ตลอดหนึ่งชั่วโมงเจ้าเหวินหลงเอาแต่นั่งจิบไวน์ไปเงียบๆ จ้องมองใบหน้าที่ระบายไปด้วยรอยยิ้มของสาวน้อยคนงามอย่างอารมณ์ดี นึกไม่ถึงเลยว่าสาวน้อยคนนี้จะชื่นชอบไวน์ขนาดนี้
เพียงสองชั่วโมงไวน์สามขวดที่เขาสั่งให้คนสนิทนำมาให้ ถูกดื่มจนหมดทั้งสามขวด ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าสาวน้อยมาดทอมบอยคนนี้จะดื่มเก่งถึงเพียงนี้ เขาว่าเขาดื่มเก่งแล้วแต่ยังสู้เธอไม่ได้เลย
ลัลนากระดกไวน์แก้วสุดท้ายเสร็จแล้วลุกจากเก้าอี้ เดินโซเซไปล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างมีความสุข ลืมไปเสียสนิทว่าผู้ชายที่เธอนั่งดื่มด้วยยังนั่งอยู่ในห้องด้วย อาจเพราะนอนห้องเดียวกันมาหลายครั้ง และทุกครั้งเขาก็ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษตลอด ไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอมากมาย อย่างมากก็แค่นอนกอดเธอ แล้วนอนหลับไปพร้อมกันก็เท่านั้น
“ราตรีสวัสดิ์นะคุณเหวิน”
“จะนอนแล้วเหรอหนูหยก ฉันยังไม่ง่วงเลยนะ”
“คุณไม่ง่วง แต่ฉันง่วงแล้วนี่นา กลับไปนอนห้องของคุณได้แล้ว”
“คืน
