ลัลนาหงุดหงิดกับความเผด็จการของเจ้าเหวินหลง เธอยังดื่มได้นิดเดียวเอง เขาก็บังคับให้เธอกลับมาพักแล้ว จะบังคับเธอไปถึงไหนกัน ดื่มที่ผับไม่ได้ดื่มในห้องก็แล้วกัน ในตู้เย็นก็มีเบียร์อยู่หลายกระป๋อง ถ้าไม่พอก็สั่งเพิ่มเอาก็ได้ ยังไงโรงแรมนี้ก็เป็นของเขาอยู่แล้ว
เจ้าเหวินหลงส่ายหน้าเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของลัลนา บอกว่าตัวเองโตแล้ว ความจริงยังทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโต ที่เขาเตือนก็เพราะหวังดีล้วนๆ ไม่ได้คิดจะเผด็จการหรือลิดรอนอิสรภาพของเธอเลย แต่ดูเหมือนว่าความหวังดีของเขาจะกลายเป็นเรื่องผิดซะแล้ว
“โห...มีเบียร์ไม่กี่กระป๋อง”
“ไม่กี่กระป๋องอะไรกันหนูหยก ฉันเห็นเบียร์อยู่เกือบเต็มตู้เย็น”
“ฉันนับดูแล้ว มีเบียร์แค่เจ็ดกระป๋องเองนะ”
“ดื่มให้หมดก่อนเถอะ ถ้าไม่พอเดี๋ยวฉันให้หนานอี้กับเทียนเหวินไปซื้อให้ใหม่ก็ได้”
“นี่คุณจะดื่มเบียร์กับฉันด้วยเหรอ” ลัลนาถามทันทีที่เจ้าเหวินหลงหยิบกระป๋องเบีย
