วด!!
“แค่ก ๆ” พี่เขยฉันถึงกับสำลักหน้าดำหน้าแดงเลยค่ะเมื่อได้ยินประโยคที่ฉันเอื้อนเอ่ย
“ยัยเด็กบ้า เป็นเด็กเป็นเล็กพูดเพ้อเจ้อ” พี่สาวฉันค้อนพร้อมกับเช็ดปากให้พี่เขย วุ้ย! คู่นี้หวานจนอดอิจฉาไม่ได้ ยิ่งเห็นแบบนี้ฉันก็ไม่เปลี่ยนใจ ไฟร่านในกายมันพลุ่งพล่าน ฉันต้องไปหาว่าที่สามีให้ได้
“ปิดเทอมนี้ค้าง...”
“กลับไปหาแม่ที่บ้านนอกจ้ะ” พี่หมอกพูดแทรก ม่ายยย!! ฉันอยากไปหาผัว ไม่อยากกลับบ้านนอก ฉันกำลังใช้สมองอันน้อยนิดของฉันครุ่นคิดค่ะ ฉันจะไม่กลับบ้าน แต่จะไปหาอีน้ำฝน ฉันต้องไปหาตัวช่วยด่วน
“ขอไปหาน้ำฝนก่อนนะพี่”
“มืดค่ำแล้วยังจะไปอีก พี่ปั้นจั่นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ทานข้าวกันแล้วนะ”
“กินก่อนเลยค่ะ”
“น้ำค้าง...” ฉันรีบวิ่งปรู๊ดไปที่รถเลยค่ะ ถ้าช้าพี่หมอกไม่ให้ฉันไปกันพอดี รายนั้นยิ่งชอบห้ามนู่นห้ามนี่ ยิ่งฉันบอกว่าอยากมีผัว พี่หมอก็คงจะขัดขวางเต็มกำลัง คงจะคิดว่าฉันเป็นเด็กอายุ 18 ที่แก่แดดแก่ลมอยากมีผัวอายุเยอะ พี่หมอกก็จะพูดร่ำไรไม่จบไม่สิ้นฉันอ่านเกมออกหมดแหละค่ะว่าพี่หมอกต้องเป็นแบบนี้
แต่ฉันไม่สนหรอกค่ะฉันกำลังทำหน้าที่ลูกกตัญญูอยู่ ได้ทั้งผัวได้ทั้งลูกเขยที่แสนดีไปฝากพ่อสุนทร ลูกเขยที่ท่านอยากได้นักอยากได้หนา ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวมันเป็นอะไรที่เพอร์เฟคและลงตัวที่สุดแล้วค่ะ ได้ทั้งผัวได้ทั้งลูกเขยไปฝากพ่อฉันนี่กตัญญูสุดๆเลย
ฉันหยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าจากนั้นก็ขับรถสปอร์ตสุดหรูที่พี่เขยของฉันซื้อให้ออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว
ฉันมันคนเก่งฉันเป็นคนฉลาดฉันคนที่กล้าได้กล้าเสีย พี่เขยฉันซื้อรถให้ฉันก็หัดเลย พี่เขยหัดรถให้ตอนเช้าตอนเย็นฉันก็ขี่รถเที่ยวทั่วกรุงเทพฯเลยค่ะ แต่กว่าจะลงตัวฉันก็ขับเฉี่ยวชนต้นไม้กระถาง ชนฟุตบาท แม้กระทั่งเกาะกลางถนนฉันก็จัดมาหมดแล้วค่ะ
ฉันขับรถไปจนกระทั่งถึงหน้าประตูบ้านของอีน้ำฝนค่ะรอบบริเวณบ้านมันใหญ่มาก แต่ก็ใหญ่รองลงมาจากบ้านของพี่เขยฉัน
ถึงแม้ว่าบ้านพี่เขยของฉันจะไม่ได้ใหญ่โตมโหฬารเท่าบ้านของแม่น้ำชา แต่ก็ใหญ่โตกว่าบ้านของยัยน้ำฝนค่ะ
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหายัยน้ำฝนผ่านไปไม่นานนักก็มีคนมาเปิดประตูรั้วให้ฉันค่ะฉันขับรถเข้าไปข้างในจากนั้นก็จอดรถไว้ที่โรงรถ
“อีน้ำฝน!” ฉันแผดเสียงทันทีที่เปิดประตูเข้าไป
“อีห่านจิกกูตกใจหมด” มันยกมือทาบอกพร้อมกับทำท่าทางตกอกตกใจ
“กูอยากไปสวีเดนกูทำไงบ้างวะ?” ฉันเปิดประเด็นก่อนเลย โดยที่แม่ของมันมองฉันกับน้ำฝนแล้วยิ้มออกมา ฉันกับน้ำฝนจะพูดกันแบบนี้ตลอดเลยค่ะจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
“มึงจะไปทำไม?”
“กูจะไปหาคุณพายุ”
“โถอีชะนี นี่มึงจะวิ่งโร่เอาหลีไปหาผู้ชายเหรอ? โคตรร่านเลยวะ”
“สัส! กูต้องไปหาเขา เพราะเขาไม่กลับมาหากูอีเพื่อนเวร”
“โถๆ มึงเคยไปสวีเดนสักครั้งยัง มึงถึงจะถ๋อที่นาผืนน้อยมึงไปหาเขา”
“กูรักของกูอะ มึงไม่เคยรักใครมึงไม่รู้หรอกว่ามันทุกข์แค่ไหนเมื่อเขาไม่กลับมา กูตั้งหน้าตั้งตารอเขาทุกวัน แม่งกูโคตรเสียใจเลยวะที่เป็นแบบนี้” ฉันพูดเสียงสั่นเครือรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ค่ะ ฉันรู้สึกเสียใจฉันอุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอให้เขากลับมา แต่ฉันก็ได้รับความผิดหวัง
เมื่อใกล้ถึง 1 ปีงานของเขาเยอะและไม่กลับมาคุณจะให้ฉันนั่งห่อเหี่ยวรอเขาต่อไปเหรอ? ไม่มีทางค่ะฉันจะไปหาเขาเองฉันจะไปดูให้เห็นกับตา ว่างานของเขามันเยอะจริงหรือเปล่า?
“กูจะช่วยมึงเอง”
“จริงเหรอวะ?”
“จริง พี่น้ำเหนือพี่ชายกูอยู่ที่สวีเดน”
“เฮ้ย โคตรดีเลย”
“อีกไม่กี่วันก็ปิดเทอมแล้วไปกัน มึงไปเตรียมหาที่อยู่ลุงพายุไว้เลย”
“อีสัส! คุณพายุยังหล่ออย่ามาเรียกลุงนะ” ฉันท้าวสะเอวใส่มัน แม่น้ำจันทร์หัวเราะเบาๆกับท่าทางของฉัน
“อาการหวงผัวมึงนี่สุดยอดเลยวะ ฮ่าๆ”
- ผู้เขียน
