อาหารเที่ยงเต็มไปด้วยความตึงเครียดยิ่งกว่าเจราจาสินค้าหลายสิบล้านอีกเธอพยายามไม่ปะทะคารมกับเขามากนัก เธอคิดในใจว่าต้องสงบให้มาก แล้วคิดถ้าจะทำอะไรต่อจากนี้
ชายหนุ่มแอบยิ้มออกมาส่ายหน้าเบาๆกับสีหน้าเหมือนแบกโลกของเธอ ถ้าเขาไม่ดุแบบนี้เธอคงไม่หยุดจะหาเรื่องทะเลาะกันแน่เขารู้ดี
หลังจากทานอาหารเที่ยงเสี่ยอิฐเดินโอบไหล่ลูกปลาพาเดินไปเลือกโทรศัพท์ในร้านใหญ่ของห้าง เธอพยายามจะปัดมือเขาออกหลายครั้งแต่ผลก็เหมือนเดิมจนต้องจำยอมให้เขาแสดงความเป็นเจ้าของต่อไป
“เอาสีเงินหรือสีทองดี?” เธอหยิบมาดูทั้งมันสวยทั้งสองเลย
“สีเงิน” เสี่ยอิฐตอบแทน
“เสี่ยอิฐนี่มันโทรศัพท์ลูกปลานะ!” เห้ย!! นี่มันจะมากไปแล้วนะอีตาเสี่ยอิฐเผด็จการ
“เอาสีเงินเพราะเครื่องของเสี่ยมันสีทอง” เขาพึ่งซื้อใหม่เหมือนกันแล้วก็เป็นรุ่นเดียวกันกับที่ลูกปลาเลือกด้วย เพื่อไม่เป็นการสับสนก็เอาสีเงินให้ลูกปลาน่ะดีแล้ว
“เงินก็เงิน!” เธอบอกพน
