บทที่ 7 ถึงเวลาพอ [NC]

1947 คำ

​ ถ้าได้ลองรักเเล้วผมจะรักให้สุดหัวใจ เเต่ถ้าวันไหนผมไป.. ผมจะไปจนสุดหนทาง ผมอยากจะเกลียดตัวเองสักพันครั้ง อยากจะเอามือข่วนหน้าตัวเองสักร้อยรอบ ..ผมเเพ้พี่ครามทุกครั้งเลย ผมเเพ้เขาทุกทางจริงๆ .. ท่อนเอ็นร้อนที่กำลังขยับเข้าออกเป้นจังหวะภายในร่างกายของผม เหงื่อไหลโทรมกายเราสองคนจนเเทบจะรวมกันเป็นหนึ่งงเดียว มือผมจิกผ้าปูผ้านอนครั้งเเล้วครั้งเล่า ดวงตาอันหนักอึ้งของผมมันอ่อนล้าเต็มที บวกกับสภาพร่างกายตัวเองที่ไม่ค่อยจะไหวอยู่เเล้ว ทำเอาผมเเทบหมดเเรงจริงๆ "อื้อ..อ่าห์..." "อ้ะๆ ...อื้อ.อ...อื้ม" น้ำรักสีขาวถูกฉีดอัดเข้ามารอบที่เท่าไหร่เเล้วผมไม่ได้นับหรอกฮะ รู้เเค่ว่าตอนนี้ร่างกายผมมันอ่อนเพลียจากกิจกรรมเมื่อกี้นี้จนร่างกายจะเเตกเป็นเสี่ยงๆ ตามเนื้อตัวของผมมีเเต่รอยเขี้ยวเล็บจนรู้สึกเเสบผิวหนังเล็กๆ ตัวผมชาจนจะขยับพลิกตัวยังลำบาก มันจุกไปทั่วท้องน้อยเเละปวดข้อเท้าไม่หาย คนตัวสูงถอดเเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม