ตอนที่ 8

1717 คำ

ลูกปลาไม่มีอะไรจะพูดเลย เขาทำให้เธอเห็นทุกอย่างว่าเขาเป็นคนยังไง เขามันผู้ชายเห็นแก่ตัว เขาคือไอ้คู่หมั้นเฮงซวย! เธอขี้เกียจจะคุยอะไรแล้วมันเบื่อ! “โกรธเหรอ? โถว่..ลูกปลา!” “ใครโกรธเสี่ยกันแต่ดูแลเด็กให้ดีๆนะถ้ามีใครมายุ่งกับลูกมันอาจโดนสั่งสอนก็ได้” “แต่ยุ่งกับเสี่ยได้ใช่ไหม?” หึงบ้างสิวะ หวงสักนิดก็ได้แสดงออกสักนิดเถอะว่ามีใจให้กัน “เชิญค่ะ ลูกปลาไม่ว่าแต่งานแต่งอาจจะเลือนไปเรื่อยๆจนไม่มีเลยก็ได้” เธอพูดพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักให้เขาในเมื่อเขาต้องการตัวเธอ ต้องการผลประโยชน์จากเธอ เธอก็จะใช้มันทำร้ายเสี่ยอิฐ “ถ้าเสี่ยทำลูกปลาท้องยังไงก็ต้องแต่ง” เสี่ยอิฐพูดอย่างเหนือกว่าก่อนจะหูผึงเมื่อได้ยินคูำพูดต่อมา… “อาจจะไม่ใช่ลูกของเสี่ยอิฐก็ได้ค่ะ!” ลูกปลาหัวเราะนิดๆ “ลองดูสิ เสี่ยจับทำแท้งสดแน่!!” เขาบีบต้นแขนเธอแน่นมองใบหน้าสวยก่อนจะพลักเธอให้นอนลงแล้วเดินออกจากห้อง “อีเสี่ยบ้าเอะอะใช้กำลังตลอด!!” ลูกปลาบ่นนิดๆเมื่อเสี่ยอิฐออกไปแล้ว เธออดจะตลกตัวเองไม่ได้ที่พูดอะไรร้ายกาจออกไป เสี่ยอิฐชอบด่าว่าเธอเป็นนางมารซึ่งความจริงมันก็แบบนั้นแหละ ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกหวงเสี่ยอฐขึ้นมาทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เธอกำลังคิดอะไรกันแน่ 2 วันต่อมา…. เธอได้ออกจากโรงพยาบาลโดยที่เสี่ยมารับอีกตามเคย อยากจะบอกเหลือเกินว่าเบื่อขี้หน้าผู้ชายคนนี้แล้วนะมาเฝ้าทั้ วันทั้งคืนพอไล่กลับแป๊บเดียวก็กลับมาอีก เธอโทรให้เพื่อนมารับแต่เพื่อนทรยศไม่ยอมมา “อยู่กับเสี่ยมันจะตายเหรอลูกปลา?” เขาอุตส่าห์เป็นห่วงมารับไปส่งที่คอนโดแต่ว่าลูกปลาก็ทำหน้าเซ็งใส่ “ก็ถ้าเป็นไปได้ลูกปลาอยากอยู่คนเดียวมากกว่า” เธอหันไปตอบเขาพร้อมกับดึงมือออกจากมือเขา “ไอ้วินไปบ้านกูคืนนี้ลูกปลาจะนอนด้วย” “เสี่ยอิฐ!!” โธ่เว้ย! คนยิ่งเบื่อขี้หน้ายิ่งต้องมาเจอกัน อีเสี่ยอิฐก็ไม่รู้คิดอะไรถึงได้ทำแบบนี้ เสี่ยอิฐฉีกยิ้มกว้างให้คู่หมั้นก่อนจะฉวยมือเธอมาจับไว้แน่น เขาไม่ปล่อยให้ลูกปลาห่างไกลสายตาหรอกเพราะคำพูดของลูกปลาแต่ละคำมันส่อแววว่าเขาจะต้องเสียเธอไป เธอมันนางร้ายหน้าใสเอะอะบอกเลิกตลอด พอเขากำลังจะทำดีด้วยก็มายั่วให้โมโหจนทำเลวแทน เขาแม่งโคตรอยากเกลียดเธอเลย “ลูกปลา” “คะ...อื้ออ…” เขาจูบทันทีที่เธอหันกลับมาปลายลิ้นตวัดตักตวงความหวานผ่านกลีบปากบางเม้นเบาๆให้เธอยอมอ้าปากออก ลิ้นร้ายตวัดรุนแรงขึ้นเมื่อสามารถแทรกเข้ามาถึงในโพรงปากแสนอุ่นของเธอได้ หญิงสาวเคลิ้มไปกับจูบเร้าร้อนจนตอบกลับอย่างเร้าร้อนปนไปด้วยความต้องการที่ถูกปลุกขึ้นมา ลมหายใจสูดเข้าหนักขึ้นเมื่อเขาต้องการเธอในตอนนี้ ตรงนี้และไม่รอช้าให้เธอไหวตัวทัน ฝ่ามือหนาสอดเข้าไปสัมผัสเนินเนื้อนุ่มเด้งของเธอ เพียะ!! “คิดจะทำอะไร!!” เธอตบหน้าเขาเมื่อได้สติใบหน้าขาวในตอนแรกนั้นบัดนี้แดงก่ำไปด้วยความเขินอาย เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาด้วยซ้ำ “อายเหรอ?” เขาถามทื่อๆตั้งใจให้เธออายมากขึ้น “เสี่ยทำเป็นเรื่องปรกติเหรอคะ มาวินก็อยู่ คนขับรถก็อยู่หรือคิดว่าลูกปลาเป็นผู้หญิงยังไงก็ได้” ลูกปลาเบือนหน้าหนีไม่ต้องการจะเห็นหน้าคนที่ดูถูกเธอ เป็นถึงคู่หมั้นแต่กลับทำเหมือนผู้หญิงอย่างว่ามันมากเกินไป “เพราะลูกปลาไม่เหมือนใครไงเสี่ยถึงยังไม่ทำอะไร” เขาดึงเธอมาซบอกพยายามพูดให้เธอเข้าใจ แต่ว่าทุกอย่างมันยากเกินไปจริงๆ “ลูกปลาเมื่อไรจะยอมเป็นของเสี่ย ต้องให้รออีกนานแค่ไหน” เขายังคงกอดเธอถึงแม้ว่าเธอจะดันเขาออกก็ตาม “ลูกปลาเกลียดเสี่ย” เธอพูดชัดให้เขาได้ยิน “ห้ามเกลียดเสี่ยได้ยินไหมลูกปลา เราจะต้องรักกัน!!” เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังลั่นรู้สึกรับไม่ได้กับความรู้สึกแบบนี้ “ฉันจะเกลียด ต่อให้แต่งงานก็จะเกลียด เกลียด...อื้ออ” เขาฉกจูบปิดปากก่อนที่เธอจะพ่นคำพูดเลวร้ายออกมาอีก จูบครั้งนี้รุนแรงจนเธอได้ลิ้มรสเลือดเค็มๆของตัวเองตามด้วยลิ้นที่สอดเข้ามาดูดดื่มได้อย่างรุนแรง เขาพลักเธอลงนอนทันทีเมื่อได้โอกาสก่อนจะล้วงมือเข้าไปสัมผัสความอุ่นนุ่มของหน้าอกเธอ เขาบีบขย้ำด้วยความรุนแรงยิ่งเธอเจ็บเท่าไรเขายิ่งสะใจมากขึ้น “สะ...เสี่ยครับ!!” มาวินจะร้องห้ามแต่ว่า... “มึงเงียบแล้วขับรถไป!!” เขาหันไปบอกก็หันไปจัดการผู้หญิงตรงหน้าต่อ “ปล่อยยย…ไอ้โรคจิตปล่อยฉัน!!” เธอดิ้นมากขึ้นน้ำตามากมายไหลออกมาด้วยความกลัวอย่างหนัก เธอถูกรวบมือไว้แน่นปากเธอจูบอย่างรุนแรงมากขึ้น “พูดมาว่ารักเสี่ย!!” คราวนี้เขาตะคอกใส่หูเธอดังลั่นรอฟังคำว่ารักจากปากเธอ “ฉันเกลียดเสี่ยได้ยินไหม!!” เธอตะคอกกลับไปด้วยความโกรธ เขาจ้องตาเธอไม่กะพริบรู้สึกเจ็บอย่างมาก “ทำไมละลูกปลา ที่เสี่ยให้มันไม่พอให้รักรึไง” เขากดเสีงต่ำถามออก “เพราะลูกปลาไม่เคยรักเสี่ย ลูกปลาเกลียด ลูกปลารังเกียจจนไม่อยากอยู่ใกล้” เธอเบือนหน้าหนีเขาก่อนน้ำตาจะไหลอาบแก้ม เธอไม่รู้ไม่เข้าใจตัวเองสักนิดว่าทำไมถึงเสียใจขนาดนี้ เธอควรจะดีใจสิที่ทำให้เสี่ยอิฐเจ็บเหมือนกัน น้ำไหลร้อนไหลอาบแก้มนวลอย่างไม่ขาดสายชายหนุ่มจะเช็ดออกให้แต่ทว่าเธอปัดมือเขาออกอย่างไร้เยื่อใย เขาอยากจะดึงเธอมากอดแต่ก็กลัวว่าเธอจะร้องไห้หนักขึ้น เธอปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบแก้มไม่คิดจะเช็ดออก เธอเหนื่อยแล้ว เหนื่อยกับเขามากๆแต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงตัดใจทิ้งไม่ได้ เสี่ยอิฐร้ายมากขนาดนี้ทำไม่ถึงไม่เกลียดเขา “เสี่ย...เสี่ย…” เขาแค่จะพูดว่าขอโทษแต่ทำไมมันถึงยากขนาดนี้ เมื่อก่อนเขาพูดแบบไม่ต้องคิดแต่ในตอนนี้กลับเสียใจจุกแน่นคับอก ลูกปลาเหม่อมองข้างทางที่มีแต่รถติด เธอปาดน้ำตาออกลวกๆ ก่อนจะส่งข้อความไปหาเพื่อนสนิท มันถึงเวลาที่เธอจะไปสักทีใช่มั้ย “เช็ดน้ำตาซะ” เขาส่งกระดาษทิชชูให้ถึงแม้ว่าจะหันหน้าหนีก็ตาม ลูกปลารับมาก่อนจะเช็ดน้ำตาและสั่งน้ำมูกใส่เต็มที่ก่อนจับยัดเข้าในมือเขาคืน เธอเสียใจแค่แป๊ปเดียวเท่านั้นแหละ “แสบนักนะคู่หมั้น” ก็ไม่รู้จะพูดอะไรเลย ใครว่าลูกปลาอ่อนแอเขาจะถีบเข้าที่ยอดหน้ามันให้คิดใหม่ เมื่อกี้เสียใจร้องไห้น่ะจริงแต่ว่าตั้งสติไวไปไหมคู่หมั้น!! “แล้วนี่ถ้าลูกปลาไปเด็กเสี่ยแวะมาหาจะทำยังไง?” เธอยิ้มมุมปากถามเขาอย่างเจ้าเล่ห์ “เสี่ยก็ไล่กลับไง” มันจะยากอะไรกันเล่าในเมื่อมีที่หนึ่งนั่งตรงนี้คนอื่นมันก็ไม่สำคัญ “ลูกปลาจะตบมันเอาให้จำจนตายว่าเสี่ยเป็นของใคร เสี่ยไม่ห้ามใช่ไหม?” เธอแค่อยากรู้ว่าเขาจะยกสูงสุดจริงรึเปล่า ความจริงเธอไม่ชอบใช้ความรุนแรงเลยนะถ้าไม่จำเป็น “เอาซี้! เสี่ยก็อยากรู้เหมือนกันว่าลูกปลาตบคนเป็นแล้ว” เขาขำนิดๆพร้อมกับส่ายหน้าไม่คิดว่าคุณหนูอย่างเธอจะทำอะไรใครเป็นหรอก ทุกทีมีแต่เขาโดนตบแต่ก็ไม่ได้แรงชนิดจะปากแตกได้เลยเธอน่ะมือเบาแถมนุ่มอีก แค่ลองคิดนะว่ามันจะบังเอิญมีคนมาหาจริงเหรอ? เขาไม่ได้นัดใครไว้เพราะไปดูแลลูกปลาตลอดแล้วก็อยากจะพักด้วย รถลิมูซีนแล่นเข้ามาภายในบริเวณบ้านเขาโอบไหล่เธอเข้าไปในบ้านไม่อยากให้มาตากแดดตากลมเดี๋ยวจะไม่สบายเอา ลูกปลาว่าง่ายจนน่าแปลกใจมาก “ง่วงก็นอนนะเสี่ยจะนอนเหมือนกัน” “ค่ะ!” เธอกำลังจะวางกระเป๋าแต่มีคนโทรมาพอดีเลยเดินออกไปคุยข้างนอกเพราะมันเกี่ยวกับงาน เธอคุยเรื่องงานกับเพื่อนที่อังกฤษข้างล่างบริเวณหน้าบ้านเพราะถ้าเสี่ยอิฐรู้ว่าเพื่อนคนนี้เป็นผู้ชายคงอาละวาดแน่ ผู้ชายอะไรไม่รู้ขี้หวงมาก! “ง่วงชะมัด” เธอยืนบิดตัวเล็กน้อยกำลังจะเดินเข้าไปในบ้านแต่ว่ามีรถเข้ามาก่อน เธอจะไม่สนใจเลยนะถ้าคนที่ลงมาไม่ใช่ผู้หญิง เน็ตไอดอลคนเดิม! “คุณลูกปลาสวัสดีค่ะ เสี่ยอิฐอยู่ไหมคะ?” ลิลลี่ยิ้มอย่างท้าทาย “อยู่ เธอมีธุระอะไร?” เหอะ! สาบานเถอะว่านี้คือเรื่องบังเอิญ เสี่ยอิฐต้องการอะไรกันแน่ห่ะ “ก็ธุระแบบนั้นนะคะ คุณลูกปลาคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ” ลิลลี่หัวเราะนิดๆอย่างมีจริต เธอสะใจที่สามารถทำแบบนี้ได้ ลิลลี่มาประกาศตัวว่าเป็นผู้หญิงของเสี่ยอิฐให้คู่หมั่นเขารู้ไว้เพราะเธอจะเอาเสี่ยอิฐมาเป็นของตัวเองให้ได้แน่ เสี่ยอิฐรักมันแต่เธอไม่ยอมหรอก! “อ๋อ มาให้เสี่ยอิฐเอาถึงที่เลยเหรอหน้าด้านจังนะ” ลูกปลาหัวเราะเบาๆกลับ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more