คนฟังน้ำตาอาบแก้มกลับขึ้นเตียงนอนทอดกาย พระวรกายสูงใหญ่ทาบทับก้มลงจุมพิตด้วยความเสน่หา ร่างบางสั่นสะท้านใจหวาดกลัวผสมความหวามไหว ยามถอนพระโอษฐ์เธอแทบหายใจไม่ทัน ชุดนอนบางเบาค่อยๆ เลื่อนไล้ออกจากเรือนร่าง แม้ร่างกายตอบสนองแต่ใจกลับไม่เป็นเช่นนั้น อยากให้มันจบลงอย่างรวดเร็วที่สุด
“พ่อคะ แม่คะ ช่วยลูกด้วย”เธอร้องออกมาเป็นภาษาไทย
ทรงชะงักครู่หนึ่งมองน้ำตาอันอาบแก้ม ในใจกลับสะท้านภาพในวันวานย้อนกลับคืนมา การเป็นของพระองค์มันสร้างความทรมานให้ขนาดนี้เชียวหรือ การครอบครองโดยไม่มีความรักมันคือเรื่องที่พระองค์ปรารถนามาตลอด ทรงเกลียดความผูกพันของชายหญิงเป็นที่สุด เพราะมันรังแต่จะฉุดให้ตกต่ำร้าวรานไม่มีที่สิ้นสุด
ภาพวันวานอันแสนขมขื่นย้อนกลับมาแล้วพระองค์จะทรงทำเช่นไร หรือนางจะเป็นสตรีที่เข้ามาเปิดหัวใจอันปิดตายอยากลองพนันดูสักครั้งหากพระองค์ทรงชนะ จะได้ครอบครองโดยที่นางเต็มใจไม่ต้องบีบบังคับทั้ง
