“ประทับใจกับการต้อนรับของคนในเกาะไหมนารา ขอบอกไว้ก่อนว่านี่เป็นการต้อนรับแค่เบาะๆ วันต่อไปเธอจะเจอมากกว่านี้”
พิมพ์นาราปัดมือใหญ่ออก ดวงตาคู่สวยแดงก่ำจ้องมองคนที่นั่งตรงหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนจะกระแทกเสียงตอบลอดไรฟัน
“ไปตายซะ! ฉันหนีไปจากที่นี่ได้เมื่อไร คุณเป็นคนแรกที่จะถูกคิดบัญชีคืนให้สาสมที่คุณทำกับฉัน”
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” ราเมศวร์แหงนหน้าขึ้นหัวเราะก้องด้วยความถูกใจ โดยไม่นึกหวาดกลัวกับคำขู่ของพิมพ์นาราสักนิด
“แข็งแกร่งแบบนี้สิที่ผมชอบ ขืนอ่อนปวกเปียกเป็นขี้ผึ้งลนไฟก็หมดสนุกกันพอดี ว่าไหมนารา”
นายหัวหนุ่มนึกชอบใจที่พิมพ์นาราแกร่งและสู้คนกว่าที่เขาคิดไว้ ตอนแรกเขานึกว่าเธอจะร้องห่มร้องไห้ตีโพยตีพายที่ถูกจับมาที่เกาะ แต่นี่เธอกลับฮึดสู้ตะโกนด่าเขาป่าวๆ โดยไม่หวาดกลัวว่าจะถูกลงโทษกลับคืน
“ฉันชื่อพิมพ์นารา หากอยากจะเรียกชื่อเล่นก็เรียกพิม ไม่ใช่นารา”
หญิงสาวตวาดแว้ด ไม
