“หมอ อยู่ข้างนอกไหม”
ไม่รู้ว่าคนในนั้นเกิดอันตรายอะไรหรือเปล่า จะเข้าไปดูเองก็ไม่กล้า เลยมองหาเพื่อน แต่ไม่เห็นเดินวนเวียนอยู่แถวนั้น ปากก็ช่วยเรียกหาไปด้วย “อีฟ”
ณัฐวลัญช์ไปไหนแล้วไม่รู้
ทันใดนั้นเองคนที่ร้องเรียกก็กระชากผ้าม่านที่เตียงของตัวเองออก เสียงที่เอ่ยคล้ายกับสั่งมากกว่าขอร้อง “ขอน้ำให้ฉันที จะกินยา”
ปลายฝนมองไปยังหญิงคนนั้น พบว่าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ท่าทางยังอายุไม่ได้มากมายอะไร อีกทั้งแข็งแรงดี มาสั่งให้เพื่อนของเธอเอาน้ำให้ได้อย่างไร ณัฐวลัญช์เดินวุ่นวายคนเดียวในแผนก แค่น้ำไปเอาเองไม่ได้ มองไปยังตู้กดน้ำเห็นว่าไม่ได้ห่างเลย ตั้งอยู่ในแผนกนี้เอง เดินไม่กี่ก้าวก็ถึง
จึงเงียบ ไม่ตอบรับใด ๆ ทั้งสิ้น ทางนั้นมองเธอเขม็ง ถามอย่างกับเป็นเจ้าของโรงพยาบาล “มาใหม่หรือไง”
ปลายฝนถามกลับด้วยน้ำเส
