bc

เงามาลย์

book_age16+
255
ติดตาม
1K
อ่าน
แนวดาร์ก
เซ็กส์
เพลย์บอย
ดราม่า
หวาน
ชายจีบหญิง
ตึงเครียด
เมือง
ยังบริสุทธิ์
wife
like
intro-logo
คำนิยม

เงามาลย์...เงา ของใครบางคนที่ยังผูกติดอยู่ในก้นบึ้งของความรู้สึกอย่างไม่มีวันลบเลือนได้ ความผิดที่เคยก่อมันติดค้างไม่ห่างหาย ติดตราตรึงใจหลอนหลอกให้ทุกย่างก้าวของชีวิตเต็มไปด้วยความทรมานเมื่อไม่อาจหาทางชดเชยแต่แล้ววันหนึ่ง...เงานั้นก็กลับมาเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้งในฐานะ...แม่เลี้ยง ภรรยาคนใหม่ของพ่อ และเป็นคนละคนกับผู้หญิงที่เขาเคยก่อมลทินเอาไว้ให้ แต่กลับมีหน้าตาเหมือนกันราวกับพิมพ์เดียว แล้ว

เขา...จะทำอย่างไรกับความรู้สึกที่บาปหนายิ่งกว่า ซึ่งกำลังก่อตัวขึ้นท่ามกลางความสับสนและจิตส่วนลึก ที่สั่งการให้คิดว่าเมียของพ่อเป็น...ผู้หญิงคนนั้น...

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
บทที่ 1 ตอนที่ 1
       ความมืด หมอกหนาลอยฟุ้งอยู่รอบๆ ตัว ชายหนุ่มเหยียบย่างเท้าเปล่าลงบนพื้น กวาดตามองด้วยความระแวงแปลกประหลาดในใจ ที่นี่ที่ไหน...แล้วเขามาทำอะไร สายตากวาดมองไปรอบๆ เดินวนอยู่อย่างนั้นจนรู้สึกเหนื่อยก็เหมือนยังวนเวียนไปมาอยู่ที่เดิม ความเงียบวังเวงอ้างว้างก่อให้เกิดความกลัวและรู้สึกได้ว่าไร้ทางออกโดยสิ้นเชิง            เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...ทำไมจู่ๆ ตัวเองถึงได้มาโผล่อยู่ในสถานที่อันแปลกประหลาดเช่นนี้ แล้วจะหาทางออกกลับไปสู่สภาวะปกติได้อย่างไร            "นั่นใคร!..." ในขณะที่กำลังตกอยู่ในความเหนื่อยอ่อนและสับสน ร่างเลือนรางก็ปรากฏขึ้นอยู่ปลายสายตาด้านข้างตัวเขา ชายหนุ่มรีบหันขวับไปมอง ก็ได้เห็นเพียงความเลือนรางไม่จัดเจน            หมอกหนาปกคลุมขาวโพลนไปทั่ว รับรู้ได้แต่เพียงว่าร่างนั้นเป็นผู้หญิง เพราะผมยาว...และใส่ชุดยาวเลยเข่าลงมาเล็กน้อย หล่อนยืนนิ่งหันหน้ามาทางเขา แต่เขาก็ไม่อาจสังเกตเห็นเครื่องหน้าและสีหน้าของเจ้าหล่อนด้วยความขมุกขมัวของบรรยากาศที่ทึบหนา            "เธอเป็นใคร...รู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน..." ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างมีความหวัง พร้อมกับเดินเข้าไปหาหล่อน รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยที่ไม่ได้เดียวดายอยู่ในความเวิ้งว้างนี้เพียงลำพัง แต่...เดินเท่าไหร่กลับไปไม่ถึงร่างเล็กที่ยืนนิ่งนั้นเสียที ทั้งๆ ที่หล่อนไม่ได้ขยับเขยื้อนใดๆ เลย            "นี่เธอ...เธอเป็นใครกันแน่..." ชายหนุ่มถอนหายใจหอบ เอื้อมมือหวังคว้าตัวหล่อนด้วยความโมโห แต่กลับยื่นมือไปไม่ถึงสักที แต่แล้วจู่ๆ            "เฮ้ย!" ร่างเล็กแน่นิ่งก็กลับปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาเพียงคืบในชั่วพริบตา ชายหนุ่มแทบชักมือกลับไม่ทันด้วยความตกใจ เขากลืนน้ำลายลงคอเฮือก พยายามมองหน้าที่ก้มงุดและค่อยๆ เงยขึ้นมาเผชิญสายตากับเขา            "เธอ..." เขามองหน้าขาวซีดที่ดูเศร้าสุดใจนั้นแล้วครุ่นคิด คลับคล้ายคลับคลาคุ้นชินจนรู้สึกหนักอึ้งไปหมดทั้งร่าง            "พเยีย...เธอใช่ไหม" เสียงทุ้มของเขาสั่นในขณะที่เอ่ยถาม เหยียดยิ้มด้วยความดีใจกึ่งสงสัย สองมือยกขึ้นหวังประคองใบหน้าหวานเศร้าสร้อยของหล่อน            "พเยีย!!!" ร่างเล็กถอยห่างออกไป แล้วหันหลังให้เขา วิ่งหนีหายไปทันที            "พเยีย! เดี๋ยวก่อนจะไปไหน!!! รอพี่ก่อน!" เขาตะโกนตามหลังในขณะที่วิ่งตามร่างของหล่อนไปท่ามกลางความมืดโดยไม่รีรอ หล่อนวิ่งเร็วตัวปลิวแหวกฝ่าหมอกหนาและความมืดแล้วหยุดยืนนิ่งในขณะที่เขากำลังจะเข้าไปใกล้...            เบื้องหน้าไม่ได้เป็นเพียงความเวิ้งว้างไม่มีจุดหมายอีกต่อไปเพราะมันคือหน้าผา...            ร่างเล็กนั้นหยุดยืนอยู่ตรงหน้าริมหน้าผาสูงชัน ที่ทอดสายตามองออกไปก็เป็นทะเลกว้างใหญ่ไพศาล ชายหนุ่มเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีพระจันทร์ลอยเด่นอยู่บนฝากฟ้า สาดแสงนวลตาทำให้เขามองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น สายตาเศร้าหม่นตัดพ้อจ้องเขาคล้ายกำลังเสียใจอย่างสุดแสน...            แต่ไม่มีน้ำตาแม้สักหยด สายลมพัดพลิ้วกระทบชุดที่หล่อนสวมอยู่จนสะบัดไปตามแรงลม ผมยาวเลยบ่าสยาย เสียงสายลมพัดวูบหวิว ความมืดที่ถูกแสงจันทร์ส่องกลืนกลายเป็นโทนสีน้ำเงินสะท้อนกับผืนน้ำทะเล คลื่นด้านล่างสาดกระทบกับโขดหินไม่สร่างซา            "พเยียอย่านะ..." มือใหญ่เงื้อเอื้อมออกไปหวังไขว่คว้า ประหนึ่งอ่านออกความคิดว่าเจ้าหล่อนกำลังคิดทำการใดอยู่            "อย่านะพเยีย!!" ร่างเล็กหันหลังให้กับเขาทันควันเมื่อชายหนุ่มพุ่งตัวเข้าไปใกล้ หล่อนหันหน้ากลับมามองเขาแล้วเหยียดยิ้มไม่มีความหมาย สายตาดุคมแดงก่ำเคลือบแฝงความเจ็บช้ำจนรู้สึกได้ชัดเจน            "พเยีย!!!" ชายหนุ่มตะโกนก้องสุดเสียงในขณะที่ร่างเล็กนั้นกระโดดทิ้งตัวลงไปเบื้องล่าง เขาก้าวไปยืนตรงที่หล่อนยืนอยู่ก่อนหน้า แต่ทว่า...ทุกอย่างสายเกินไปเสียแล้ว            ไม่มีหล่อน...ไม่เหลืออะไรเลย            "พเยีย!"            "คุณปั้น! คุณปั้นเป็นอะไรคะ...คุณปั้น!"            ร่างใหญ่สะดุ้งเพริบลุกนั่งจนผ้าห่มร่นลงมากองอยู่บนตัก เขาหายใจหอบฮัก เหงื่อท่วมตัวเหมือนเพิ่งผ่านการออกกำลังกายหรือทำกิจกรรมที่เหนื่อยมาอย่างหนักทั้งที่เพิ่งจะสะดุ้งตื่นจากการหลับลึก            "คุณปั้น!"            เสียงหวานแหลมเอ่ยเรียกซ้ำทำให้ชายหนุ่มได้สติมากขึ้น เขามองหล่อนที่นั่งเปลือยอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าตกใจและแปลกใจ            "ออกไปได้แล้ว..." เขาบอกกับหล่อน แล้วรีบสลัดผ้าห่มออก ลุกขึ้นจากเตียงไปคว้าผ้าขนหนูที่วางอยู่บนโซฟาเบดใกล้ๆ มาพันรอบตัวช่วงล่าง            "อะไรกันคะที่รัก...นี่เพิ่งจะหกโมงเช้านะคะ คุณฝันร้ายแล้วมาอารมณ์เสียใส่แนทแบบนี้ไม่ได้นะ" สาวสวยดีดตัวลงมายืนขวางหน้าเขาเอาไว้ทั้งที่ตัวเองยังเปลือยอวดสัดส่วนความสาวทุกสรรพางค์            "ผมบอกให้ออกไปไง...หรือต้องให้ยามหน้าบ้านมาจับโยน..." น้ำเสียงชายหนุ่มเคร่งขรึมจริงจัง เขาไม่ได้พิศวาสในเรือนร่างเย้ายวนตรงหน้าแม้แต่น้อยในตอนนี้ แม้เมื่อคืนที่ผ่านมาจะสนองตอบต่อกันอย่างเร่าร้อนก็ตาม            "อะไรกันเนี่ย...งี่เง่าที่สุด..."            "ผมมีเวลาให้คุณยี่สิบนาทีสำหรับหอบผ้าออกไปจากบ้านนะที่รัก...คุณก็รู้ว่าเราไม่ได้พบกันเพื่อสานต่อไปมากกว่าคืนเดียว" พูดจบร่างใหญ่ก็เดินหน้าเครียดออกไปจากห้อง ปล่อยให้สาวเจ้าออกอาการกระฟัดกระเฟียดไม่พอใจอยู่คนเดียว            หมดเวลา...หมดอารมณ์...ก็หมดความหมาย                                   

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
14.3K
bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
4.1K
bc

สะใภ้ขัดดอก

read
26.0K
bc

เล่ห์รักนายหัว

read
6.7K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.6K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook