พายุของน้ำค้าง

คิดถึง

ฉันเดินขึ้นมาที่ห้องของตัวเองค่ะ ห้องของฉันหรูมาก ก็หรูตามแบบฉบับบ้านคนรวยนั่นแหละค่ะ แค่ห้องน้ำของเขาก็ใหญ่กว่าตัวบ้านสมัยเด็ก ๆ ของฉันแล้ว

ทุกวันนี้บ้านของฉันก็ร่ำรวยแล้วนะคะ เพราะพี่สาวของฉันได้พ่อสามีดี ท่านโอนมรดกทรัพย์สินให้พี่หมอกเยอะมาก และฉันก็ได้อานิสงส์นั้นด้วย

ครอบครัวจน ๆ ของฉันมีกินมีใช้ลืมตาอ้าปากได้ก็เพราะเงินพี่เขยนั่นแหละค่ะ จะเรียกว่าเกาะครอบครัวพี่เขยแดกก็ไม่ผิดนะคะ เพราะครอบครัวของฉันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ

ทุกวันนี้บ้านที่โคราช พ่อแม่ก็สานต่อธุรกิจพวกโฮมสเตย์ร้านกาแฟร้านที่พี่หมอกทำเอาไว้แล้ว ร้านขายของก็มีชาวบ้านช่วยดูแลเอาของมาขาย ทำให้ชาวบ้านแถวนั้นลืมตาอ้าปากขึ้นมาได้บ้าง

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก แต่ปลายสายก็ไม่รับโทรศัพท์ของฉันเลยค่ะ ฉันเดินวนไปมาพลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่ที่ในหัวของฉันก็มีแต่เรื่องของคุณพายุนั่นแหละค่ะ จะทำยังไงได้ล่ะ ก็เขาเป็นผู้ชายของฉันถึงแม้ว่าฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงของเขา แต่ฉันก็ไม่ให้ใครหน้าไหนมาเอาผู้ชายของฉันไปหรอกค่ะ

ว่าแต่.... แล้วฉันมาเวิ่นเว่อพูดสาธยายอะไรมากมาย เฮ้อ! โทรหาไหมอีกรอบ ผลตอบรับที่ได้คือตึ๊ด ๆ อ่ะค่ะ

ฉันวางโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียงก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ฉันจะกลับมาโทรใหม่โทรจนกว่าจะรับค่ะ ต่อให้ประชุมหรือทำอะไรอยู่ ฉันก็จะโทรฉันไม่สนใจหรอกค่ะว่าคุณพายุจะรำคาญหรือไม่รำคาญ ฉันจะโทรจนกว่าเขาจะรับนั่นแหละ

เท้าเล็ก ๆ ของฉันเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย ฉันมองร่างกายเปลือยเปล่าผ่านกระจกใบใหญ่ในห้องน้ำอย่างพึงพอใจ ร่างกายของฉันมันสมส่วนกลมกลึงหน้าอกหน้าใจคุณภาพคับแก้วเลยค่ะ

“สวยขนาดนี้ไม่เอาอีค้างทำเมียก็ควายอุดรแล้วแหละ” ฉันหมุนซ้ายหมุนขวาอยู่นานก่อนจะอาบน้ำชำระร่างกาย

ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จก็มาใส่ชุดนอนวาบหวิวค่ะ

ฉันหยิบโทรศัพท์กดโทรออกอีกครั้งค่ะ และแล้วคุณพายุก็รับโทรศัพท์ฉันฮ่า ๆ ๆ บอกแล้วว่าฉันจะทำจนกว่าเขารับโทรศัพท์ฉันนั่นแหละ

(“ฮัลโหลครับ”) อื้อหือเสียงโคตรละมุนเลยค่ะ แค่เสียงก็อบอุ่นหัวใจอีน้ำค้างแล้ว เสียงอบอุ่นขนาดนี้อกจะอุ่นขนาดไหน5555

“คิดถึงคุณพายุที่สุดเลยค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับปลดสายชุดนอนลงมาข้างหนึ่งค่ะ ชุดนอนวาบหวิวเซ็กซี่มาก คุยกับว่าที่ผัวต้องเซ็กซี่สักหน่อย คุยเสร็จค่อยกลับสู่สภาพเดิม

(“ครับ”)

“คุณพายุทำอะไรอยู่คะ? เปิดกล้องหน่อยค่ะน้ำค้างอยากเห็นหน้า” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆตอแหลนิด ๆ อ่ะค่ะ

“ครับ” โอ๊ยว่าที่ผัวบอกง่ายสอนง่ายจริงๆเลยค่ะบอกให้เปิดกล้องก็เปิดตอนนี้น้ำค้างพร้อมแล้วฉันอยู่ในชุดวาบหวิวชุดนอนที่แบบเซ็กซี่เลยล่ะค่ะ จะเรียกว่าชุดนอนไม่ได้นอนนั่นแหละ คุณพายุตอนนี้อยู่ในชุดนอน ลายการ์ตูนช่างน่ารักเสียจริง

ส่วนฉันยังไม่ถึงเวลานอนหรอกค่ะตอนนี้มันเพิ่งจะบ่าย 3 โมงกว่าเอง แต่ฉันแรดฉันร่านและฉันอยากได้ผู้ชายคนนี้ ฉันจะยั่วให้เขาคิดถึงฉันแล้วกลับมาที่เมืองไทย ฉันมันคนร้ายกาจใช่ไหมล่ะ ฮ่า ๆ ๆ

“คิดถึงจังค่ะ เมื่อไหร่จะกลับมาสักที” ฉันพูดพร้อมกับโน้มตัวไปข้างหน้า หน้าอกหน้าใจของฉันมันมีเยอะจนล้นอกเลยแหละค่ะ

“ไปใส่ชุดให้เรียบร้อยค่อยมาคุยกัน” คุณพายุพูดเสียงเรียบนิ่ง

“คุณพายุคะ”

“โตเป็นสาวแล้วจะมาใส่ชุดแบบนี้ไม่ได้นะ คนอื่นเห็นเขาจะมองยังไง? เขาจะว่าน้ำค้างเป็นผู้หญิงแบบไหน” ว้าว! เขาห่วงฉันด้วย ให้มันได้อย่างนี้สิ

“น้ำค้างสัญญาจะใส่ให้คุณพายุดูคนเดียวค่ะ” ฉันไม่ถอดหรอกค่ะ ในเมื่อฉันต้องการใส่ให้เขาดู หึ! เขาจะได้กลับมาสักที

“ทำไมดื้อแบบนี้” คุณพายุส่ายหัวอย่างเอือมระอาฉัน ฉันต้องดื้อแบบนี้แหละถ้าไม่ดื้อไม่รุกจะได้ผัวเหรอคะ? มัวแต่ทำหน้าตาซื่อบื้อเหมือนพี่หมอก คุณพายุเสร็จคนอื่นก่อนพอดี

“ช่างมันเถอะค่ะเรื่องเสื้อผ้าเอาไว้ก่อน เพราะในอนาคตคุณพายุจะเห็นกว่านี้อีกค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับกัดปากยั่วยวน คุณพายุจ้องฉันก็ยิ่งส่ายหัวมากกว่าเดิม

เอาวะ! มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันต้องใจกล้าหน้าด้านไว้ก่อนแหละ ถ้าไม่ทำแบบนี้ฉันคงไม่ได้เขาเป็นผัวแน่ ฉันต้องหน้ารุกไว้ก่อนท่องไว้ผัวกูผัวกูผัวกูในอนาคต กูจะทำยังไงก็ได้

“เป็นผู้หญิงพูดจาแบบนี้มันน่าเกลียดรู้ไหม? ถ้าไปพูดกับคนอื่นเขาจะว่าเอาได้ เราต้องทำตัวให้เรียบร้อยให้สมกับเป็นกุลสตรีเป็นผู้หญิงจะมาเที่ยวพูดแบบนี้ กับคนอื่นไม่ได้นะ ไม่ว่าจะพูดกับฉันหรือพูดกับผู้ชายคนอื่นมันก็ไม่สมควรพูดรู้ไหม?” พ่อพระค่ะ วันนี้เขามาแบบพ่อพระ เอาไว้กลับมาก่อนเถอะ ฉันจะแสร้งทำเป็นผ้าหลุด แล้วดูซิว่าผู้ชายที่เป็นเหมือนพ่อพระจะทนได้สักกี่น้ำฉันอยากจะรู้จริง ๆ เลยว่าจะทนได้ไหม ฮ่า ๆ ๆ

“คิดถึงจังค่ะ อยากนอนกอดคุณพายุจัง เมื่อไหร่จะมาสักที” 555 ฉันหน้ามึนค่ะ ฉันไม่สนหรอกค่ะว่าคุณพายุจะชอบหรือไม่พอใจกับคำพูดของฉันไหม!? ฉันรู้แต่ว่าฉันชอบเขา

ปึง ๆ เสียงทุบประตูค่ะ ฉันนี่อยากเอาหัวทุบกำแพงเสียจริง ยัยหลานนรกของฉันกลับมาจากโรงเรียนแล้วแน่ ๆ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ คนจะคุยกับว่าที่ผัวดันมาขัด

“พี่ค้าง!”

“อันนาเรียกไปหาอันนาก่อนไป แล้วค่อยคุยกันนะ”

“ดะ... เดี๋ยว” ฉันพูดยังไม่ทันจบคุณพายุก็กดวางสายไปแล้วค่ะ ฉันอยากจะบ้าตายนี่มันวันอะไรของฉัน ติดต่อก็ยากกว่าจะได้คุยยังมีมารมาผจญอีกให้ตายเถอะ ฉันรีบเปิดประตูพร้อมกับกอดอกมองหลานสาวอย่างไม่พอใจ

“ยัยเด็กผี”

“พี่รู้ข่าวยัง?”

“ข่าวอะไร?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมเอ่ยถามหลานสาว ไอ้โกรธก็โกรธอยู่หรอกนะคะที่หลานมาขัดจังหวะ แต่ความอยากรู้เรื่องที่หลานสาวจะพูดนี่สิมากกว่า ฉันอยากรู้ว่ามันคือข่าวอะไร

“พ่อทูนหัวไม่ได้กลับมาง่าย เพราะว่างานที่โน่นเยอะมาก ครอบครัวคุณย่ามัดไหม บินไปหาพ่อทูนหัวที่นั่นเอา” เชี้ยไหม? มันใกล้จะครบปีแล้วอ่ะ ดันเลื่อนอีก

“ได้ไง? พี่ไม่ยอมเรื่องนี้หรอก” ฉันรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกแต่ปลายสายไม่รับโทรศัพท์ของฉันเลยค่ะ ให้มันได้อย่างนี้สิ ฉันนี้หัวร้อนมากเลยตอนนี้ คิดถึงก็คิดถึงอยากกอดอยากหอมอยากทุกอย่างแล้ว แต่คุณพายุไม่กลับมา

“มหาลัยใกล้ปิดเทอมแล้วพี่ก็ไปสิคะ”

“นั่นสิ ฮ่า ๆ ความคิดดีมากหลานรัก” ฉันหัวเราะร่าอย่างชอบใจ

“อันนาจะไปด้วย”

“แม่หมอกไม่มีทางยอม ฮ่า ๆ” ฉันรีบปิดประตู หึ! ไม่มาไม่ใช่ประเด็น ฉันจะไปหาเอง ฮ่า ๆ แบบนี้สิดีฉันจับทำผัวซะเลย