"พี่ปั้นอย่าทำแบบนั้น อื้อ! มัน...ไม่ดีเลย” หล่อนบอกเขาแต่ไม่สามารถสาธยายความรู้สึกออกมาได้ มันกระดากปากลำบากใจเกินไปสำหรับหล่อน
"มัน...เสียวใช่ไหมคนดี อืม...พี่กำลังกินพเยียอยู่ รสชาติของพเยียทำให้พี่...จะขาดใจ" ศิขรารำพันเสียงสั่นพร่าในขณะที่ยังคาบกินนัวเนียอยู่กับทรวงอกสล้างขนาดเกินตัว ทรวดทรงแน่นสนั่นไม่เหลวเละเหมือนหญิงสาวคนอื่นที่เคยผ่านมา
ความเต่งตึงนี้เองที่ยั่วเย้าให้ลมหายใจของเขาขาดห้วงในทุกๆ ครั้งที่สัมผัสแตะต้อง แม้จะกลืนกินดูดดื่มได้เมามันเท่าใด ก็ยังรู้สึกกระหายไม่เต็มอิ่มเสียที กลิ่นสาว...ความหอมหวานของอิสตรีที่เขาไม่ได้แย้มยลด้วยความเสน่หาเช่นนี้มานานแสนนาน
ที่ผ่านๆ มา...ก็เสพสมไปตามกลไกของตัณหาราคะเท่านั้น....
"พอแล้วค่ะพี่ปั้น...อา...พเยียกลัว..." นอกจากความร้อนผ่าวที่แล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง สิ่งที่หล่อนบอกเขาก็เป็นอีกครั้งรู้สึกหนึ่งซึ่งแทรกซ้อนอยู่ในความหวั่นไหวทุก
