ตอนที่ 14

2077 คำ

“เสี่ยว่าลูกปลาไม่ใส่อะไรจะสวยกว่านะ” เสี่ยอิฐหลิ้วตาใส่ขำเล็กน้อยเมื่อได้เธอมองค้อนเขาอย่างหนัก เฮ้อ...ทำไมอะไรทุกอย่างมันน่ารักแบบนี้ “เสี่ยว่างานแต่งเราไม่น่าเลื่อนเลย” เขาเปรยเบาๆรู้ว่าไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว “ปีหน้าดีแล้วค่ะ เผื่อเสี่ยเจอคนที่ใช่มากกว่า” เธอตอบแล้วรู้สึกวูบโหวงในใจเมื่อคิดว่าเสียอะไรไปสักอย่าง “เจอก็ไม่เอาเพราะเสี่ยจะแต่งงานลูกปลาคนเดียว” เขาพูดอ้อมๆไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกไปตรงๆ หรือเพราะว่าตอนนี้เขากลัวใจผู้หญิงคนนี้ คงจะใช่! ที่ผ่านมาลูกปลาแสดงออกเพียงความเฉยชา ไม่หึง ไม่หวง ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลยแล้วไหนจะยังทำท่าเหมือนพร้อมจะหนีเขาไปให้ได้เพราะทะเลาะกันกี่ครั้งลูกปลาก็จ้องแต่จะถอนหมั้นเสมอ เขาคิดว่าคงต้องปรับเปลี่ยนตัวเองเร่งด่วนเพื่อดึงความเชื่อใจของเธอคืนมาเริ่มจากมีลูกปลาแค่คนเดียว แล้วเวลาเที่ยวคงจะน้อยลงแล้วอาจจะเอาลูกปลาไปด้วยบ้างหรือไม่ก็บอกให้รับรู้ เหมือนจะยากแต่ถ้าไม่ทำก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง “อย่ามาอ้อนวอนที่หลังละ” เธอเคยได้ยินว่าคนโคตรเจ้าชู้แบบเสี่ยอิฐถ้าเวลารักใครก็จะรักมาก รักมากจนยอมหยุดทุกอย่างเลยละแต่เธอคงจะไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น ในตอนแรกอยากทำให้เขาเสียใจแต่ทำไมทุกครั้งที่เสี่ยอิฐเสียใจ เธอกลับเสียใจมากกว่าไม่เข้าใจและก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ “เสี่ยคะ?” “ว่าไง?” “เอ่อ...เอ่อ...” ทำไมเธอถึงไม่กล้าจะถามไปตรงๆละ “มัวแต่ติดอ่างชาตินี้จะรู้ไหม?” เขารอฟังอยู่แต่ว่าลูกปลาไม่พูดสักที “เอ่อ...โทรศัพท์ลูกปลาซื้อเองก็ได้ค่ะ” ไม่ใช่เรื่องนี้ที่เธอจะถามเลย เธอแค่อยากจะถามว่าคิดอะไรกับเธอกันแน่ แล้วรอยสักมันหมายถึงเธอไหม “ได้ไง! เสี่ยให้คนอื่นได้ลูกปลาเป็นคู่หมั้นก็ต้องได้มากกว่าทุกคน” เขาเดินไปบอกก่อนจะหยิบแหวนหมั้นที่เธอถอดออกจับใส่นิ้วนางของเธอตามเดิม ไปกับเขาหรือไปคนเดียวลูกปลาจะต้องใส่ไว้ตลอดเพื่อนี้คือบ่วงคล้องเขาและเธอให้อยู่ด้วยกัน และกันคนที่มันคิดจะมาจีบด้วย “เอ๊ะ!” “แหวนหมั้นห้ามถอดถ้าไม่จำเป็น” เขาพูดเสียงดุเล็กน้อยก่อนจะจูบไปที่กระหม่อนบางของเธอแล้วเดินไปหยิบชุดมาใส่ให้เรียบร้อย เขาอยากจะรู้จังว่าลูกปลาสักเกตเห็นรอยสักนี้ไหม คงต้องเห็นแหละเขาเล่นสักเต็มแผ่นหลังขนาดนี้ รอยสักรูปปลาก็คือเธอนั่นแหละ “ให้คนอื่น?” เธอเอะใจกับคำนี้มากกว่า “ก็ใช่ไง” เขาไม่ได้คิดจะโกหกอยู่แล้ว “เสี่ยให้เงินเป็นส่วนใหญ่นะ ถ้าคนไหนถูกใจหน่อยก็มีกระเป๋าสวยๆสักใบหรือมากกว่านั้นแต่ว่ากับลูกปลาเสี่ยจะให้มากกว่าทุกอย่าง” เขาไม่รู้จะพูดยังไงเพื่ออธิบายให้เธอฟังแล้วรู้สึกดีเพราะเรื่องนี้ยังไงเขาก็เป็นคนเหี้ยเหมือนเดิม “ให้ของแลกเซ็ก!” เธอเช้าใจคำว่าเด็กเสี่ยก็เพราะเขานี่แหละ “ก็ใช่ แต่หลังจากนี้คงไม่แล้ว” “พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ?” ใจเธอเต้นแรงเพียงแค่ได้ยินคำพูดของเขาเธอดีใจทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาโกหกรึเปล่า เสี่ยอิฐมีดีที่ตรงนี้แหละชอบพูดให้รู้สึกดีแต่ก็มาทำลายทีหลัง “ลูกปลาเสี่ยว่าชุดมาโป๊ไปนะ” เล่นใส่ชุดสายเดี่ยวแบบนี้ไม่รู้ว่าจะไปยั่วใคร “หวงลูกปลาด้วยเหรอคะ?” เธอไม่ค่อยได้ใส่ชุดส่ายเดี่ยวโชว์ผิวแบบนี้บ่อยเพราะส่วนใหญ่เธอทำงานแล้วชุดส่วนใหญ่จะเรียบร้อย “ลูกปลาเป็นว่าที่เมียของเสี่ยนะอย่าลืมสิ” เขาหยิบผ้าคลุมไหล่มาให้เธอได้จัดการตัวเองใหม่แล้วเดินออกไปคุยงานข้างนอกแทนเพราะลูกน้องมารอที่หน้าห้องแล้ว ไว้รอให้ถึงเวลาก่อนนะลูกปลาเขาจะบอกเธอให้ได้ยินชัดๆว่าเขารักเธอมากขนาดไหน แต่ว่าเขาพูดอ้อมแบบนี้คนฉลาดอย่างลูกปลาคงจะรู้แล้วมั้ง “เสี่ยครับบ้านที่ชะอำพร้อมแล้วครับ” มาวินรายงานหลังโทรสั่งคนของทางโรงแรมให้ไปจัดการแล้วเตรียมคนรอบริการเรียบร้อยแล้ว “อืม แล้วมึงเตรียมตัวยัง” “กระเป๋าผมกับเสี่ยพร้อมเรียบร้อยครับแต่ของคุณลูกปลา…” มาวินเสียงเบาเมื่อพูดถึงเมียเจ้านายที่เดินตามออกมา “ซื้อใหม่หมดแค่นั้น” ก็มีแผนจะเซอร์ไพรส์เขาจะให้ลูกปลารู้ตัวได้ไงกัน “เสี่ยอิฐลูกปลาพร้อมแล้ว” “งั้นก็ไปกันได้แล้วเดี๋ยวรถจะติดมากกว่านี้” “ทำอย่างกับว่าตอนนี้ถนนโล่งงั้นแหละ!” รถติดตามระเบียบเธออยากจะย้ายกลับไปอยู่ที่อื่นจังเลยแต่ก็ทำไมได้เพราะงานอยู่ที่นี่ เสี่ยอิฐก็นั่งเล่นเกมชิวไปอีก เธอพึ่งเคยเห็นว่าเขาเล่นเกมนี่แหละปรกติเห็นแต่อยู่กับสาวๆตลอด “ลูกปลาอยากได้งานแบบไหน?” เขาดูแบบงานแต่งเอาไว้หลายแนวแต่ก็ขึ้นอยู่กับคู่หมั้นด้วยว่าชอบแบบไหนเป็นพิเศษ “เกี่ยวไรกับลูกปลา” เธอตอบเสียงห้วนอารมณ์เสียที่รถติด “เพราะลูกปลาเป็นเจ้าสาวไง” เขารู้ว่าลูกปลาอารมณ์ไม่ค่อยดีแต่ต้องขนาดนี้ไหมวะ โทรศัพท์ในมือก็ส่งให้เธอเล่นแก้เบื่อ “ลูกปลาชอบอะไรที่เป็นส่วนตัวค่ะ เราจัดที่กรุงเทพแล้วไปฉลองกันที่เขาใหญ่ไม่ก็ภูเก็ตดีไหมคะ?” นี่มันงานแต่งของเธอเสี่ยอิฐเลยตามใจแบบนี้ เมื่อกี้เธอแค่เผลอตัวไปนิดเลยใส่อารมณ์กับเขาแต่พอมีสายตาดุค้อนมาเธอถึงเข้าใจ “โรงแรมที่เขาใหญ่ดีกว่าเสี่ยชอบอะไรที่ธรรมชาติ” เขาก็คิดแบบนี้เหมือนกันเพราะว่างานแต่งยังไงก็ต้องเชิญแขกมาแน่นอนและคงจะเยอะพอสมควรด้วย ดังนั้นถ้าจะเลี้ยงฉลองเขาก็อยากได้แค่คนสนิทกันจริงๆแค่ไม่กี่คนก็พอ “จัดที่โรงแรมของเสี่ยเงินจะได้ไม่รั่วไหล ฉลาดจังนะ” “เสี่ยเก็บตังไว้ให้ลูกให้เมียไง” พูดจริงตามความรู้สึกทุกอย่างเลยในตอนนี้ลูกปลายังมีเวลาซ่าร์แต่หลังจากแต่งงานเขาจะปั้มเบบี๋ตัวน้อยๆให้ลูกปลาเลี้ยงเลยคอยดูสิ “ลูก!!!” เธอยังไม่คิดขนาดนั้นเลยเพราะไม่ไว้ใจเขาด้วย “ใช่! ถ้าแต่งงานแล้วก็ต้องมีลูกไง” ลูกปลาคงตั้งตัวไม่ทันที่เขาคิดแบบนี้แต่เชื่อเถอะว่าอีกไม่นานจะชินเอง หลังจากนี้ที่สารภาพรักไปแล้วเขาจะไม่เก็บความรู้สึกอีกเลยต่อให้ลูกปลาจะไม่สนใจก็ตาม “หวังว่าคงไม่มีอีหนูมาโผล่ให้อายคนนะ” เสี่ยอิฐเจ้าชู้ตัวพ่อจนไม่น่าจะหยุดได้แล้วเธอแค่หวังให้เขาเลิกทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนวันงานก็พอ “มาสิเสี่ยจะตบให้คว่ำ!” กว่าเขาจะได้ลูกปลามันโคตรยากมากขนาดไหนแล้วถ้ามีคนมาขัด มาทำให้อับอายหรืองานแต่งต้องล่มเขาคงอาละวาดแน่ หญิงสาวนั่งเล่นโทรศัพท์เสี่ยอิฐไปเงียบๆแต่ไม่ได้สนใจที่หน้าจอเลยในตอนนี้เธอคิดแค่เกี่ยวกับตัวเองทุกอย่าง เธอรู้สึกว่าเริ่มจะรักเสี่ยอิฐเข้าแล้วถึงจะไม่อยากยอมรับแต่สถานการณ์มันชัดเจนมาก เธอกลัวใจตัวเองว่าจะทนไม่ไหวตัดใจหนีเสี่ยอิฐไปอีกครั้งจริงๆ “อยากได้ชุดแต่งงานแบบไหน?” เขาพร้อมจะจัดการให้ทุกอย่างเพื่อเธอ “ชอบลูกไม้ค่ะเน้นไปทางฝรั่งเศษคงสวยมาก” “โอเค แล้วเสี่ยจะหาแบบของดีไซน์เนอร์แต่ละคนให้ดู” เขาคงไม่เอาดีไซน์เนอร์จากเมืองนอกหรอกมันยุ่งยากเวลาไปติดต่อหรือทำอะไรอีกมากมาย แล้วอีกอย่างดีไซน์เนอร์ไทยฝีมือดีก็เยอะแยะไป ในที่สุดเธอก็มาถึงห้างสรรพสินค้าจนได้ถึงจะแอบแปลกใจทำไมเสี่ยอิฐไม่มีคนโทรหาเลยทั้งที่ปรกติทั้งไลน์ทั้งแชททั้งโทรมาแทบจะชนกันได้ คงปิดเสียงตั้งสั่นมั้ง “คิดอะไรอยู่ลูกปลา?” เขาสั่งอาหารมาพร้อมแล้วแต่เธอเหม่อจนน่าสงสัย “เปล่า ซื้อโทรศัพท์เสร็จลูกปลาจะกลับนะ” การอยู่กับเขานานเกินไปมันอันตรายต่อใจเธอ เพราะเสี่ยอิฐดีกับเธอแบบนี้ทำให้ลืมโกรธเรื่องที่ผ่านมาจนหมดเลย แค่เขาดีด้วยนิดหน่อยหัวใจก็อ่อนให้แล้วบ้าจริง เธอควรจะหยุดหรือเดินหน้าต่อมันไม่มั่นใจเลย “ไปชะอำกับเสี่ยนะ” “ไม่ค่ะ!” เธอปฎิเสธไปแล้วนี่เขาจะอะไรหนักหนากับเธออีกห่ะ อารมณ์มันเริ่มไม่ดีเพียงแค่คิดว่ารักคนร้ายแบบเสี่ยอิฐ “ลูกปลาต้องไปกับเสี่ย” เขาพูดดังชัดยิัมอ่อนบังคับเธอไปในตัว เขาจะพาเธอไปปรับความเข้าใจในพื้นที่ไม่มีใครมารบกวนก่อนจะกลับมาสู่ความวุ่นวายอีกครั้ง “เอ๊ะ! เสี่ยคิดว่าลูกปลาเป็นลูกน้องรึไง?” เขาบังคับเธออีกแล้วอีเสี่ยเผด็จการ คนอะไรสั่งๆๆๆ.. อย่างเดียวพอโดนขัดใจก็โมโหร้ายอีก “คิดว่าเป็นเมีย” เขายิ้มเล็กกว้างยืนยันกับสิ่งที่คิดไป “…” ล้อเล่นใช่ไหมห่ะมันไม่ตลกเลยนะ “อย่าโมโหสิที่รัก” เขาพูดตัดหน้าเพราะรู้ว่ายั่วโมโหเธอแล้ว หึ! ลูกปลาคิดว่าตัวเองยั่วเขาได้คนเดียวรึไงกัน เขาสามารถยั่วโมโหลูกปลาได้มากกว่านี้ สามารถบังคับลูกปลาเต็มที่ถ้ายังดื้ออีก คนอย่างเสี่ยอิฐสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการเสมอ “อย่าคิดเลยลูกปลาจะยอมง่ายๆ” เธอกดเสียงต่ำบอกเขาด้วยความโกรธ เมื่อเช้าผีเข้าสินะถึงได้ทำดีจนเธอใจหวิวไปด้วยแล้วตอนนี้คงผีออกแล้ว ไม่รู้ว่าควรจะเอายังไงกับผู้ชายพันธุ์นี้ดีที่เขาพูดว่าเธอร้ายมันก็ใช่แต่เขาไม่ร้ายกว่าเธอรึไง เสี่ยอิฐสามารถทำได้ทุกอย่างที่ต้องการแม้แต่ทำร้ายผู้หญิง เธอรู้ว่าเขาทำอะไรกับลิลลี่บ้างหลังจากที่ตบเธอ เสี่ยอิฐเป็นคนโหดร้ายกว่าที่เธอคิดไว้จริงด้วยเพราะแบบนี้เธอถึงต้องใช้เวลาคิดเรื่องของเขาให้มากขึ้น! “เสี่ยเองก็มีผู้หญิงตั้งเยอะแยะจะมายุ่งกับฉันทำไมห่ะ” “คิดว่าถ้าเสี่ยต้องการจริงๆลูกปลาจะลอยหน้าลอยตาแบบนี้ไหม” เขามองเธออย่างโลมเลียไม่ซ่อนสายตาแบบนี้อีกแล้ว ในเมื่อลูกปลาดื้อก่อนเอง “เสี่ยอิฐ!!” เธอพูดเสียงดังขึ้นเกือบจะหยิบแก้วน้ำมาสาดเขาแล้วไง แต่เธอยังพอมีสติคิดว่าเรื่องคงไม่จบแค่นี้แน่ถ้าเธอทำ “อย่าดื้อกับเสี่ย” คำพูดดุดันพร้อมสายตาจริงจังของเขาคงทำให้เธอขนลุกบ้างละ เขาไม่ชอบโดนขัดใจแต่ลูกปลาพร้อมทำทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ วันนี้ลูกปลาก็เป็นคนเริ่มเรื่องก่อนทั้งนั้นเขาอารมณ์ดี พูดดีกับลูกปลาตั้งแต่เช้าจนตอนนี้แต่ถ้าลูกปลายังดื้อดึงอีกคงต้องเจอซาตานจริงๆบ้างแล้ว “เสี่ยบ้าอำนาจ” แค่เธอพูดไม่ถูกใจเสี่ยอิฐก็แทบจะตะคอกใส่เธอแล้ว “ลูกปลาเป็นคนเริ่มก่อนเองนะ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more