เป็นเวลาบ่ายคล้อยของวันแล้ว บนเตียงที่เพิ่งสงบลงไปจากการโรมรันพันตูกันของสองร่างเปลือยเปล่า มีหญิงสาวเรือนร่างเย้ายวน ผิวกายขาวผ่องที่ตอนนี้บนร่างกายมีรอยจ้ำแดงเต็มไปหมด ค่อยๆยันกายลุกขึ้นอย่างเงียบเชียบ ทันทีที่เท้าของเธอแตะพื้นเพื่อยืนขึ้นก็ต้องสูดปากเพราะความเจ็บปวดที่กลีบดอกไม้กลางกายสาวมันร้าวระบมบวมแดงไปหมด
อริสาหันมองมายังตัวต้นเหตุที่ตอนนี้นอนหลับสนิทพร้อมเสียงกรนเบาๆด้วยความเหนื่อยอ่อน จากการที่เขาหื่นกระหายใช้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดทรมานเธอไม่เลิกเสียที เธอกลั้นใจหยิบเสื้อผ้าที่หล่นกระจายตามพื้นด้วยมืออันสั่นเทามาสวมใส่อย่างรวดเร็ว ก่อนคว้าโทรศัพท์มือถือของเธอที่แบตเตอรี่จวนเจียนจะหมดเต็มทีแล้วรีบก้าวออกจากห้องนี้ไปอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบที่สุด
ที่หน้าประตูห้องของเธอ หญิงสาวล้วงกระเป๋ากางเกงของตัวเองทุกช่องก็ไม่พบกับคีย์การ์ดของเธอเลย เธอจำได้ว่าหยิบมันใส่กระเป๋ามาแล้วเมื่อคืน
