เธอเจ็บร้าวจนน้ำตาเล็ด พยายามกระถดตัวหนี และโก่งบั้นท้ายถอยห่าง
“ชูว์...” ปริวัตรกระซิบดุ เขาจิปากเบาๆ เอื้อมมือจับเอวคอดของอรอุษาไว้มั่น
ก่อนจะตัดสินใจ กดตัวตนแข็งขืนลงไปสุดทาง...ในคราวเดียว
“อ้ายยยย...” เสียงกรีดร้องวี้ดๆ ร่างกายเกร็งแข็ง หล่อนคงทรมานเพราะความเจ็บปวด ปริวัตรจึงพยายามผ่อนแรง และช่วยบรรเทาความเจ็บนั้น
เขาสอดมือลงต่ำ สะกิดติ่งไตแข็งๆ กลางกลีบดอกไม้งดงาม เพิ่มความกระสันซ่านและกระตุ้นให้น้ำรักไหลเอ่อออกมามากกว่าเดิม
ลำตัวมอรอุษากระตุกสั่น!! เธอครางลั่น ในความเจ็บปวดนั่น มีความซ่านเซียวแทรกซึมอยู่ด้วย หลานชายคุณโฉมฉายกัดฟันกรอดๆ เขายิ้มหยันมุมปาก เมื่อมองเห็นการสนองตอบแบบไม่ประสาของคนใต้ร่าง มันคงถึงเวลาของเขาเสียที เมื่อหล่อนคลายความเจ็บปวด จากนี้ไปคือความหฤหรรษ์! ชายหนุ่มจึงเริ่มโหมกำลัง เสือกเสยแก่นกายร้อนๆ เน้นๆ และกระโจนตามติดขึ้นสวรรค์ชั้นดาวดึงส์...พร้อมกับการระเบ
