ล่าหัวใจนายอัศวิน

เพื่อนของพี่ข้างบ้าน

ล่าหัวใจนายอัศวิน

ผ้ายับที่พับไว้ เขียน

บทที่ 3

ตกเย็นพ่อชวนอิเลโอมากินข้าวที่บ้านดีที่พี่เคลียร์กับคู่แฝดสองคนนั่นมาด้วย แล้วนี่อิเลโอยังขอโชว์ฝีมือทำอาหารเองด้วย โอ้ยจะกินได้รึป่าวเหอะ

-ในครัว-

“ก็ตามสบายนะของในครัวอยากได้อะไรก็หยิบมาใช้เลย จริงๆ ชวนแขกมานี่ต้องทำให้แขกกิน ดันให้แขกทำกินเองซะนี่ 555”

แหมถูกคอกันใหญ่

“ ไม่เป็นไรครับ ช่วยๆ กัน”

คนดีเค้าก็ตอบแบบนั้นอะนะฟังแล้วหมั่นไส้

“ เออนะ เต็มที่ๆ เอ้ากล้วยไม้ เดี๋ยวอยู่ช่วยพี่เค้าหยิบจับอะไรในครัวไปนะ พ่อไปดูลูกกล้วยไม้ที่เอามาลงใหม่ก่อน”

“ จ่ะพ่อ”

สนุกแน่งานนี้ หึหึ พอพ่อให้หลัง ฉันก็รีบไปช่วยคุณพี่เลโอทันที

“ ทำเป็นเร้อ”

ฉันเข้าไปนั่งแล้วแกล้งพูดลอยๆ

“ทำอร่อยด้วย”

ได้ยินเสียงตอบกึ่งเสียง แต่มือยังวุ่นอยู่กับการจัดแจงข้าวของ เมื่อเช้าเราไปเจอบึงบัวกันด้วย พี่แกเลยอยากจะกินแล้วทำไปเล่าให้พ่อฟัง พ่อใช้ใครล่ะ ก็ไอ้ไม้นี่แหละ ต้องลำบากไปเก็บมา ตังก็ไม่ได้ ค่าพายเรือก็สูญ ฉันนั่งดูเชฟเลโอลอกสายบัวอยู่ตรงข้ามกัน จู่มันก็ละมือแล้วเงยหน้ามองฉัน

“ ลุงช้างให้มาช่วยนิ นั่งเซ่ออะไรล่ะ ช่วยกันดิ”

“ เอ้า เห็นคล่อง นึกว่าจะฉายเดี่ยว”

“ อย่าบอกนะว่าทำไม่เป็น”

นายเลโอโวยเสียงดัง แหมให้มันน้อยๆ หน่อย นี่ใคร กล้วยไม้กะทองแดงนะเว้ย ฉันเดินไปคว้ามีดบางมา จากนั้นหยิบสายบัวขั้นมาลอก

“ เห้ยยยยย ลอกหนาขนาดนี้จะกินอะไรมันล่ะ แล้วดูมีด อันใหญ่ขนาดนั้นจับถนัดรึไง”

“ ถนัดสิ ใหญ่ๆ สิดี หั่นผักก็ได้ หั่นหมูก็ได้ ฟันหน้าคนยังได้เลย”

ฉันว่าพร้อมกับยกมีดโชว์

“ มันใหญ่ไป นี่ๆ เอาอันนี้ไป”

หมอนั่นยื่นมีดตัวเองให้ฉันแล้วลุกไปหยิบอีกอันมาแทน เรื่องมาก อันไหนก็มีดทั้งนั้นอะ

“ ดูเค้าทำกันแบบนี้”

ฉันชะโงกหน้าไปดู แหมมือไม้ปรานีตกว่าผู้หญิงอีกนะ ค่อยๆ ลอกแต่ไม่ช้า

“ ทำ”

แล้วอยู่ๆ มันก็ยื่นมาให้ฉันทำต่อ พอฉันรับมามันก็ไม่ไปไหน ยืนจ้องตาไม่กระพริบ

“มีอะไรทำ ก็ทำไปสิจะมาจ้องทำไม”

“ จะได้ดูไง ว่าเป็นหรือไม่เป็น”

เอางี้เลยหรอ อะไรวะทำให้ดูรอบเดียว จะให้เป็นเลยรึไง

“ เร็วๆ”

หมอนั่นพูดพร้อมกับเอามีดเคาะโต๊ะ โว้ยจะเร่งทำไมวะ คนก็รีบแล้วเนี่ย เพราะเกร็งด้วยล่ะมั้งมือไม้มันสั่นไปหมด อย่านะเว้ยไม้จะเสียชื่อเอานะเว้ย

“ โอเค”

ฉันเพิ่งเริ่มทำอีบ้านั่นก็พูดขึ้นมา

“ โอเคอะไร”

“ โอเค วางมีดแล้วไปทำอย่างอื่น”

“ ทำไม”

“ เสียดายของ หรืออยากไปลอยคอเก็บใหม่”

เออออ ไม่ทำก็ไม่ทำ ฉันวางมีดแล้วลีกขึ้นไปหยิบไข่ออกมาเตาะใส่ถ้วย เจียวไข่กินก็ได้วะ ฉันติดแก๊สทอดไข่ไม่สนใจว่าอีกคนจะวุ่นแค่ไหน อวดดีนักปล่อยให้ทำคนเดียวไปเลยเหอะ

“ หอมดี เจียวเผื่อด้วย”

เหอะ ทำเป็นมาออกคำสั่ง ฉันตักไข่ตัวเองใส่จานแล้วปิดแก๊ส จากนั้นก็เดินไปเปิดตู้เย็นเอาไข่ออกมาเพิ่ม จังหวะที่เติมเครื่องปรุง มันก็คิดอะไรเจ๋งๆ ขึ้นมาได้ ฉันหันไปมองคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาหั่นสายบัวอย่างไม่มองหน้ามองหลัง ก่อนจะจัดการเทน้ำปลาแบบถึงเครื่องใส่ลงในไข่เจียวสูตรพิเศษ

“ ต้มน้ำให้ด้วย”

จ้า จ้า~ ฉันยกกระทะลงแล้วเอาหม้อใส่น้ำตั้งไฟ

“ เสร็จแล้วนะ”

“ อืม”

“ วางไว้นี่นะ”

“อืม”

อืมๆ อยู่นั่นแหละ อยากให้กินจะแย่แล้ว

“ กินเลยสิเดี๋ยวตักข้าวให้”

ฉันว่าก่อนจะวิ่งไปที่หม้อข้าว

“ ไม่ต้อง”

หมอนั่นละมือจากมีดแล้วหันมามองฉัน มันไหวตัวทันแล้วป่าววะ

“ ทะ ทำ ทำ ทำไมอะ”

“ จะกินเปล่าๆ ไว้นั่นแหละเดี๋ยวไปกิน”

หู่ววว รอหมอนั่นไม่มากินสักทีฉันเลยเดินไปหยิบแก้วกาแฟมาตักน้ำในหม้อที่กำลังจะเริ่มร้อน กินโอวันตินหน่อยดีกว่า

“ ถรุยยยยย แอะ “

ฉันหันควับไปชื่นชมผลงานของตัวเอง 555555

“ เอาน้ำมากินดิ โคตรเค็ม”

ก็แหงล่ะน้ำปลาล้วนๆ น้ำเหรอ ฉันก้มมองน้ำกึ่งร้อน กึ่งอุ่นในมือ อีกสักดอกละกัน

“ อะนี่ๆๆ น้ำๆ”

ฉันยื่นแก้วกาแฟในมือที่ใส่น้ำจากหม้อต้มให้กับคุณเชฟเลโอ พร้อมทำท่ากระตือรือล้น

พรวดดดดดด

“ โอ้ย เชี้ย ร้อนนนนน”

เออดอกนี้ไม่ไหวจริงอะ ฉันเผลอหลุดขำดังลั่น ลองนึกหน้าคนที่เทน้ำร้อนใส่ปากดิแล้วพ่นออกมาทันทีดิ 5555555

“ ตัวแสบนี่ฝีมือเราใช่มั้ย “

ฉันโดนคนตรงหน้าดุอย่างหัวเสีย

“ ก็ตกใจนี่เห็นโวยวายจะเอาน้ำ พอดีถืออยู่ยื่นให้ ลืมว่าเป็นน้ำร้อน หวังดีแท้ๆ”

ฉันปั้นหน้า ทำเสียงจะร้องไห้

“ แล้วที่ไข่เค็มปี๋แบบนี้ล่ะ”

“ ไข่ไม่ค่อยอาบน้ำรึป่าว”

“ ทลึ่ง!! ไข่บ้าอะไรมีอาบน้ำด้วย”

ฉันทำปากล้อเลียน

“ ไปนั่งเงียบๆ ตรงโน้นเลยไป”

“ ก็อยากช่วย”

“ ไม่ต้อง นั่งรอพี่เรียกอยู่ตรงโน้นแหละ มีอะไรให้ช่วยเดี๋ยวเรียกเอง”

ฉันถอยไปคว้าเก้าอี้ไม้มานั่งรอคำบัญชาการจากเชฟ แต่ก็หาได้มีอะไรจะใช้ไม่ ฉันนั่งรอจนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย

“ ปกติกินข้าวตอนไหน”

“ เสร็จก็กินเลย”

“ เสร็จแล้วเนี่ยกินเลยป่าว กินก็ไปบอกลุงช้างกับแม่วันเลย ตามพวกไอ้เคลียร์ด้วย”

สั่งใหญ่ ได้ทีละสั่งใหญ่เชียว นายเลโอขอตัวไปอาบน้ำกินข้าวก่อน ฉันพอไปบอกพ่อเสร็จก็ไปตามพี่เคลียร์ที่โต๊ะหมากรุก แล้วกลับมาอาบน้ำบ้าง

-โต๊ะกินข้าวบ้านกล้วยไม้-

กับข้าวตักมาวางบนโต๊ะจนเต็ม มีทั้งต้มกะทิสายบัว น้ำพริกกะปิป้าวัน ต้มยำไก่ แล้วก็ผักทอด

“แม่ไม่มาด้วยเหรอเคลียร์”

พ่อหันไปถามพี่เคลียร์

“ พ่อกลับมา เลยปล่อยให้ทำกับข้าวสวีทกันสองคน”

พ่อพี่เคลียร์ทำงานอยู่ต่างจังหวัดอาทิตย์นึงจะกลับมาที คือวันเสาร์ อาทิตย์

“ อ่อ...อื้มมม กะทิสายบัวอร่อยมาก หอมปลาทู”

“ เดี๋ยววันหลังไม้ทำให้พ่อกินอีกนะ”

“ นี่ไม้ทำหรออร่อยมากเลย”

“ แหมไอ้ทอยทำเป็นจำรสมือไอ้เลโอไม่ได้”

“ ก็นึกว่าไม้เค้าทำ”

ไอ้แฝดนั่นพูดเสียงอ่อน พี่เคลียร์นะพี่เคลียร์ฉีกหน้าน้องไม่ไว้หน้าเลย

“ ทำ ไม้เค้าพายเรือไปเก็บสายบัวมาอะ “

นายเลโอทำเป็นมาพูดดี เหอะถ้าฉันไม่ไปเก็บสายบัวแล้วจะเอาที่ไหนมากินกัน

“ 55555 ไอ้ไม้มันชอบทำกับข้าว ทำทุกวัน กินไม่ได้สักวัน”

ง่า พ่ออออออ เผาลูกสาวทำไม แน่นอนทุกคนบนโต๊ะพากันหัวเราะจนตัวโยน

“ นี่ไงไอ้เลโอมาอยู่นี่ 2 อาทิตย์ ให้มันสอนให้สิ มันทำกับข้าวเก่งมากเลยนะ “

พี่เคลียร์พูดทั้งหัวเราะ หึยไม่เอาอะ ศึกษาด้วยตัวเองดีกว่า

“ เออไอ้เลโอ กินข้าวเสร็จเดี๋ยวไปถนนคนเดินกัน”

“ ไปด้วยยยยย”

ฉันรีบเสนอตัวไปด้วย

“ จะตามเค้าไปทำไม”

แต่โดนพ่อเบรคไว้หน้าแทบทิ่ม

“ ให้มันไปเถอะลุงผมจะดูแลมันเอง”

ฉันหันไปยิ้มให้กับพี่เคลียร์ พ่อถอนหายใจแต่ก็พยักหน้าอนุญาต

“ เดี๋ยวนะ คือกูสงสัยมาสักพักละ ตกลงลุงช้างกับแม่วันนี่ใครพี่ใครน้อง ไม้ก็เรียกแม่วันป้า มึงก็เรียกลุงช้างลุง”

อีพี่เลโอยกมือถาม

“ กูติดเรียกลุงช้าง มาตั้งแต่เด็กแล้ว จริงๆ อ่ะแม่กูเป็นพี่ แต่กูเรียกจนติดปากเขาก็เลยตามเลย”

แค่นี้ก็ต้องสงสัยด้วยหรอเหอะ พอกินข้าวกันเสร็จเราก็ช่วยกันเก็บสำรับ ล้างจาน เตรียมตัวไปถนนคนเดิน จากบ้านเข้าไปในเมืองประมาณ 20 นาที พ่อให้พี่เคลียร์ยืมรถยนต์ไป เพราะขับมอไซค์กลางคืนมันอันตราย