ล่าหัวใจนายอัศวิน

ล่าหัวใจนายอัศวิน ผ้ายับที่พับไว้ เขียน บทที่ 1 แสงสว่างยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างลอดผ้าม่านสีขาวแต่งชายลูกไม้ที่ปลิวสไวตามแรงลมเข้ามาถึงบนเตียง ปลุกให้ชายหนุ่มลุกขึ้นจากที่นอนออกมายืนสูดอากาศสดชื่นที่ระเบียงห้อง ธรรมชาติต่างจังหวัดนี่มันช่างงดงามเหลือเกิน มองไปทางไหนก็เห็นแต่ทิวไม้ดอกไม้เบ่งบานชูช่ออวดความงาม เลโอเดินกลับเข้ามาในห้องเพื่อหยิบกล้องคู่ใจขึ้นมาเก็บภาพบรรยากาศ การมาพักผ่อนที่บ้านเคลียร์ครั้งนี้ไม่ได้มาเที่ยวเฉยๆ แต่ต้องเก็บภาพสวยๆ ไปส่งงานอีกด้วย เลโอเดินออกจากบ้านไปทั้งที่ใส่แค่บ็อกเซ่อตัวเดียวแบบนั้น เพราะคิดว่าแค่จะไปเก็บภาพดอกไม้ ผีเสื้อ น้ำค้างบนใบไม้ หาถ่ายใกล้ๆ ตามส่วนในบ้านเคลียร์เท่านั้น แต่ธรรมชาติมันแสนเป็นใจพาให้หนุ่มหล่อล่ำเดินเปลือยไปกับบ็อกเซ่อถ่ายรูปเพลินจนเดินเลยข้ามไปฝั่งฟาร์มกล้วยไม้ พอมาถึงตากล้องหนุ่มหล่อก็ต้องตกตะลึงในความงามของเหล่ากล้วยไม้นานาพันธุ์ ทั้งกล้วยไม้ป่า กล้วยไม้หายาก กล้วยไม้แชมป์ประกวด เลโอเดินถ่ายตรงนั้นทีตรงนี้ทีจนลืมไปว่าตัวเองนั้นเดินมากับเจ้าบ็อกเซอร์ตัวจิ๋วเท่านั้น "เหี้ยยยยย" ถ่ายเพลินๆ ก็พลันตกใจหันไปมองเสียงอุทานที่ดังมาจากข้างหลัง "เห้ยยยย" พอก้มมองสำรวจตัวเองก็นึกได้ว่าสภาพที่เป็นอยู่มันไม่สมควรออกมาเพ่นพ่านให้ใครเห็น "พ่ออออออออออ" สาวน้อยผู้พบเห็นแหกปากตะโกนร้องเรียกบิดาอย่างสุดเสียง ก็แหงล่ะเป็นใครเจอแบบนี้คงยืนมองเฉยๆ ไม่ได้ ด้วยความตกใจเลโอรีบเอากล้องห้องคอแล้วกระโดดไปตะครุบร่างเล็กที่ยืนแหกปากอยู่ตรงหน้า ใช้มือหนาช้างหนึ่งปิดปากแน่น ส่วนอีกข้างก็โอบเอวลากไปที่ลับตาคน "อื้อ อื่อออออ อื้อ อื้อๆ" เพราะมือหนาปิดปากอยู่ทำให้ฟังไม่รู้เรื่องว่าอีกคนพูดอะไร "ตั้งใจฟังดีดีนะ ฉันแค่มาถ่ายรูป จะกลับแล้ว ถ้าฉันปล่อยเธอ เราก็แยกกันไปเงียบๆ อย่าส่งเสียงโวยวายเข้าใจมั้ย" "อื้อ อื่อ" สาวน้อยที่ถูกกอดรัดอยู่พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย พอตกลงกันเรียบร้อยเลโอก็ปล่อยมือออกจากเด็กสาว "พ่อออออ โรคจิต โรคจิตมันมาแอบถ่ายไม้พ่ออออ" "เห้ย" พอปล่อยเท่านั้นแหละ เสียงใสใสก็โวยวายเอ็ดตะโลจนเลโอต้องพุ่งไปคว้าอีกรอบ แต่ไม่ได้แอ้มหรอก ~กล้วยไม้กระโดดต่อยหน้าแล้ววิ่งหนีไปได้ทัน เลโอพอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งกลับบ้านเพื่อนมาตั้งหลักก่อน ตายๆ เด็กบ้าไปถ่ายรูปเว้ย ถ่ายรูปธรรมชาติเฉยๆ "มึงไปไหนมาไอ้เลโอ" เคลียร์ที่เพิ่งลุกจากที่นอนมองเห็นเพื่อนเดินเอามือกุมแก้มเดินเข้าห้องมาก็เกิดความสงสัย "กูไปถ่ายรูปมา แต่ดันเดินเลยไปฟาร์มกล้วยไม้ เจอเด็กบ้าที่ไหนก็ไม่รู้หาว่ากูโรคจิต ต่อหน้ากูเฉยเลย" เคลียร์กวาดสายตามองเพื่อนตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะถอนหายใจแล้วส่ายหน้า "เป็นกูกูจะจับส่งตำรวจด้วย มึงเป็นเหี้ยไรใส่บ็อกเซ่อร์ออกไปเดินเฉิดฉายทักทายโลกขนาดนั้น" "ก็กูคิดว่าจะเดินอยู่แค่แถวบ้านมึงนี่หว่า" "เออๆ สงสัยจะไอ้ไม้อะ ฟาร์มกล้วยไม้ติดบ้านก็นี่ใช่ปะ" "ไม้ไหนวะ" "ลูกพี่ลูกน้องกูเองอะ เดี๋ยวมึงก็เจอมันเองอะ" พูดจบเคลียร์ก็เดินกลับเข้าห้องไป -โต๊ะกินข้าว- หลังจากที่ 4 หนุ่มจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแม่ของเคลียร์ก็ไปเรียกให้มากินข้าวพอดี กลิ่นแกงส้ม ผัดผัก ชวนให้น้ำลายสอ อีกทั้งน้ำพริก สารพัดผักเครื่องเคียงวางเสืร์ฟจนเต็มโต๊ะ "เต็มที่เลยนะหนุ่มๆ อาหารมีแต่บ้านๆ กินได้ใช่มั้ย" แม่วันแม่ของเคลียร์พูดกับ 4 หนุ่ม "กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน เดี๋ยวผมกินเอง" เคลียร์หันไปแซะเพื่อนๆ "โหเฮีย ของดีดีทั้งนั้น" ไทม์ร้องว่าพร้อมกับเอื้อมมือไปตักแกงส้ม ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งกินกันอย่าสนุกสนาน สาวน้อยข้างบ้านก็ถือถ้วยต้มยำปลาช่อนที่แม่สั่งให้เอามาเผื่อป้าวิ่งตรงมาที่โต๊ะอาหาร "ป้าวันนนน ป้านวัน" "โอ้ย ไม่เรียกตั้งแต่หน้าบ้านเลยล่ะ" พอเคลียร์ได้ยินเสียงก็ตะโกนสวนกลับไปทันที "พี่เคลียร์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่" พอเห็นพี่ชายกล้วยไม้ก็ดีอกดีใจใหญ่ แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นกับบุคคลหนึ่งเข้า "ไอ้โรคจิต" "เนี่ย ไอ้เด็กนี่แหละที่ต่อยกู" เลโอหันไปฟ้องเคลียร์ "อ่าวไม้มาต่อยเพื่อนพี่ไมอะ" เคลียร์แกล้งถาม "ก็ไอ้บ้าเนี่...." "กล้วยไม้" แม่วันว่าหลานสาว "ก็...เพื่อนพี่เคลียร์ ใส่บ็อกเซ่อร์ถือกล้องมาทำลับๆ ล่อๆ ก้มๆ เงยๆ อยู่หลังบ้านไม้อะ พอไม้ไปเจอก็เข้ามากอดยังกับจะปล้ำไม้อีก" "น่าพิศวาสตายล่ะ" เลโอบ่นพึมพัม "เอาเถอะๆ แค่เข้าใจผิดกัน ก็ให้แล้วกันไปนะ แล้วเราก็ขอโทษพี่เค้าซะที่ไปต่อยหน้าเค้าแบบนั้น" "ได้ไงอะป้าวัน ก็ไอ้บ้า..." แม่วันส่งสายตาดุหลานสาว "ก็...พี่เค้ามากอดไม้ก่อนทำไมอะ" "ไม่เป็นไรครับแม่ ผมก็ผิดเหมือนกัน" เลโอหันไปยิ้มกับแม่เพื่อน "มาๆ กินกันไอ้ไม้" เคลียร์กวักมือเรียกน้องสาสมาร่วมวง กล้วยไม้เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเลโอข้างๆ ไทม์ "ใกล้จบแล้วนิต่อไหนอะเรา" เคลียร์เริ่มพูดคุยกับน้องสาวหลังจากที้ไม่ได้เจอกันมานาน "ต่อมอเดียวกับพี่แหละ" "ก็ดีนะจะได้ให้พี่เคลียร์เค้าช่วยดูแล" "โหป้าวันไม้โตแล้วนะ" "แล้วนี่เคลียร์พักอยู่กับเพื่อนใช่มั้ยลูก" แม่วันหันไปถามลูกชายบ้าง "ใช่แม่ ค่าเช่าก็ไม่เสีย อาหารก็ฟรี อร่อยด้วยนะ บ้านอย่างหรู" เคลียร์พูดไปกินไปโอ้อวดบ้านเพื่อนจนกล้วยไม้ตาลุกวาว "จริงหรอพี่เคลียร์ ไม้ไปอยู่ด้วยดิ" "จะดีเร้ออออ" เคลียร์ว่าพร้อมกับหันไปมองเลโอ "ทำไมอะ" "ก็แกเพิ่งต่อยหน้าเจ้าของบ้านไปเองอะไอ้ไม้ แถมไม่ยอมขอโทษเค้าอีก" กล้วยไม้หันไปมองหน้าคนตรงข้าม "ถ้าจะอยู่ก็อยู่ได้มันยังมีห้องว่างอีกห้อง" เลโอพูดขึ้นโดยไม่มองคนตรงหน้าสักนิด สายตาวุ่นอยู่กับการขยุ้มผักต้ม "ต้องถามพ่อก่อนป่าว เนี่ยมีแต่ผู้ชายอยู่ด้วยกันหมด 4 คนเนี่ย" เคลียร์ชี้ไม้ชี้มือประกอบ "อยู่กับพี่พ่อไม่ว่าหรอก" "สอบให้ติดก่อนดีกว่ามั้ง" เลโอทำเป็นพูดขึ้นมาลอยๆ โดยที่ตาไม่หันไปมองกล้วยไม้ คนโดนแซะเม้มปากแน่น ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ "โอ้ย" เลโอสะดุ้งโหยงพอรู้สึกว่าโดนเหยียบเข้าที่เท้า พอเงยหน้าขึ้นมามองเห็นกล้วยไม้ยักคิ้วหลิ่วตาให้ก็รู้ทันทีว่าฝีมือใคร หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ไทม์กับทอยก็ขอตัวไปนอนต่อเพราะเพลียจากการนั่งรถ ส่วนเคลียร์ก็พาเลโอไปทำความรู้จักกับน้าช้างพ่อของกล้วยไม้เพื่อที่จะขอถ่ายรูปกล้วยไม้ของแก