ตอนที่34 เงียบ
เช้าวันต่อมา
ร่างกายเปลือยเปล่าปกคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่เอาไว้ น้ำรินไม่ได้หลับเลยตั้งแต่เมื่อคืน เธอเอาแต่นอนสะอื้นไห้อยู่อย่างนั้นตลอดจนถึงเช้า โดยที่มีมาเฟียหนุ่มนอนโอบกอดหลับสบายอยู่ข้างๆ
"อึก ฮืออ อึก" เสียงสะอึกสะอื้นของน้ำรินดังออกมาเบาๆ เมื่อคืนนี้แฟรงค์รังแกเธอจนเนื้อตัวบอบช้ำไปหมด บนลำคอมีรอยที่เขาฝากเอาไว้ เนื้อตัวของเธอแดงก่ำ ไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะยกแขนกำยำของเขาที่พาดบนเอวคอดออก
แสงที่ส่องเข้ามาทางกระจก ปลุกให้แฟรงค์รู้สึกตัวตื่นขึ้น ชายหนุ่มค่อยๆ ลืมตาอย่างงัวเงีย สิ่งแรกที่เขาได้ยินคือเสียงร้องไห้ของเด็กสาว
น้ำรินที่รับรู้ว่าแฟรงค์รู้สึกตัวแล้ว จึงเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นและเงียบไป
มาเฟียหนุ่มมองคนในอ้อมกอดด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ก่อนที่เขานั้นจะค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วหันไปหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ของตัวเองที่วางเกลื่อนอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมเอาไว้ โดยที่ปล่อยให้ท่อนบนเ
