ประตูห้องพักถูกเปิดกว้างออก และปิดสนิทลงในเวลาต่อมา ด้วยฝีมือของคิลเลียนนั่นเอง ชายหนุ่มก้าวมาหยุดอยู่กลางห้อง ก่อนจะเดินไปรวบผ้าม่านสีหวานให้ไปรวมกันที่ด้านข้างของขอบหน้าต่าง แสงสลัวจากภายนอกสะท้อนผ่านกระจกหน้าต่างเข้ามา ทำให้สายตาของเขาสามารถมองเห็นร่างเล็กที่ตอนนี้ดูอ่อนแอบอบบางเหลือเกินนอนคุดคู้อยู่บนเตียง
คิลเลียนเดินมาหยุดที่ขอบเตียงกว้าง จ้องมองพิศดวงหน้าของผู้หญิงตัวเล็กอย่างพิจารณา วูบหนึ่งหัวใจก็อ่อนยวบ ยิ่งดวงหน้าหวานของมัลลิกาเหมือนกับเมียรักไม่ผิดเพี้ยน หัวใจกระด้างที่พิกลพิการเพราะความสูญเสียก็เหมือนจะเอนเอียง
มันจะดีแค่ไหนหากเขายินยอมพร้อมใจรับมัลลิกามาอยู่ข้างกายในฐานะภรรยา ใช่... ทุกอย่างคงจะสมบูรณ์ ครอบครัวก็จะกลับมามีความสุขอีกครั้ง ชายหนุ่มทรุดกายลงนั่งบนขอบเตียง โน้มตัวลงไปหาเล็กน้อย มือใหญ่สีแทนยกขึ้นแตะแต้มดวงหน้าเรียวแผ่วเบา ตั้งแต่หน้าผากโหนกนูน จมูกโด่งเชิด ดวง
