3 อยากโดนใช่ไหม
1004 คำ
ตอนที่ 3 อยากโดนใช่ไหม
แพรวพราวถึงกับตกใจเมื่อเปิดประตูออกมาเห็นใบหน้าหล่อเหลาของคนที่เธอขับรถไปชนรถของเขา และเธอก็เพิ่งไปแกล้งเขามาเมื่อไม่นานนี้เอง
“นะ...น้าภัทรเรียกแพรวทำไม มะ...มีอะไร”
“บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าแพรวไปขับรถชนรถของเพื่อนน้าใช่ไหม”
“...”
จิรภัทรจ้องหน้าหลานสาวอย่างเอาเรื่อง เด็กหญิงแพรวพราวไม่ยอมพูดอะไรได้แต่ก้มหน้ามองที่พื้นราวกับเด็กที่กลัวจะถูกลงโทษ
“บอกน้าเธอไปสิ ว่าเธอขับรถมอเตอร์ไซค์มาชนรถฉัน ดูที่กล้องหน้ารถก็ได้ และเมื่อกี้เธอยังเอาไม้มาแหย่จมูกฉันอีก”
แพรวพราวยังคงไม่ยอมพูดจาอะไร ฟันด้านบนขบกัดริมฝีปากล่างพร้อมกับช้อนตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความกลัวและความหมั่นไส้
“บอกมาสิแพรว ถ้าไม่งั้นน้าจะไปบอกยายเพ็ญให้จัดการแพรวหนักๆไปเลย”
จิรภัทรใช้ชื่อมารดาของเขาขึ้นมาอ้าง เนื่องจากเขารู้ดีว่าแพรวพราวกลัวยายเพ็ญยิ่งกว่าอะไรเสียอีก
“พะ...แพรวขับรถชนรถของเขาจริงๆค่ะ แล้วตอนที่เขานอนอยู่บนกระท่อมแพรวไม่รู้ว่าใครมานอนอยู่ตรงนั้น แพรวก็เลยแกล้งเอาดอกหญ้าไปแหย่รูจมูกของเขาค่ะ ช่วยไม่ได้เขาอยากมานอนอยู่บนกระท่อมของเราทำไมล่ะ”
“นี่ยังไม่รู้สึกผิดอีกหรอ ขอโทษเพื่อนของน้าเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษ”
แพรวพราวใช้คำพูดสั้นๆห้วนๆแล้วมองวายุด้วยหางตา วายุรู้สึกหมั่นไส้เด็กหญิงตรงหน้า แต่อีกใจเขาก็ไม่อยากถือสาเพราะแพรวพราวยังเด็กเกินไป
“พูดดีๆสิแพรว ยกมือไหว้ขอโทษเพื่อนน้าเดี๋ยวนี้!”
“แพรวขอโทษนะคะ”
“อืม”
เด็กหญิงพนมมือไหว้ขอโทษวายุตามคำสั่งของจิรภัทรทันที
“น้าจะทำโทษแพรว”
“ทำโทษอะไรอ่ะน้าภัทร แพรวก็ขอโทษเขาไปแล้วนี่”
“ขอโทษอย่างเดียวไม่ได้ แพรวต้องรู้จักรับโทษในสิ่งที่ทำเพื่อจะได้ไม่ทำอีก”
“แล้วน้าภัทรจะให้แพรวทำอะไร”
“กวาดบ้านถูบ้าน ทำให้สะอาด ทำแบบนี้ทุกวันจนกว่าน้าจะกลับกรุงเทพฯ เข้าใจไหม”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
เด็กหญิงแพรวพราวทำหน้ามุ่ยพร้อมกับทำปากขมุบขมิบ วายุรอบสังเกตอาการของเด็กหญิง เขาไม่อยากจะถือสาแต่ในใจลึกๆก็รู้สึกหมั่นไส้อยากจะเขกหัวหลายๆครั้งแต่ก็ต้องข่มความรู้สึกเอาไว้
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”
วายุไหว้สวัสดีบิดาและมารดาของจิรภัทร ทั้งสองพนมมือแนบหน้าอกรับไหว้เพื่อนสนิทของลูกชาย ผู้ใหญ่ทั้งสองถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของวายุ บิดามารดาของจิรภัทรเคยเจอวายุในงานรับปริญญาเมื่อสองเดือนก่อน
“ตกลงภัทรกับยุได้ทำงานที่เดียวกันใช่ไหมลูก”
นายบุญสม บิดาของจิรภัทรเอ่ยถามสองหนุ่มในขณะที่ทุกคนในบ้านกำลังนั่งล้อมวงทานหมูกระทะตรงแคร่หน้าบ้านในช่วงเวลาหนึ่งทุ่ม
“ใช่ครับคุณพ่อ ผมกับภัทรได้งานที่สนามบินสุวรรณภูมิ เริ่มงานอาทิตย์หน้าครับ”
วายุตอบ
“แล้วเรื่องที่พักล่ะลูก”
นางวันเพ็ญเอ่ยถาม
“ผมตกลงกับยุแล้วครับคุณแม่ เราสองคนจะเช่าบ้านอยู่แถวๆลาดกระบัง ช่วยกันหารครึ่งค่าเช่าน่ะครับ”
แพรวพราวนั่งเคี้ยวหมูกระทะตุ้ยๆฟังผู้ใหญ่คุยกัน เธอลอบมองใบหน้าหล่อเหลาอยู่บ่อยๆ เขาหล่อและดูดีจนแพรวพราวอยากจะมองนานๆ แต่ลึกๆในใจก็รู้สึกหมั่นไส้ซะเหลือเกิน
“นอนตามสบายเลยนะเพื่อน ตื่นสายได้เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ”
จิรภัทรบอกเพื่อนรักในช่วงเวลาสามทุ่มครึ่ง หลังจากที่วายุอาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อย
“เออๆ ถ้ากูตื่นสายพรุ่งนี้ก็อย่าลืมปลุกด้วยนะไอ้ภัทร”
“อืม มีอะไรก็เรียกนะเว้ย ห้องกูอยู่ตรงนี้”
“โอเค กูไปนอนแล้ว”
หลังจากที่สองเพื่อนรักแยกย้ายกันเข้าห้องนอน วายุได้นำโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดดูเฟสบุ๊ค นิ้วหนาเลื่อนไปเจอโพสต์ของหญิงสาวขาวสวยหุ่นดีที่กำลังยืนถ่ายรูปแถวๆภูเขาไฟฟูจิที่ประเทศญี่ปุ่น ปลายนิ้วโป้งกดสติ๊กเกอร์รูปหัวใจในภาพนั้น จากนั้นจึงกดปุ่มข้างล็อคหน้าจอมือถือแล้วล้มตัวลงนอนทันที
(โฮ่งๆๆ บรู๋วววว)
“ฮะฮ่าฮ่าฮ่า”
(โฮ่งๆๆ บรู๋วววว)
“ฮะฮ่าฮ่าฮ่า”
เสียงสุนัขเห่าหอนและเสียงหัวเราะที่ดังอยู่เหนือศีรษะของวายุในช่วงกลางดึกทำให้เขาค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“เชี่ย เสียงอะไรวะ”
วายุลุกขึ้นนั่งหลังตรงแล้วเอียงคอมองไปตามเส้นทางของเสียง เสียงที่ดังมาเป็นระยะมาทางหน้าต่างตรงหัวเตียงนอน มันไม่ใช่เสียงสุนัขจริงๆ แต่มันเป็นเสียงเหมือนคนเปิดในยูทูป ซึ่งวายุก็ไม่ได้กลัวเรื่องผีสางเสียด้วย แต่เขาเองก็ยังงุนงงว่าเสียงนี้ดังขึ้นมาได้ยังไง
(โฮ่งๆๆ บรู๋วววว)
“ฮ่าๆๆๆๆ”
ร่างสูงสมส่วนลุกจากเตียงนอนก้าวขาไปยืนแนบหูฟังตรงหน้าต่างหัวเตียงนอน และเขาก็มั่นใจว่าเสียงมาจากตรงนี้
(โฮ่งๆๆ บรู๋วววว)
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ใครวะ!”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ถามว่าใคร ต้องการอะไร”
วายุถามออกไปโดยที่ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัว
(โฮ่งๆๆ บรู๋วววว)
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ถามไม่ตอบ อยากโดนใช่ไหม”
(โฮ่งๆๆ บรู๋วววว)
“ฮ่าๆๆๆๆ”
(แอ๊ดดดด)
(โป๊ก!)
“โอ๊ยยยย!”
“ยัยเด็กบ้า!”
(พรึ่บ)
“ว้าย!”
(ตุ๊บ)
สองมือหนายกร่างของเด็กหญิงที่กำลังเกาะอยู่ขอบหน้าต่างเข้ามาด้านในแล้วเหวี่ยงลงเตียงนอน
“โอ๊ยยยย เจ็บโว้ย!”
“ยัยเด็กกะโปโล แกล้งเป็นผีมาหลอกฉันเหรอ ก็ได้ คืนนี้ฉันจะทำให้เธอเป็นผีจริงๆ”
“ว้ายยยย! ช่วยด้วย อุ๊บ”
-------------------------------------
น้ายุจะทำโทษแพรวแล้ว จะมีใครมาช่วยหรือเปล่า ฝากติดตามตอนต่อไปค่ะ
- ผู้เขียน
