กษัตริย์มาซาฮาฟทรงสาวพระบาทผ่านโถงทางเดิน จังหวะนั้นเสียงฝีเท้าหนันดังขึ้นเบื้องหลัง ทรงรู้ดีว่าผู้ใดไม่ว่าพระองค์เสด็จที่ไหนไม่เคยปกปิดต่อองครักษ์คนสนิทได้เลย
“เจ้ากำลังทำตัวเป็นเงาของข้านะอัสลัน”
“ฝ่าบาทเสด็จไปแบบนี้ไม่ดีเลยนะพะยะค่ะ”
“แต่เจ้าก็ตามข้าไปไม่ใช่หรือ”ทรงย้อน
“ฝ่าบาท สายของเรารายงานเรื่องกลุ่มโจรเบกัลว่าอย่างไรบ้าง”
ทรงหยุดพระบาทหันพระวรกายทอดพระเนตรราชองครักษ์ ไม่ว่าทรงทำอะไรไม่เคยปิดมิดเลย
“ข้าคงปิดบังอะไรเจ้าไม่ได้เลยสินะอัสลัน ไปคุยกับที่ห้องดีกว่า”
ทรงเปิดพระทวารห้องทรงอักษรเห็นข้าราชบริพารสำคัญกำลังรออยู่ ทรงแย้มสรวลครานี้เหล่ากลุ่มโจรที่เป็นปฏิปักษ์ต่อรัฐบาลคงถูกกำจัดสิ้นซากเสียที
เกือบสามชั่วโมงการประชุมแผนการกำจัดกลุ่มโจรอันลือชื่อเป็นไปอย่างเคร่งเครียด กษัตริย์มาซาฮาฟทรงใช้ความคิดอย่างหนักเพราะไม่อยากให้เกิดการสูญเสีย เพราะทุกคนล้วนแล้วแต่มีคนที่รักรอคอยอยู่
