ตอนที่ 2
1083 คำ
“ไม่ค่ะ...ฉันไม่เป็นอะไร ฉันจะกลับแล้วล่ะค่ะ”
“แน่หรือ...ไม่เป็นไรแน่หรือ...ให้ฉันช่วยเธอดีมั้ย หน้าตาเธอดูไม่ดีเลยนะสาวน้อย”
ชายคนนั้นทำให้เธอตระหนกด้วยการก้าวพรวดเข้ามาและยื้อแขนเธอไว้
“เอ๊ะ! ปล่อยนะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร”
มีนาสะบัดแขนแต่ดูเหมือนชายชาวอเมริกันคนนั้นยังพยายามแสดงความเป็นห่วงเป็นใยซึ่งหญิงสาวไม่ได้ต้องการมันสักนิด
“อ่ะน่า...อย่าขัดขืนซี ฉันจะช่วยเธอนะสาวน้อย ดูหน้าเธอซีดอย่างกับกระดาษ มานี่มา...ฉันจะพาเธอไปส่งนะยาหยี”
“ปล่อยฉันนะ! ...นี่คุณจะทำอะไร ช่วยด้วย... โอ๊ย! ”
เมื่อเห็นท่าไม่ดีร่างแน่งน้อยจึงออกแรงอันน้อยนิดผลักไสแต่ไม่ทันระวังตัวเธอกลับเป็นฝ่ายล้มลงนั่งก้นจ้ำเบ้าเสียเอง ใบหน้าของชายคนนั้นที่แสดงความห่วงใยเปลี่ยนเป็นถมึงทึงในทันที
“ดื้อนักนังนี่ ทำเป็นเล่นตัวดีนักเดี๋ยวฉันจะอุ้มเธอกลับไปเอง! ”
“เฮ้ย! นั่นแกจะทำอะไรแฟนฉัน”
คนตัวโตชะงักกึกเมื่อเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นอย่างดุดัน ชายร่างใหญ่หันไปด้วยความฉุนเฉียวจึงพบว่ามีใครอีกคนที่ความสูงและความกำยำไล่เลี่ยกันทำให้เขาหยุดก่อนหันกลับไปยังหญิงสาวที่นั่งหมดแรงหลังพิงผนังตึก มีนาอยากจะพูดแต่เสียงของเธอเหมือนเหือดหายไปในวินาทีที่ร่างสูงใหญ่ของใครอีกคนในชุดสูทก้าวเข้ามา มีนาได้ยินเสียงของคนตัวโตที่พยายามลวนลามเธอดังขึ้น
“มะ...ไม่มีอะไรหรอก...แฟนนายเหรอ...เอ้อ...ฉันเห็นเธอไม่สบายเลยเข้ามาดู...ฉันไปล่ะ”
แล้วเขาก็ถอยห่างออกไปด้วยใบหน้าบอกความเสียดายที่ถูกขัดจังหวะ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นอีกครั้งขณะเจ้าของร่างสูงใหญ่ในชุดสูทย่อตัวลงใกล้ ๆ หญิงสาวขยับจนหลังเบียดกับผนัง ช่วงเวลานั้นแม้อ่อนเพลียจนแทบจะลุกไม่ไหวทว่าเธอก็เห็นใบหน้าเขาใต้แสงไฟชัดเจน
ใบหน้าคร้ามเข้มของชายชาวอเมริกันที่หล่อเหลาบาดใจในชุดสูทสีเทา สิ่งที่สะกดหญิงสาวเอาไว้ชั่วขณะคือประกายอันเจิดจรัสของดวงตาสีมรกตเข้มราวกับหมุดตรึงเธอไม่ให้ขยับชั่วครู่
“คุณ...เป็นอะไรไป ผู้ชายคนเมื่อกี๊ไม่ได้เข้ามาช่วยคุณอย่างที่เขาว่าใช่มั้ย...คุณ...”
ร่างสูงใหญ่เอื้อมมือไปแตะไหล่บางที่ลู่ลง ท่าทางเธอเหมือนคนหมดแรง แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยออกมาฉุนจัดจนทำให้เขาย่นจมูก
“นี่คุณเมาหรือ...บ้านของคุณอยู่ที่ไหน...คุณ...คุณ”
มือหนาจับไหล่ของหญิงสาวที่ดวงตาคู่สวยบนใบหน้าหวานอยู่ในอาการครึ่งเปิดครึ่งปิดเขย่าไปมาเบา ๆ ขณะที่เขาพยายามเรียกหญิงสาวเพื่อปลุกให้เธอตื่นขึ้นมารับรู้ทว่าก็ดูเหมือนไร้ผล มีนาเองอยากบอกอยากพูดและอยากขยับแต่ในหัวของเธอหนักอึ้ง มือไม้อ่อนเปลี้ย ทุกอย่างในตัวเธอกำลังเสียศูนย์โดยเฉพาะสติสัมปชัญญะที่กำลังจะดับวูบ
“เฮ้...คุณ...อย่าเพิ่งหลับซี ผมถามว่าคุณชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน...อ้าว”
ชายหนุ่มถอนใจเฮือกเมื่อเห็นหญิงสาวหลับตาลงพร้อมกับท่าทางคอพับคออ่อนทั้งแขนขาก็กะปลกกะเปลี้ยลงในอ้อมแขนของเขา เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหันไปมองรอบ ๆ ก็เห็นว่าคงไม่ดีแน่ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มานอนหลับเพราะฤทธิ์เหล้าอยู่ตรงนี้
เธอคงเมามาจากผับบาร์ที่ไหนสักแห่งในย่านที่ผู้คนพลุกพล่านแต่ก็ไม่ปลอดภัยเอาเสียเลยหากจะทิ้งให้เธออยู่ลำพัง ในท้ายที่สุดเขาก็ตัดสินใจช้อนร่างเล็กไว้ด้วยท่อนแขนทรงพลังก่อนจะพาเธอกลับไปที่รถเอสยูวีคันใหญ่ของเขาซึ่งจอดห่างจากที่นั้นไปไม่ไกล
“เฮ้อ! ...ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะสาวน้อย”
เขาถอนหายใจอีกครั้งขณะพูดกับตัวเองเมื่อวางร่างเล็กบอบบางลงบนเบาะข้างคนขับและหญิงสาวก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมารับรู้อะไรอีก ในชั่วขณะนั้นเองที่ชายหนุ่มได้มีโอกาสเพ่งมองสาวน้อยแปลกหน้าชัด ๆ จากอแสงไฟริมถนนที่สาดส่องเข้ามา
ผู้หญิงชาวเอเชียผิวขาวราวกับหิมะ ใบหน้าใต้กรอบเรือนผมดำยาวเงางามนั้นสวยหวานสะกดสายตา จมูกโด่งรับกับริมฝีปากหยักเป็นรูปกระจับ แก้มนวลเนียนเป็นสีแดงปลั่งคงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป
ในสายตาของเขาเธอเป็นผู้หญิงสวยและมีเสน่ห์ดึงดูดไม่ใช่เล่น ไม่อย่างนั้นไอ้ผู้ชายคนที่เขาเข้าไปขัดจังหวะเมื่อครู่คงไม่พยายามหาทางลวนลามเธอเป็นแน่
แต่...เธอเป็นใครกัน เขาเกิดความใคร่รู้ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก่อนที่ความสงสัยนั้นจะแล่นลิ่วไปไกลเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน ร่างสูงปิดประตูและรีบวิ่งกลับไปนั่งฝั่งคนขับ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายขณะสตาร์ทเครื่องยนต์
“ครับ...ผมแม็กเซ็น...ใช่ครับ ผมกำลังจะกลับ เรื่องขยายอู่รื้อซากเรือที่ตุรกีค่อยคุยกันพรุ่งนี้เช้าก็แล้วกัน”
แม็กเซ็นกล่าวจบก็วางโทรศัพท์ลงข้างตัวและอดไม่ได้ที่จะหันไปมองหญิงสาวชาวเอเชีย เจ้าของใบหน้าแสนสวยที่นอนอยู่บนเบาะข้าง ๆ ซึ่งเธอมีอาการงัวเงียขึ้นมาเป็นบางครั้ง
ปกติเขาไม่ชอบออกมาท่องราตรีจนดึกดื่น แต่คืนนี้มีเหตุจำเป็นต้องออกมารับรองแขกซึ่งเป็นหุ้นส่วนของบริษัทที่เขารั้งตำแหน่งประธานกรรมการเพื่อตกลงเรื่องการทำโปรเจ็คใหญ่ของบริษัทอย่างไม่อาจเลี่ยง
หลังจากทานอาหารในภัตตาคารหรูและพูดคุยกันจนเห็นว่าเวลาล่วงไปจนใกล้เที่ยงคืนแล้วเขาก็เตรียมตัวจะกลับไปพักผ่อนแต่ก็ดันมาเห็นภาพที่ทำให้เขาไม่อาจนิ่งเฉยได้ นั่นคือผู้ชายตัวโตที่กำลังยื้อยึดผู้หญิงร่างเล็กคนหนึ่งซึ่งกลับกลายเป็นว่าเขาต้องพาเธอคนนั้นกลับมาที่รถด้วยเพราะเธอเมามายจนหมดรูป
- ผู้เขียน
