: CHAPTER 6 : Younger twin brother
1509 คำ
: CHAPTER 6 : Younger twin brother
“พี่ภาม... อ๊ะ... อือ...”
เสียงสั่นพร่าเปล่งมาจากลำคอแห้งผาก เจ็บร้าวด้วยความที่บางค่ำคืนนักร้องอย่างเธอต้องรับแก้วช็อตจากลูกค้าในคลับคนรวย ร้องเพลงต่อเนื่องไปหลายชั่วโมง กลับบ้านมาอย่างมึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
ปลายยอดมนสีชมพูหวานแข็งเป็นไตในโพรงปากตะกละ ยินดีตอบรับทั้งปากและมือที่ทำงานไปพร้อม ๆ กัน เขาดูด เลีย อย่างเท่าเทียม ไม่เลิกรางานดื่มอย่างไม่รู้ว่าไปหิวกระหายมาจากไหน
“อื้อ... พี่ภาม... เบา ๆ นะ... เครื่องจะพังอยู่ละ เอาแม่งทั้งวันทั้งคืนบ้าจริง อ๊ะ…” คำบริภาษผ่านเรียวปากอิ่มงามฟังไม่รื่นหู แต่ภาคินเองก็พอกัน
“พี่ว่าน้องพร้อมอ้าให้เอาอยู่ตลอด พูดมากทำไม... หืม...? น้องเดียร์”
คิ้วเรียวสวยเหนือดวงตากลมโตขมวดติดเข้าหากัน เมื่อชายหนุ่มเริ่มงานซุกซน แยกหว่างขาขาวออกด้วยมือปัด ลากพาสัมผัสร้อนลูบไล้ลงบนเนื้อกายสาว จากหน้าท้องแบนราบมีสะดือสวยติดจิวเงินตามแฟชั่นไปถึงเนินอกนุ่ม บีบเคล้นสลับขบเม้มริมฝีปากนุ่มหอม แลกปลายลิ้นนัวเนียสลับนมปากอยู่อย่างนั้นหลายนานจนแม่เสือสาวทนไม่ไหว
“เร็ว ๆ เ****นค่ะ...” เธอยกมือผลักอกแกร่งด้วยสายตาอ้อนขอปานขาดใจ
ลูกกวางน้อยคงพร้อมให้เสือโหยขย้ำ...
“ครับ... ทูนหัว พี่จัดให้” ชายหนุ่มแสยะยิ้มหยาบคาย สอดท่อนแขนแข็งแรงซ้อนไว้ใต้ข้อพับเพื่อกดปลายหัวแดงก่ำอย่างแม่นยำ โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องก้มหน้ามองเพราะทำมาสารพัดท่า
ช่องทางเปียกชุ่มร้อนแน่นรัดจนชายหนุ่มเกิดความรู้สึกอึดอัด ทว่าสีหน้าของเขายังคงราบเรียบไร้อารมณ์ แปรเปลี่ยนเพียงแววตาคู่คมประกายกล้า คราเรียนรู้ทุกส่วนสัดในสรีระงามด้วยความตะกละตะกลามดิบเถื่อน
“อ๊าา! พี่ภาม... ซี้ด... อ๊า... อื้อ...”
เสียงหวานครางกระเส่า เมื่อความเป็นชายแข็งขึงเข้าสมสู่ ผลุบเข้าออกตามแรงขยับของสะโพกสอบ ยิ่งกดแรงกระแทกหนักหน่วงมากเท่าไร นักร้องสาวเสียงหวานยิ่งส่งเสียงดังสนั่นลั่นสะท้อนก้องในห้องสี่เหลี่ยม สองมือเรียวตะปบจิกแผ่นหลังกว้างแกร่ง แอ่นเอวรับตามสัญชาตญาณ
กลางช่องท้องของเธอรับรู้ได้ถึงตัวตนและรูปทรงของอาวุธร้ายอย่างชัดเจนแม้มีอุปกรณ์ป้องกันขวางกั้น ภาคินไม่เคยลืมที่จะสวมรอก่อนหน้าเธอลืมตาตื่น เขาทำแบบนั้นเสมอด้วยความเป็นคนมีมักมากในกามสูงลิบ
น้อยคนที่จะทำให้เธอเป็นสุข หญิงสาวจึงบริการงานบนเตียงให้เขาทั้งปาก มืออยู่เสมอ กระทั่งตอนนี้ที่อ้าขาให้กว้างขึ้นกว่าเดิม ปลายเท้าชี้ตรง ขณะถูกกดขาขึ้นข้างบนด้วยพละกำลังมหาศาลจากท่อนแขนเป็นล่ำสัน
“อย่าเพิ่งรีบไปสวรรค์เสียก่อนนะครับ พี่ยังไม่อิ่ม...” เสียงพร่ากระซิบ พลันส่งแรงกระแทกอีกระลอกใหญ่ ชายหนุ่มดูสนุกสนานเมามันกับการทำให้แม่สาวตัวนุ่มนิ่มดิ้นพล่านเป็นปลาขาดน้ำ ก่อนมอบอิสรภาพให้สองมือเล็กตะเกียกตะกายจิกบิดผ้าปูที่นอนสีขาวยับเยินแทนการกอดรัดเขาด้วยอารมณ์แสนโหยหา
ในความสัมพันธ์ไร้ข้อผูกมัดนั้นเธอไม่มีสิทธิ์หวงแหน แต่นาเดียร์ก็ชอบที่จะทำมันเพราะถือว่าเขากินเธอคนเดียว
ใบหน้าสดสวยขมวดมุ่นรัญจวน ขณะที่เธอยังคงจับจ้องใบหน้าเย็นชาและแววตาเย็นยะเยือกคู่นั้น ฝ่ามือหนาตรึงสองมือของเธอไว้ข้างหมอน มอบลีลาเร่าร้อนรุนแรง
“เร็ว ๆ ค่ะ พี่ภาม... อือ... อ๊าา!”
ลูกกวางน้อยพร้อมเอาใจเขาด้วยการบีบขมิบช่องทางของตัวเอง ส่งเสียงครวญครางบ้างเงยหน้าขึ้นหาริมฝีปากของเขาด้วยความหิวกระหาย เขากลับจับเธอพลิกหน้าคว่ำลงกับหมอน จิกเส้นผมสลวยสีไว้ในอุ้งมือ
อย่างว่าเครื่องฟิตติดแรงเทอร์โบของแม่สาวเสียงหวานยินดีต้อนรับเขาอยู่เสมอ
“อ๊าาา! อื้อ... พี่ภาม... อ๊ายยย! เดียร์จะเสร็จ!” เสียงหวีดร้องดังสู้แรงสับเสียบของอวัยวะเปียกแฉะที่ดังตุบตับ ร่างหนายกตัวโยกสุดแรง ทันใดนั้นเอง
ปัง ปัง ปัง!
ฝ่ามือเกรี้ยวกราดทุบประตูดังสวนขึ้นขวางแสงรำไรหน้าทางเข้าสวรรค์ของสองร่างไว้ให้ค้างเติ่งกลางคัน แม้สะโพกหนายังไม่หยุดกระทำการส่งแรงถี่ระรัว พาแม่สาวเจ้าไปชมดาวพร่างพราวบนฟ้าเสียก่อนมารร้ายอีกตนจะเปิดประตูพรวดพราดเข้ามา
“ไอ้เหี้ยภาม...! พาสาวกลับมาคั่วที่ห้องอีกแล้วนะมึง ไอ้น้องเวร! กรรมเวรของกูฉิบหาย นี่มันเตียงกูไอ้ห่า!” คำสบถด่ากราด ไม่สนว่าสาวน้อยจะได้รับความอับอายหรือทั้งสองคนจะเสียบคากันอยู่อย่างนั้น หลังจากที่เขากระแทกฝ่าเท้าปึงปังมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียง
ผู้กู้ร่วมซื้ออสังหาฯ เจ้าของห้องห้องนี้ไม่เคยชอบใจเวลาที่น้องชายพาสาวกลับมาซ่ำ บางวันเมาก็เปลี่ยนมานอนเล่นเตียงเขาทิ้งคราบน้ำรักไว้ให้ดูต่างหน้าบนเตียงของเขา! อย่าถามว่าใครเป็นซักล้างทำความสะอาด
ภาคินกัดกรามกรอด ๆ เลิกคิ้วขึ้นถามอย่างกวนประสาท
“หรือจะให้กูไปเปิดโรงแรม...?”
“มึงไปเปิดโรงแรมแล้วใครจะช่วยกูทำงาน โทรหาก็ไม่ค่อยจะรับสาย ตกดึกไปเที่ยวกินเหล้าเมา ตื่นเช้ามาต้องให้ปลุกไปทำงาน อายุเท่าไรแล้ววะ?”
“มึงรีบออกไปเลย ให้ไว... ไอ้คนไร้มารยาท”
ท่าทางเป็นม้าพยศ เอียงคอมองส่วนเกิน No Manner! ในประเทศเอเชียไม่ใช่เมืองฝรั่ง ทั้งที่เจ้าตัวเอาสาวมาขย้ำบนเตียงของเขาห้องของเขา ร่างสูงในสูทหล่อเหลาหน้าตาถอดแบบกันมา สะบัดศีรษะอย่างหัวเสีย
“กูมีเรื่องต้องคุยกับมึงตอนนี้”
“ถ้าอย่างนั้นมึงต้องรอ... ทนยืนดูคนอื่นอึ้บกันแล้วไม่เ****นมึงเชิญ... ยืนไปตามสบายนะพี่ชาย”
ภาคินท้าทายด้วยอีกต่างหาก ขณะที่เจ้าตัวคงไม่ได้มีความรู้สึกทางเพศในตอนนี้ ต่อให้แววตาฉ่ำปรือและลมหายใจหอบสั่นร่างกระตุกเกร็งบอกว่าหล่อนเพิ่งเสร็จกิจกาม หน้าฟุบที่นอนใต้ร่างกำยำที่กกแผ่นหลังของเธอเอาไว้เหมือนนกกกรังไข่ของมัน
“โทรหาวีติดไหม?”
“ไม่ติด”
ภาคินไม่สนใจอะไรเลยสักอย่าง ยกทุกอย่างให้เป็นภาระของเขาทั้งหมด... พี่ชายผู้แสนดีกลอกตาไปมาด้วยหงุดหงิดไม่หาย ตาหลุบมองถังขยะสีขาวกลม
“อึ้บเสร็จแล้วขอความกรุณาช่วยเอาขยะไปทิ้งให้เรียบร้อย ไม่ใช่เก็บไว้ให้พี่ชายชมซากความขยัน เราสองคนเกิดมาช่วยกันทำงานนอกบ้านในบ้านหลังนี้ หลังนั้น... กูเป็นพี่มึง... กูสั่ง กูจะไม่ทิ้งให้มึงอีกแล้ว กูเหม็นน้ำคาวกาม”
ในน้ำเสียงเด็ดขาดภายใต้สีหน้าฉุนเฉียว ร่างสูงกระแทกเท้าปึงปังออกจากห้องไป
ภาคินเข้าใจว่าพี่ชายคงหงุดหงิดอยู่หลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องถุงยางใช้แล้ว! เขารู้สึกหมั่นไส้มันขึ้นมาเลยเก็บไว้ให้มันเหม็นเน่าไปทั่วห้อง ทั้งที่ตัวเขาเป็นคนเนี้ยบเรียบร้อยกับงานบ้านทุกกระเบียดนิ้ว
เขาเหมือนเสียหน้าเล็กน้อย พอมาโดนด่าต่อหน้าสาวคนโปรดเวลานี้
“พี่ภามมี... พี่ชาย... ฝาแฝดหรือคะ?” เสียงหวานระทวยถามขึ้นมาอย่างสงสัย พอแขกไม่รับเชิญออกจากห้องไป ปิดประตูเบา ๆ อย่างสุภาพ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะไม่ทำตัวมีมารยาทเลย
“อืม... เจ้าชีวิต เจ้าหัวใจ... ไม่อยากจะมีนักหรอก ไอ้บ้านั่นมันกวนตีนจริง ๆ” ตอบพลันกดริมฝีปากแผ่วเบาตรงขมับเนียนแทนคำขอบคุณสำหรับงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ในยามเช้า ค่อยดึงแก่นกายปวดร้าวที่ถูกตอดตุบออกจากช่องทางรัก เขาลุกจากเตียงไปคว้าผ้าสีขาวบนพื้นขึ้นคลุมเอวสอบ
การถูกทิ้งค้างไว้กลางฟากฟ้าสีสะอาดตา ค้างเติ่ง! ภาคินสามารถสงบอารมณ์ได้ไม่ยากเลย เป็นเรื่องที่อีกคนรู้จึงลุกขึ้นนั่งหยิบผ้าห่มคลุมหน้าอกไว้
“ไม่เอาต่อแล้วใช่มะ?”
“ไม่มีอารมณ์... ไปแต่งตัวเถอะ”
“อื้ม... ตามใจนะคะ” สบายตัวเธออีกต่างหาก เธอจึงทำเป็นไม่ได้ยินแล้วทำท่าจะนอนต่อ ฉับพลันกับที่ดวงตาคู่คมมองขวับมาราวกับว่าเป็นคนละคน เมื่อถึงเวลาที่เขาจะต้องลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน
“ลุกครับ... จะไปไหนก็ไป... เลิกงานแล้วค่อยโทรคุยกัน ไว้ผมจะโทรหา”
- ผู้เขียน
