เงามาลย์

บทที่ 3 ตอนที่ 3

ร่างใหญ่...คืบคลานเคลื่อนตัวขึ้นมาทับแล้วกดขยับไม่อยู่นิ่ง สัมผัสร่างเล็กที่เต็มเต่งไปด้วยสัดส่วนของหญิงสาว หล่อนอาจไม่ใช่วัยรุ่นสะพรั่ง หากแต่ยังคงดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทั้งอกเอวหรือผิวพรรณ แม้แต่หน้าตาหากไม่บอกตัวเลขที่แท้จริงคงยากจะคาดเดาว่าหล่อนมีอายุเท่าไหร่กันแน่

ริมฝีปากหยักหนาละออกห่างจากกลีบปากเย้ายวนที่แสนหวาน เลื้อยไหลลากพรมจูบลงมาถึงลำคอระหง มือข้างหนึ่งรวบข้อมือหล่อนเอาไว้ อีกข้างก็ละลงมานวดคลึงเคล้าร่างงามตามความปรารถนา

"คุณพี่ คุณพี่อย่า! ได้สติเสียทีสิ! ไม่นะ! หยุด!" ความหวาดกลัวเกาะกินจิตใจลามลึก

เนตรมณีดิ้นรนฮึดสู้จริงจัง ทั้งดิ้นทั้งดึงมือกลับมาต่อต้านแต่ไม่สามารถผลักไสเขาได้ หญิงสาวผลักใบหน้าที่ที่กำลังไซ้ซุกลากเลื้อยมาจนถึงเนินอกอวบอิ่มที่ยังไม่เคยต้องราคีใดๆ จนใบหน้าคมกร้านหันสะบัดไปอีกทาง แต่ลำตัวของเขาก็ยังคงทับหล่อนเอาไว้หนักอึ้ง

"อื้ม! อย่าดิ้นสิลดา...ขอให้พี่ชื่นใจให้หายคิดถึงนะคนดี อืม..."

"ว้าย! กรี๊ด! คุณพี่อย่าทำบ้าๆ นะ" เรี่ยวแรงเริ่มหดหายอีกเมื่อฝ่ายไม่คิดจะรามือเช่นกัน

และเขา...แข็งแรงกว่าหล่อนหลายเท่านัก เนตรมณีไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าหนุ่มใหญ่ที่วัยใกล้จะหกสิบในอีกไม่กี่ปีจะมีกำลังวังชาและความต้องการได้เร่าร้อนถึงเพียงนี้ ใบหน้ากร้านประดาดับด้วยหนวดเคราสองสีซุกซบถูไถตรงซอกคอ ใช้ริมฝีปากดูดเม้มผิวเนื้อแล้วปาดเลียรับเอารสชาติความสาวสู่กำหนัดอันคุกรุ่นเดือดพล่าน

มือเล็กที่เคยผลักดันทุบตีเขา บัดนี้คงทำได้เพียงขยับจับเขาเอาไว้ในบางครั้งคราวเท่านั้น ไม่มีโอกาสได้เอาตัวรอดจากอารมณ์ที่เกิดขึ้นเพราะความขาดสติของกฤษณะอีกแล้ว

บ่าสายเดี่ยวถูกเกี่ยวร่นลงมาทางต้นแขนทั้งสองข้าง เปิดเปลือยผิวเนื้อหน้าอกขาวผ่อง แม้แสงไฟในห้องจะเป็นเพียงแสงสลัว แต่หากผิวพรรณของหล่อนก็ยังสะท้อนออร่าจนคนมองรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย ฤทธิ์เหล้าที่ดื่มเข้าไปกล่อมเกลาให้กำหนัดดิบเถื่อนพุ่งทะยานเกินจะควบคุมได้

กลิ่นสาวตลบอบอวลทำให้จิตใจของเขาฟุ้งซ่านเป็นอย่างยิ่ง สัมผัสเนียนนุ่มและสร้างความรัญจวนจนถึงก้นบึ้งความรู้สึกนี้มันช่างห่างหายจากเขาไปนานแสนนานมาแล้ว เลือดร้อนในร่างของหนุ่มใหญ่สูบฉีดพล่าน พร้อมจะผลาญพร่าคนเบื้องล่างให้หลอมละลายเพราะไฟสวาทในอีกไม่ช้านี้...

"อืม!!" ทรวงอกอวบอัดแน่นแนบชิดคือเป้าหมายล่อตา ชุดเดรสถูกร่นลงมาจนหน้าอกขาวผ่องชูช่อโผล่พ้นสาบเสื้อ ความเต่งตึงนุ่มหยุ่นยิ่งจะกระตุ้นกำหนัดเถื่อนให้โหยหิวดุจราชสีห์เห็นเหยื่อ เขาไม่รอช้าที่จะใช้อุ้งปากครอบครองไว้ในทันที ร่างเล็กสะดุ้งเพริด ดิ้นพล่านเบียดกายอ่อนล้าอยู่เบื้องล่างเขา...

"อื้อ!! อ่า..." แม้จิตใจจะยังอยากต่อต้านขัดขืน แต่บางอย่างซึ่งฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งของความรู้สึกกลับสะเทือนขุ่นข้นขึ้นมากลบความผิดชอบชั่วดีทีละน้อย หล่อนเผลอครางเสียงหลงให้กับสัมผัสแปลกใหม่ที่ชวนหวามไหวจนขนลุกซู่นั้น

บางอย่าง...ในร่างกายของกฤษณะกำลังแปรสภาพไปตามครรลองของเพศรส ความแข็งขึงโป่งพองเบียดท่อนขาเปลือยที่ถูกเข่าแทรกแยกให้ออกห่างอย่างเสียไม่ได้ เป็นการบังคับให้หล่อนไม่อาจขยับดิ้นรนไปในตัว

เนตรมณีหอบตัวโยนทนรับทัณฑ์ทรมานจากหนุ่มใหญ่ด้วยความจำยอม

เพราะความรีบร้อนแท้ๆ หลังจากอาบน้ำหล่อนจึงไม่ได้ใส่บรา แต่กระนั้นก็คิดว่ามันไม่ได้ช่วยปกป้องหล่อนเท่าไหร่เลย ไม่ได้ยากเย็นสำหรับกฤษณะที่จะแทรกซ้อนเข้าสู่ร่างเปลือยเปล่าของหล่อน...

"คุณพี่...อย่าทำแบบนี้กับน้องเลย ปล่อยน้องเถอะค่ะ..." เสียงสั่นสะท้านวอนวนร้องขอความเห็นใจจากคนขาดสติ ซึ่งเขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ยังคงหลงใหลอยู่กับรสชาติและกลิ่นของความสดใหม่จากปทุมมาลย์อวบสวยทั้งสองข้าง

เนตรมณีไม่อ้วน และไม่ผอมกะร่องอย่างผู้หญิงสมัยนิยม ทุกสัดส่วนของหล่อนพอดีพองาม ทั้งสองเต้าถันที่อิ่มเอิบ สะเอวคอดกิ่วเรื่อยมาจนถึงสะโพกผายตั้งสนั่นได้รูป หนุ่มใหญ่อดไม่ได้ที่จะใช้มือลูบคลำสำรวจไปทั่วสรรพางค์ร่างระหง ผิวพรรณอันนวลเนียนราวกับสะกดเขาเอาไว้จนไม่อาจละห่างจากสัมผัสซ่านกระสันลึกล้ำนี้ได้เลย

"หอม...หวานเหลือเกินลดาของพี่..." เสียงทุ้มในยามเปล่งครางออกมาสั่นสะท้านไม่ได้ต่างจากเนตรมณีแม้แต่น้อย หากแต่กลั่นมาจากอารมณ์กำหนัดไม่ใช่ด้วยเพราะสับสนปั่นป่วนในดวงจิตอย่างที่หล่อนเป็น

กฤษณะที่กำลังร้อนเร่าด้วยพิษแห่งตัณหารุมเร้า กำลังมัวเมาทั้งรสสุราและรสสวาทอย่างไม่ลืมหูลืมตา เขาเล็มเลียยอดถันสีสดที่ชูช่ออยู่เหนือปทุมมาลย์อวบอัดนุ่มหยุ่น ค่อยๆ ดูดเม้มแล้วใช้อุ้งปากครองสำรวจในขณะที่ใช้มือครอบครองอีกข้างแล้วนวดเฟ้นกระตุ้นให้หล่อนตื่นตัวไปพร้อมๆ กันกับเขา

ร่างเล็กร่อนบิดเกลียว...หนาวๆ ร้อนๆ บอกอารมณ์ที่สวนทางกับจิตสำนึกอย่างหนักหน่วง มือข้างที่กำเต้าอวบของหล่อนอยู่ร่อนลงไปลูบไล้โคนขาและบีบขยำโคนสะโพกอีกครั้ง...ดึงร่อนชายกระโปรงขึ้นสูงเหนือสะเอว เบียดลำตัวของตนเข้าสู่ใจกลางร่องขาหล่อน...

"อา...พี่อยากจนทนไม่ไหวแล้วลดา...คิดถึงเหลือเกิน...พี่ต้องการลดา..." สิ่งที่น่าเจ็บปวดยิ่งกว่าหาใช่การถูกล่วงเกินไม่...หากเป็นจิตใต้สำนึกของเขาที่พร่ำเพ้ออยู่นั่นต่างหากที่กำลังประหัตประหารให้หล่อนปวดร้าวทรมานเหมือนจะสิ้นดวงแด

สัมผัสอันหวามหวิวไม่ได้บรรเทาความร้าวระทมในส่วนนั้นได้เลย หญิงสาวนิ่งสะอื้นอย่างคนที่กำลังยอมรับในชะตากรรม ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนไม่อาจหลีกเลี่ยงได้แน่แล้ว

"อุ้ย!" ร่างใหญ่ผละออกห่างชั่วครู่...เพื่อกำจัดเสื้อผ้าอาภรณ์ที่กลายเป็นส่วนเกินด้วยเวลาอันรวดเร็ว ร่างใหญ่เปลือยเปล่าทิ้งน้ำหนักลงมาทับคร่อมร่างแบบบางระหงเอาไว้เช่นเดิม หล่อนมองใบหน้าที่ล่วงเลยเวลามาหลายสิบปีด้วยความอาลัยในมิตรภาพครั้งเก่า

มันจะไม่มี...และไม่หลงเหลืออะไรอีกต่อไปแล้ว...

"อืม..." ริมฝีปากหยักหนาฉกจูบสอดลิ้นร้ายลึกล้ำสู่โพรงปากหญิงสาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หนักหน่วงรัวเร็วราวกับต้องการปลดปล่อยความป่าเถื่อนอย่างเปิดเผย กลีบปากสาวเจ็บแปลบในบางครั้งที่ถูกดูดดึงอย่างเมามันจากชายวัยกลางคน กำลังวังชาของเขา...ประดุจดังหนุ่มในวัยเดียวกับหล่อนก็ไม่ปาน

สองร่างนัวเนียเคล้าคลึงกันเสมือนกำลังจะหลอมรวมกลายเป็นหนึ่ง กฤษณะผละละใบหน้าคมสันออกจากการจูบอันดูดดื่มอย่างแสนเสียดาย

แต่สรรพางค์กายทุกสัดส่วนของหล่อนก็เย้ายวนเกินกว่าที่จะจดจ่อรับรสอยู่แต่เพียงที่ใดที่หนึ่ง เขาลากเลื้อยริมฝีปากขบเม้มไปตามโครงกรามใบหน้าหวาน เรื่อยลงมาถึงต้นคอระหง ขบกัดตามอารมณ์ดิบที่ทะยานสูงขึ้นทุกขณะจิต

"อื้อ!!" เนตรมณีกัดฟันกลั้นหายใจไปกับความเถื่อนทมิฬนั้น ทุกครั้งที่เรียวลิ้นลากรุกล้ำ ทุกๆ ครั้งที่มือร้ายเลื้อยไต่สัมผัสกับเรือนร่างของหล่อน

หญิงสาวรู้สึกปลาบแปลบวาบหวิวราวกับถูกไฟฟ้าช็อตอย่างไรอย่างนั้นพร้อมๆ กับเรี่ยวแรง...ก็ดิ่งลดหดหายไปทีละน้อย ร่างกายเริ่มเปลี้ยอ่อนยวบประหนึ่งเป็นขี้ผึ้งถูกลนไฟ

"อา...ลดาจ๋า พี่จะทำให้ลดามีความสุขเอง เรามามีความสุขด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนนะคนดีของพี่" กฤษณะยังคงเพ้อพร่ำพรรณนา เป็นเพราะฤทธิ์เมไรยังคงเจือจางอยู่ในสายเลือด ความร้อนผ่าวกลั่นกรองออกมาเป็นเม็ดเหงื่อพร่างพราวผุดพรายพรมไปทั้งร่าง

ลมหายใจของเขาหอบโหย ซ่านกระเส่า...อารมณ์ดำมืดตีตื้นครอบงำ กลืนกินจิตสำนึกเสียสิ้น เมื่อได้น้ำเมาเป็นตัวชักนำสติฝ่ายดีนั้นให้สาบสูญ...

"อ่ะ!!! คุณพี่ ตื่นเสียที!" แรงกดเน้นเข้าสู่ร่องขาอย่างจงใจทำเอาเนตรมณีสะดุ้งดิ้น หล่อนรับรู้ เล็งเห็นถึงการคุกคามที่กำลังจะสมบูรณ์แบบ ลำรักแข็งขึงเต็มที่เบียดเสียดถูไถอยู่เหนือเนินอูมอวบไม่ยอมห่าง และกำลังพยายามขยับลงมายังส่วนที่ควรพึงสงวนเอาไว้เป็นอย่างยิ่งสำหรับสาวโสดเช่นหล่อน

ปึก!! "คุณพี่! อ๊ะ!" เนตรมณีใช้กำปั้นที่มีเรี่ยวแรงเพียงน้อยนิดทุบไปบนบ่ากว้าง...มันแทบไม่สะเทือนเขาเลย แต่หล่อนเจ็บ...เมื่อสิ่งแปลกปลอมและแปลกใหม่ค่อยๆ แย้มกลีบเนื้อสัมผัสเสียดสีแนบแน่น

"ลดา...อืม..." ในขณะที่สอดแทรกตัวตนแห่งบุรุษสู่ร่องชื้นอุ่นระอุ ใบหน้าคมสันก็ยังไม่วายสาละวนอยู่กับการสำรวจทรวงเต้าทั้งสองสลับดูดสลับเลียและขบเม้มดึงกัดนัวเนียไม่ละห่าง

เนตรมณียามนี้ปั่นป่วนไปหมดทั้งสรรพางค์ ด้วยถูกจู่โจมจนจับจุดไม่ได้ ถึงอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่ในตัวพร้อมๆ กับความร้อนที่เพิ่มองศาขึ้นทุกขณะ ทุกๆ ครั้งที่ถูกสัมผัสแตะต้อง

"ขอพี่นะลดา...ขอให้พี่...มีความสุขกับลดาอีกสักครั้ง พี่จะปรนเปรอให้ลดาสำลักความสุขทั้งคืน"

"ไม่คุณพี่! อย่า ฮือ!!" เนตรมณีร้องร่ำคร่ำครวญในวินาทีสุดท้ายที่หล่อนกำลังสูญเสียความสาวครั้งแรกในชีวิต ความใหญ่โตแข็งขึงรุกล้ำเข้าหาโพรงหลืบเร้นฉ่ำชื้น แม้หล่อนจะไม่เต็มใจให้เกิดเรื่องบัดสี แต่สัญชาตญาณการเสพสมมันขับกล่อมให้หล่อนพรั่งพร้อมสำหรับเขาเมื่อถูกกระตุ้นอย่างหนักหน่วงก่อนหน้านี้และในขณะนี้ด้วย...

"โอ...ลดา ทำไมถึงได้คับแน่นอย่างนี้ อา...พี่แทบขาดใจ..." กฤษณะครางเสียงพร่าขาดห้วง ในยามที่เรือนกายคืบคลานเข้าหาทางเข้าเล็กแคบที่แสนอุ่นซ่าน แม้จะรุกคืบได้เพียงน้อยนิด แต่หากแรงรัดกลับขยับบีบจนเขาต้องผ่อนกำลังกาย แล้วเลื่อนมือลงไปช่วยประคอง จับครูดถูไถไปกับรอยทางสวาทอีกครั้ง

เรียกร้องให้หล่อน...พร้อมพรั่งยิ่งกว่านี้สำหรับการเสพสม...

เนตรมณีสะท้านไหวไปทั้งร่าง อณูเนื้อทุกส่วนในตัวดีดดิ้นให้ทำตามความปรารถนาที่ดำมืดสุดลึกล้ำเกินกว่าจะเข้าใจ มือเล็กที่เคยผลักไสปัดป่าย ผันมากำจิกท่อนแขนที่เต็มเต่งไปด้วยกล้ามเนื้อต่างจากชายอื่นในวัยเดียวกัน

พิศวาสแห่งเพศรสมันกล่อมเกลาให้หล่อนคล้อยตามไปกับธรรมชาติที่ถูกสรรค์สร้างระหว่างชายหญิง สองขาเปิดอ้ากว้างขึ้นเมื่อแรงซาบซ่านกระสันเสียวก่อตัวหนักหน่วง

หล่อนหายใจหอบกระเส่า ปั่นป่วนเร่าร่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผ่านวัยมาจนป่านนี้ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีความต้องการ ไม่ใช่ว่าไม่เคยบรรลุจุดแห่งความปรารถนา หากแต่หล่อนพึงกระทำมันด้วยตัวเองหาใช่เพราะมีใครมาปรนเปรออย่างถึงพริกถึงขิงเช่นนี้

หล่อนไม่เคย...และวันนี้ก็ได้เรียนรู้ความแตกต่างอย่างแตกฉานทุกเสี้ยววินาที อารมณ์กระสันพุ่งฉิวล้นเหลือ ความใคร่ครอบงำหล่อนโดยสิ้นเชิง จิตใจแหว่งเว้าโหวงเหวง ปรารถนาเหลือเกินจะได้รับการเติมเต็มอย่างสมบูรณ์แบบ

"อื้อ!! พี่กฤษ...อืม..." เสียงหวานแพร่งพร่ากระท่อนกระแท่นในยามที่สิ่งแปลกปลอมแข็งขึงลากไถไปตามร่องระหว่างกลีบเนื้อละมุน หล่อนอ่อนไหวเกินกว่าจะดึงสติกลับมาให้มีสำนึกได้เช่นเดิม

ความร้อนเร่า ความเสียวซ่านจากตัณหาที่หนักหน่วงบีบคั้นให้หญิงสาวเพียรแต่จะไขว้คว้าการเป็นหนึ่งเดียวกันให้เร็วที่สุด ก่อนที่หล่อนจะขาดใจในไม่ช้านี้

"ลดา ลดาของพี่ทั้งหอมทั้งหวาน ทั้งแน่นเต็มมือไปหมดทั้งตัว..." เมื่อร่างระหงโอนอ่อนคล้อยตาม กฤษณะจึงโน้มใบหน้าลงมาแนบชิดกับทรวงอกเต่งตึงอีกครั้ง ส่งลิ้นลากตวัดเลียราวกับกำลังพบเจออาหารอันโอชะ ลิ้มเลียโลมเล้าด้วยความย่ามใจ