“เราก็แปลกใจเหมือนกันนะกวินต์ เรานึกภาพว่าพอฟื้นจากยาสลบ พิมพ์นาราคงร้องให้คนช่วย หรือไม่ก็วิ่งหนีทันทีที่ต้องอยู่กับคนตาย แต่เธอกลับร้องไห้รำพันตัดพ้อรามิลราวกับน้อยอกน้อยใจ จนทำให้เราแปลกใจมาก”
นายหัวราเมศวร์พึมพำออกมา แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่อยู่ในเกาะ พิมพ์นาราได้แสดงออกอะไรหลายๆ อย่างที่ผิดคาดไปกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก
“เราอยากรู้จริงๆ นะกวินต์ ว่าสิ่งที่พิมพ์นาราทำมานั้นแสดงออกมาจากใจจริง หรือเป็นแค่เพียงการเสแสร้ง น้องสาวเป็นนางเอกเจ้าบทบาท เราว่าพี่สาวก็คงไม่ต่างจากกันสักเท่าไร คงเล่นละครได้เนียนไม่แพ้กัน”
นายหัวหนุ่มเอ่ยขอความเห็นจากลูกน้องคนสนิทอีกครั้ง แต่เขาไม่ได้รับคำตอบจากกวินต์ เมื่อดวงตาได้มองเห็นร่างเล็กที่ค่อยๆ โงนไปข้างหน้า ก่อนที่จะฟุบหมดสติลงไปนอนกับพื้น
พิมพ์นาราไม่รู้ว่าตัวเองนั่งตากฝนอยู่นานเพียงใดแล้ว สิ่งที่เธอรับรู้คือตอนนี้หัวสมองที่เริ่มหนักอึ้ง เจ็บแผลที่หน้าผาก
