แผนการ
1367 คำ
ฉันมีเรื่องเม้าท์มอยเรื่องที่จะไปอยู่สวีเดนเตรียมตัวยังไง? ทำอะไรบ้าง? ก่อนที่จะไปก็ถือว่าเยอะ กว่าจะคุยเสร็จก็ดึกเลยค่ะ
หลังจากที่ฉันพูดคุยกับยัยน้ำฝนฉันก็กลับค่ะ ฉันกลับมาไม่ทันทานข้าวเย็นกับพี่สาวกับพี่เขยหรอก เพราะฉันกลับมาค่อนข้างดึก
พอฉันกลับมาบ้านพี่สาวกับพี่เขยของฉันก็เข้านอนแล้วก็มีแต่น้าคมสันกับพี่นารีที่ทานอาหารกัน ฉันก็เลยได้ร่วมวงรับประทานอาหารกับพี่ ๆ เขา
“ไปไหนมาครับคุณน้ำค้าง”
“ไปปรึกษาเรื่องคุณพายุกับน้ำฝนค่ะ” ฉันพูดพลางเดินไปหย่อนสะโพกลงนั่งเก้าอี้ โดยที่พี่เอมีพี่นารีไปตักข้าวให้
“นึกว่าเรื่องอะไร? ตกลงรู้หรือยังครับว่าคุณพายุไปอยู่ที่ไหน?” น้าคมสันพูดแล้วตักอาหารเข้าปาก
“พรุ่งนี้น้ำค้างจะลองถามพี่เขยแบบละเอียดดูค่ะ แต่ถ้าพี่ปั้นจั่นไม่ยอมบอก น้ำค้างก็จะไปหาคุณสายฟ้าให้คุณสายฟ้าเป็นคนบอกน้ำค้างค่ะ”
“จะไปถามคนอื่นทำไม? น้าคมสันรู้นะว่าคุณพายุอยู่ที่ไหนเดี๋ยวน้าจะจดให้”
“ขอบคุณค่ะน้า” ฉันพูดออกมาด้วยความดีใจ มันดีใจมากๆเลยค่ะที่จะได้รู้ว่าคุณพายุพักอยู่ที่ไหน
ฉันจะไปหาเขา ฉันไม่สนใจหรอกค่ะว่าใครจะมองฉันว่าเป็นผู้หญิงแรดร่าน คนอย่างอีน้ำค้างโนสน No แคร์ค่ะ ถ้าไม่แรดไม่ร่านจะได้ผัวหรอคะฉันคิดแค่นั้นจริง ๆ เรื่องเรียนฉันก็ตั้งใจ แต่เรื่องจะหาผัวเนี่ยเป็นอันดับ 1 เลยค่ะ ได้ผัวแล้วฉันจะตั้งใจเรียนมากกว่าเดิมฮ่า ๆ ๆ
“ว่าแต่อยากรู้ไปทำไมหรอ?”
“น้ำค้างว่าจะส่งของไปให้คุณพายุค่ะอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันเกิดของคุณพายุแล้ว น้ำค้างก็เลยอยากจะส่งไปให้ค่ะ”
“อ๋อ! เดี๋ยวน้ากินข้าวเสร็จน้าจะไปจดให้ ว่าแต่จะส่งอะไรไปเซอร์ไพรส์คุณพายุหรอ?”
“ของขวัญชิ้นใหญ่เลยค่ะ คุณพายุเห็นคุณพายุต้องชอบแน่นอน แต่ไม่บอกนะว่าอะไร”
“มีเป็นความลับอีกต่างหากนะ” หน้าคมสันหัวเราะออกมาเบา ๆ ส่วนฉันฉีกยิ้มมองน้าคมสันกับพี่นารีอย่างมีความสุขเลยค่ะ
มันปลื้มปริ่มหัวใจรู้สึกมีความสุขมากที่จะได้ไปเจอคุณพายุผู้ชายที่ฉันอยากเจอมากที่สุด
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จน้าคมสันก็จดที่อยู่คุณพายุให้ฉันค่ะ ฉันก็มัวแต่ไปถามคนนู้นคนนี้ ลืมคิดไปเลยว่าน้าคมสันเป็นลูกน้องเก่าแก่ของตระกูลพี่เขยของฉัน น้าคมสันก็ย่อมจะรู้ว่าใครอยู่ที่ไหนยังไงเขาก็ต้องคุยกันอยู่แล้วระหว่างบ้านสองบ้านระหว่างบ้านแม่มัดไหมกับบ้านแม่น้ำชาเขาคงจะรู้หมด ฉันพลาดไปจริง ๆ ที่ฉันไม่ได้ถาม
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ฉันรู้แล้วและถ้าฉันอยากรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับคุณพายุ ฉันก็จะถามน้าคมสัน ถึงแม้ว่าน้าเขาไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับคุณพายุแต่ฉันก็คิดว่าเขาต้องรู้แน่นอน
เช้าวันต่อมาวันนี้ฉันมีเรียนตอนเช้าค่ะฉันก็เลยรีบแต่งตัวขับรถไปมหาลัย ฉันเลือกที่จะไปแต่เช้าเพื่อไปปรึกษาเรื่องต่างๆที่เกี่ยวกับเนื่องที่ฉันจะไปสวีเดน ฉันนั่งรอยัยน้ำฝนอยู่ที่หน้าตึกคณะค่ะ
“น้ำค้าง!” เส้ยงทุ้มเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลังของฉันค่ะ เสียงนี้ฉันจำได้แม่นเป็นเสียงของผู้ชายที่ตามตื๊อฉันอยู่ทุกวันนั่นก็คือพี่เพลิงค่ะ
“มีอะไร?” ฉันหันไปมองหน้าพี่เพลิงพร้อมกับทำท่าทางรำคาญค่ะ ฉันแสดงออกอยากเปิดเผยว่าฉันไม่ชอบเขาที่มาตามวุ่นวายฉัน ฉันเชิดหน้าขึ้นไม่มองหน้าพี่เขา
“พี่เอาขนมมาฝากครับ” พี่เขายื่นขนมให้ฉัน ฉันหันไปมองขนมอยู่นานก่อนจะหันหน้าไปมองอย่างอื่นฉันไม่รับค่ะฉันไม่อยากรับของของใคร
“ไม่เอาค่ะ”
“น้ำค้างครับ” ตื้อฉันอีก โอ๊ย! ความสวยเป็นเหตุสังเกตได้ ฉันนี่โคตรเซ็งเลยค่ะผู้ชายที่ตามตื๊อจนน่ารำคาญเนี่ย
“นี่พี่เลิกมาวุ่นวายเถอะ ตามตื้อผู้หญิงที่เขาไม่สนใจมันน่ารำคาญ” ฉันจ้องพี่เขาอย่างไม่พอใจ
“ปกติพี่ก็ไม่ค่อยตื้อใครหรอก แต่พี่ชอบน้องจริงๆ”
“แต่น้ำค้างไม่ได้ชอบพี่”
“อีค้างทำไร?” ยัยน้ำฝนเดินมาพอดี พร้อมกับแทรกบทสนทนาของเราทั้งสอง
“พี่เพลิงมาถามหามึง คุยกันเองแล้วกัน” ฉันรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปในตึกเลยค่ะฉันไม่สนใจหรอกว่าทั้งสองจะทำหน้าตายังไงแต่ฉันรู้แค่ว่า ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ
ผ่านไปอีก3อาทิตย์
“น้ำค้าง” มาอีกแล้วค่ะคนเดิม ๆ ฉันรีบเดินเข้าห้องสอบเลย ไม่ได้สนใจสีหน้าของพี่เขาหรอก ไม่ชอบคือไม่ชอบ ไม่สานสัมพันธ์ไม่รักษาน้ำใจอะไรทั้งนั้น
“อีค้างมึงเป็นห่าอะไรถึงได้แสดงอากัปกิริยาแบบนั้นใส่พี่เขา” น้ำฝนมันกระซิบกระซาบฉันขณะอยู่ในห้องสอบค่ะ
“กูไม่ชอบ” ฉันพูดอย่างไม่รักษาน้ำใจเลยสักนิด
“แหม่มึงนี่เนาะ”
“แบบกูตรง ๆไม่อ้อมอ้อม จะมัวรักษาน้ำใจปัญหาจะตามมาอีกมากมาย ตัดไฟไว้แต่ต้นลมล่ะดีแล้ว”
“มึงนี่ ก็แค่คุยๆตามมารยาท”
“ พอดีกูเป็นคนไม่มีมารยาท”
“อีค้าง!”
ปึง! ฉันทุบโต๊ะ
“เลิกคุยอาจารย์มาแล้ว”
“สอบเสร็จมึงเตรียมตัว พรุ่งนี้ไปกัน”
“เค” ฉันตั้งใจสอบเต็มที่เลยค่ะ ผัวก็อยากได้ การเรียนก็ต้องให้ดีที่สุด ฉันใช้เวลาสอบนานอยู่ค่ะ แต่ฉันทำได้หมดนะคะ พอเสร็จฉันก็มานั่งเล่นกับยัยน้ำฝน
“มึงไปเก็บของเลย พรุ่งนี้มีไฟล์บิน10โมง ไม่ต้องรอผลอะไรทั้งนั้น เรารีบไปกันเลย 1เดือนที่อยู่ที่นั่นมันต้องตักตวงความสุขให้มากที่สุด”
“ขอบคุณมาก ๆ นะ ถ้ากูได้เขาเป็นผัว ก็จะตอบแทนบุญคุณมึงอย่างแน่นอน”
“เออ รีบไปกันเถอะ มึงอย่าลืมเตรียมชุดหนา ๆ ไปนะ ที่นั่นค่อนข้างหนาว”
“อืม” ฉันพยักหน้าแล้วรีบขึ้นรถขับออกไป พอมาถึงบ้านฉันก็รีบปรู๊ดเข้าไปเลยค่ะ
“พี่หมอก!” ฉันตะโกนเสียงแปดหลอดพร้อมกับกวาดสายตามองหาพี่สาวค่ะพี่หมอกตอนนี้มองฉันตาเขียวปั๊ดเลย นั่งอยู่กับพี่เขย
“อะไร?”
“กระเป๋าเดินทางพี่อยู่ไหน?”
“อยู่บนห้อง ทำไมเหรอ?”
“พอดียัยฝนชวนไปเที่ยว พี่หมอกให้น้ำค้างไปนะ”
“ไม่!” พี่สาวฉันปฏิเสธทันควัน
“ไปเที่ยวใกล้ ๆ เองค่ะ ให้น้ำค้างไปนะพี่หมอก” ฉันพยายามออดอ้อนพี่สาว
“ไม่”
“นะ ๆ พี่”
“หมอกไม่อนุญาตแต่พี่อนุญาตนะ” พี่เขยฉันพูดขึ้น ฉันอยากจะกรี๊ดให้คอแตกเลยค่ะ
“กรี๊ดดด!! ขอบคุณค่ะ” ฉันวิ่งไปกอดพี่เขยเลยค่ะ ดีใจมากดีใจสุด ๆ
“น้อย ๆ หน่อยนั่นมันผัวพี่” พี่สาวฉันพูด ฉันรีบคลายกอดทันที
“ขอโทษค่ะ”
“แล้วไปเที่ยวไหน?” พี่เขยฉันถาม
“ภูเก็ตค่ะ”
“ ไกลเกินพี่ไม่ให้ไปหรอก”
“ปล่อยน้องมันบ้างเถอะ น้ำค้างโตแล้ว”
“ แต่... “
“น้องโตแล้ว”
“น้ำค้างไปเก็บของก่อนนะ” ฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องพี่สาวกับพี่เขยด้วยหัวใจลิงโลด ฉันจะได้เจอคุณพายุแล้ว
“ล้าลันลา” ฉันฮัมเพลงอย่างมีความสุข ฉันจะมีความสุขกว่านี้อีกค่ะ ถ้าฉันได้ผัวเป็นคุณพายุ หึหึ
- ผู้เขียน
