ตอนที่ 9

1518 คำ

มาวินถอนหายใจหนักๆก่อนจะรีบขึ้นไปตามเจ้านายก่อนจะเกิดเรื่องฉิบหายก่อน คุณลิลลี่ไม่รู้หรอกว่าคุณลูกปลาร้ายมากขนาดไหน “แก!!” ลิลลี่ได้ยินถึงกับหูผึงถลึงตามองลูกปลาด้วยความเกลียด “ทำไม?! คนอย่างเธอมันเป็นได้แค่นี้แหละ” ลูกปลาพูดย้ำอีก เธอชักจะโมโหจริงแล้วแหละเสี่ยอิฐต้องมีส่วนรู้แน่เลย เธอจะทำให้เสี่ยอิฐสวรรค์ล่มแน่ “คุณลูกปลา!!” “ใช่! ฉันลูกปลาเป็นเจ้าของเสี่ยอิฐ ไสหัวไปซะถ้าไม่อยากเดือดร้อน!” เธอจะเตือนครั้งสุดท้าย “กรี๊ดด...แกอีปลา!!” ลิลลี่กรี๊ดลั่นก่อนจะยกมือตบลูกปลาเข้าเต็มซีกแก้ม เพียะ!! “แกตายแน่!!” เธอยกมือตบเช่นกันก่อนจะพลักให้ล้มแล้วขึ้นคร่อมตบซ้ำ เธอจิกผมลิลลี่กระชากก่อนจะตบซ้ำเข้าไปอีก เพียะ!! เพียะ!! “กรี๊ดด…แก!!” ลิลลี่หาจังหวะพลักลูกปลาออกจนได้แล้วขึ้นคร่อมแทน เธอจะตบอีไฮโซให้หน่ำใจเลย ลูกปลาได้รสชาติเลือดในปากชัดเจนก่อนจับมือลิลลี่แล้วถีบออกไปจากตัวจนได้ “เธอคิดว่าฉันจะยอมห่ะ?!” ลูกปลาจิกผมลิลลี่พลักลงไปที่อ่างเลี้ยงปลา เธอกดหัวลิลลี่ลงในอ่านก่อนจะจับขึ้นมาตบซ้ำไปซ้ำมา ในตอนนี้เธอไม่ใช่คุณหนูแล้วแต่เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาที่หวงของและกำลังลงโทษคนที่ขโมยของเธอไปใช้หลายครั้ง ลูกปลาตบซ้ำอีกครั้งลิลลี่ล้มลงไปกองกับพื้นพอดีกับที่เห็นว่าเสี่ยอิฐวิ่งมาพอดี “เห้ย!! ลูกปลาทำบ้าอะไรเนี่ย!!” เสี่ยอิฐตะลึงกับภาพที่เห็นมากมองลิลลี่ที่สภาพไม่เหลือความสวยแล้ว ลิลลี่รีบคลานไปเกาะขาเสี่ยอิฐร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสางแต่สายตาที่มองลูกปลาคืออาฆาตมากกว่า “เสี่ยขาช่วยลิลลี่ด้วยฮื่อๆ …” ลิลลี่กอดขาเขาแน่นก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นเอง “เสี่ยไม่คิดว่าลูกปลาจะทำแบบนี้” ยัยนางมารตบคนเป็นด้วยแถมยังจัดหนักอีก เขาทั้งงงทั้งอึ้งเลย “ฉันก็ไม่คิดว่าจะมีคู่หมั้นโง่ขนาดนี้เหมือนกัน” “อธิบายมาว่าเกิดอะไรขึ้น!” เสี่ยอิฐตะคอกเสียงดังพร้อมกับแกะมือลิลลี่ออก “เสี่ยขาคุณลูกปลาทำร้ายลิลลี่ก่อน ลิลลี่พูดดีด้วยแท้ๆ” ลิลลี่ตีหน้าเศร้าหนักขึ้น “ตอแหล!” ลูกปลาได้ยินถึงกับมองด้วยความรังเกียจ เธอไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงที่ใช่มุกหลอกเด็กโง่ๆแบบนี้มาใช้ แต่ก็อย่างว่าแหละผู้ชายแพ้มารยาหญิงเสมอต่อให้เป็นเสี่ยอิฐก็ตาม “คุณลูกปลาไม่พอใจก็น่าจะบอกกันตรงๆนะคะ” ลิลลี่ตีหน้าเศร้าเดินมาจับมือลูกปลาไว้ก่อนจะยิ้มเยาะเพราะเสี่ยอิฐไม่มีทางจะเห็นได้ “ต้องให้บอกด้วยเหรอว่าทำไม?” ลูกปลากดเสียงถามจิกเล็บลงบนมือลิลลี่แรงขึ้น “เสี่ยอิฐเอายังไงคะ?” เธอปล่อยลิลลี่ก่อนจะเดินตรงไปหาคู่หมั้นแทน “ยังไงลูกปลาก็สำคัญกว่าใครเสมอ” ชายหนุ่มยิ้มกว้างพร้อมกับดึงลูกปลามากอด ถึงเขาจะไม่รู้ว่าเรื่องเป็นยังไงแต่เขาก็จะไม่ว่าอะไรเธอ เสี่ยอิฐพยักหน้าเบาๆให้มาวินจัดการพาผู้หญิงอีกคนกลับไป เขาควรจะขอบคุณลิลลี่ด้วยซ้ำที่ทำให้ลูกปลาหวงเขาขนาดนี้ นี่มันเป็นครั้งแรกเลยนะ!!! “เสี่ยปล่อยได้แล้วลูกปลาจะขึ้นห้อง” เธอแกะมือเขาออกก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน เธอคิดว่าคืนนี้คงไม่นอนด้วยหรอก เธอจะกลับไปคอนโดเพื่อความสบายใจของตัวเอง หญิงสาวหญิงกระเป๋าสะพายออกพร้อมกับกุญแจรถสักคันในบ้านหลังนี้ เสี่ยอิฐมีรถหลายคันให้เธอยืมขับกลับคอนโดคงไม่เป็นอะไรหรอก ลูกปลาได้ของที่ต้องการก็รีบลงมาแต่ต้องมาเจอเสี่ยอิฐอยู่ตรงบันไดขว้างทางเธอไม่ให้กลับ “จะไปไหน?” เขาถามเสียงดังมองกระเป๋าก็รู้แล้วว่าเธอจะหนีเขาอีก “กลับคอนโดค่ะ” เธอตอบ “เสี่ยไม่ให้กลับยังไงคืนนี้ต้องค้างที่นี่!” เขาพูดเสียงดังฉวยจับแขนเธอเอาไว้ก่อนจะดึงเธอเข้ามาหาอย่างรุนแรงจนร่างบางชนเข้ากับอกเขาเต็มๆ “โอ๊ย! ซาดิสท์รึไง!” เสี่ยอิฐชอบทำอะไรรุนแรงกับเธอตลอด เขาแสดงให้เธอเห็นถึงนิสัยเถื่อนหยาบคายแถมเอาแต่ใจจนเธอชักจะเอียนแล้ว “มานี่เลย!” “ไม่ไป...ปล่อยนะอีเสี่ยบ้า!!” เธอสบัดแขนออกแต่ก็ถูกอุ้มแทน เธอไม่เข้าใจว่าผีเข้ารึไงถึงทำตัวไร้มารยาทแบบนี้ “เจ็บไหม?” ชายหนุ่มวางเธอลง เขาเห็นรอยซ้ำที่แก้มของเธอทั้งสองข้างไหนจะมุมปากอีกนิดๆใครที่มันทำต้องโดนเหมือนกัน!! หญิงสาวไม่ตอบอะไร เธอเอาแต่นั่งเงียบปล่อยให้เขาทายาที่มุมปากและประคบเย็นที่แก้มให้ เธอไม่เคยเห็นเขาอ่อนโยนมาก่อนนี่เป็นครั้งแรกจริงๆ “ผู้หญิงคนนั้นสำคัญเท่าลูกปลาไหม?” เธอพูดออกไปก็นึกอยากจะดึงคำพูดนั้นมาคืน เธอไม่น่าถามอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้เลย “ลูกปลาสำคัญที่สุด” สำหรับเขาผู้หญิงคนอื่นแค่ที่ระบาย เขาไม่ได้เอาฟรีๆแต่สิ่งที่เขาตอบแทนไปคือเงินหรือของที่อยากได้ ในชีวิตมีเพียงลูกปลาที่เขารักจริงๆและให้ความสำคัญมาก “แล้วให้มันมาทำไม ให้ตบลูกปลา ให้มาหยามลูกปลาถึงที่นี่” เธอกัดฟันถามด้วยความโกรธแค่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเคยได้อะไรจากเขาไปบ้างเธอก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา “เสี่ยไม่รู้เขามาเอง!!” นั่นไงล่ะ! งานเข้าเขาแล้วอุตส่าห์กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว “เหรอคะ มันไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอ?” เธอลุกขึ้นโยนตัวประคบเย็นทิ้งจะออกไปจากบ้านหลังนี้แต่ว่า… “เสี่ย…” เพียะ!! “ตบนี้ให้รู้ว่าลูกปลาเป็นใคร” เธอหันไปกดเสียงต่ำหลังตบเข้าที่หน้าหล่อของเขา “เสี่ยรู้…” เขากำลังจะอธิบายแต่กลังถูกตบซ้ำอีกข้าง เพียะ!! “เก็บคำพูดเสี่ยไปหลอกคนอื่นเถอะ” เธอมองเขาอย่างเจ็บปวดมากขึ้น “จะตบเสี่ยอีกกี่ครั้งเสี่ยจะพูดคำเดิม!!” เขาตะคอกกลับให้เธอได้รู้ แค่อยากให้ฟังกันแต่ฝ่ามือเธอยังตบซ้ำมาอีก เพียะ!! เพียะ!! เพียะ!! “นี่คือค่าความเสียใจของฉัน!” เธอพูดเสียงดังขึ้นพยายามข่มตัวเองไม่ให้ยกมือตบซ้ำแต่ก็ทำไม่ได้ เพียะ!! “พอใจแล้วก็ฟังเสี่ยบ้าง” ครั้งนี้เขาจับมือเธอไว้ทันไม่อย่างนั้นคงโดนตบซ้ำอีกรอบแน่ ลูกปลาไม่รู้ไปเก็บกดมาจากไหนถึงได้ตบแบบไม่ยั้งแบบนี้ “ไม่ฟังอะไรนั้นเสี่ยมันเลว!!” เธอสบัดแขนออกจะไปให้ได้แต่กลับถูกเขาดึงมาจูบอย่างรุนแรง เพียงแค่ลิ้นสอดเข้ามาเธอก็ได้รสชาติเลือดติดมาด้วย!! “เออ! เสี่ยมันเลว! แล้วไอ้คนเลวมันไม่มีหัวใจรึไงวะ!!” เขาจับเธอเขย่าถามอย่างเหลืออด เขารู้ตัวว่าตัวเองเลว เขาหลอกคนมามากมายแต่กับลูกปลาเขาไม่คิดจะทำเรื่องเลวๆใส่เธอสักครั้ง ทุกอย่างที่ทำไปมันมีเหตุผลทั้งนั้น แล้วทุกอย่างมีเธอนั่นแหละเป็นต้นเหตุ เมื่อไรจะรักกันสักทีวะต้องให้รออีกนานขนาดไหนอีกถึงจะใจอ่อนให้กันบ้าง “ปล่อยลูกปลา!!” เธอแกะมือเขาออกก่อนจะผลักเขาแล้ววิ่งหนีออกไป “โธ่เว้ย!!” เขาวิ่งไปตามแต่ไม่ทันเมื่อเธอขับรถออกไปแล้ว มันทำลังจะดีอยู่แล้วเชียวถ้าไม่มีลิลลี่มาในวันนี้ เขาต้องจัดการคนที่มันทำให้คู่หมั้นเขาเจ็บแล้วจะตามไปง้อลูกปลาต่อ ไม่รู้ว่าเวรกรรมหรือว่าอะไรที่ทำให้เขามารักผู้หญิงที่ไม่เคยรักเขาแบบนี้ด้วย “เสี่ยครับให้ผมตามไปไหมครับ” มาวินสังเกตการณ์อยู่พอสมควรก่อนจะถามออกไป แค่เห็นหน้าเจ้านายก็เจ็บแทนแล้วไม่รู้ว่าโดนคุณลูกปลาตบไปกี่ที “ไปคอนโดลิลลี่กูต้องจัดการมันให้สาสม!” “แต่นั่นผู้หญิงนะเสี่ย!!” “มันตบคนรักกู มันต้องโดนกูไม่สนว่าจะเป็นผู้หญิง!” เขาหยิบเพียงแค่กระเป๋าตังกับโทรศัพท์เดินขึ้นรถไป ยังไงซะเรื่องมันต้องจบมันนี้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more