เมื่อถึงคราวที่บ้านสกุลหลี่เป็นผู้จัดงานดื่มน้ำชาในครั้งนี้ เยี่ยหยวนซีมองดรุณีทั้งสองนาง ที่บัดนี้ดรุณีอีกนางน่าจะเรียกว่าหญิงสาวเสียมากกว่าเพราะหากนับอายุนางก็ยี่สิบเอ็ดหนาวแล้ว
ซึ่งอายุเท่านี้ที่ไม่ออกเรือนก็เป็นเพราะนางรอเยี่ยหยวนซีอยู่นั่นเอง มันจึงทำให้บุรุษอย่างเขารู้สึกผิดต่อสกุลหาน
“ได้ยินว่าเจี่ยเจียทำกำไลหยกที่ต้าเกอมอบให้หายเช่นนั้นหรือเจ้าคะ” หลี่ลี่อิงกระซิบถามนางให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“เจ้าได้ยินมาไม่ผิด พี่หยวนซีพาข้าไปเลือกอันใหม่แล้ว” นางกล่าวแล้วยกแขนขึ้นอวดกำไลหยกชิ้นใหม่ให้แก่หลี่ลี่อิงดู
“ช่างงดงามเหมาะกับท่านยิ่งนัก ขับผิวพรรณของท่านให้ดูผุดผ่องเป็นอย่างมาก” หลี่ลี่อิงชื่นชมตามมารยาท
“พี่หยวนซีก็บอกข้าเช่นนั้น และเป็นคนเลือกให้แก่ข้าด้วยตัวเอง” หานหลิงหลิงกล่าวเสียงเบาแล้วก้มหน้าด้วยความเอียงอายเมื่อหันไปสบตากับเยี่ยหยวนซีที่มองมาทางตน
บุรุษหนุ่มมองทั้งสองนางพู
