อริสาวิ่งกลับมาที่ห้องพักของตนเอง ก่อนทิ้งกายลงบนเตียงกว้าง เธอนอนคว่ำหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย เหมือนต้องการให้มันช่วยชะล้างความเจ็บปวดให้หายออกไปจากใจเสียที
“ปัถย์ คุณทำไมทำแบบนี้กับริสา คุณคงเกลียดริสามากเลยสินะ”
เธอรู้ว่าเขาเกลียดและโกรธแค้นที่เธอทิ้งเขาไปอย่างโหดร้ายที่สุด แต่ใช่ว่าเธอเองจะมีทางเลือกมากมายนัก และใช่ว่าที่เธอทำแบบนั้น เธอจะไม่เจ็บปวด เธอเหมือนต้องเฉือนหัวใจตัวเองทิ้งทั้งดวง มันก็เจ็บปวดแสนสาหัสไม่ต่างจากเขานักหรอก แถมตอนนี้ เขาก็มีชีวิตที่ดี มีคนรักใหม่ที่กำลังจะสร้างครอบครัวกันอีก ส่วนเธอ ความรู้สึกที่เคยมีต่อเขา มันไม่เคยลบเลือนไปได้เลย อย่าว่าแต่มีคนใหม่ แค่มูฟออนออกจากความรู้สึกและช่วงเวลาที่เคยมีร่วมกัน ยังทำไม่ได้เลย
ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง เสียงแจ้งเตือนในแอพลิเคชันไลน์ดังขึ้นรัวๆ จนเธอที่กำลังนอนร้องไห้ ต้องยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มาเ
