'เเล้วมึงล่ะรู้หัวใจตัวเองหรือยัง..'
ไอ้ฟ่างมันพูดถึงเรื่องอะไรกันเเน่วะ ผมไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นน่ะ ผมไม่ได้อยากจะใจร้ายกับมันขนาดนี้ เเต่มันชอบพูดจาไม่เข้าหูผม เอะอะก็จะตัดใจจากผม จะไปจากไอ้ครามคนนี้
พอรู้ตัวอีกทีไอ้ครามก็เผลอรังเเกคนตัวเล็กไปซะเเล้ว
เพราะคำว่าเเม่ คำว่าศักดิ์ศรีเเม่งค้ำคอผมอยู่ คำว่าขอโทษเลยไม่เคยออกจากปากผมเเม้เเต่ครั้งเดียว..
ผมไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องโมโหเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนั้น ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงต้องโกรธเวลาที่ไอตัวเล็กมันบอกจะไปจากผม หรือไม่รักผมเเล้ว
หรือผม.. กำลังรักเด็กนั่น ..ผมกำลังตกหลุมพลางที่ตัวเองขุดมันเอาไว้งั้นหรอ
ทั้งๆ ที่บอกว่าจะไม่รู้สึกกับเเม่ง ไม่มีวันนั้น.. เเต่ถึงผมจะรู้สึกมากไปกว่านี้ก็ตามเเต่ยังไงซะผมก็มีพลอยเเล้ว ผมทำเธอเสียใจไม่ได้อีกเเล้ว
"ว่าไง"
(กูจัดการให้เรียบร้อยละ เด็กของมึงปลอดภัย)
"เออขอบใจว่ะ"
(ชอบเขาก็บอกไปสิวะ รอพ่อมึงตัดร
