ฉันเทเหล้าให้กับคุณไทม์ตามที่พี่โอ๋บอกมา ว่าเขาชอบแบบเข้มๆ เพียวๆ ถึงมันจะดูง่าย แต่ก็ไม่ง่ายเลยสักนิดกับการดูแลเจ้านายที่ยังไม่เคยรู้จักสองคนแบบนี้
“อายุเท่าไหร่” คุณไทม์ที่นั่งอยู่เก้าอี้หนังด้วยท่าทีสบายๆถามฉันขึ้นพร้อมกับจ้องมองฉันนิ่ง
“ยี่สิบสองค่ะ” ทำไมช่วงนี้มีคนอยากรู้อายุฉันมากจัง
“เรียนอยู่?” เขาเลิกคิ้วถามฉัน
“ค่ะ”
“ทำงานที่นี่ได้กี่วันแล้ว”
“สองอาทิตย์ค่ะ”
“แล้วคิดว่าจะทำงานที่นี่ได้นานไหม” แล้วคุณไทม์ก็ถามขึ้น แต่ถามแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน คงไม่ใช่เขากำลังบอกกรายๆหรอกนะว่าจะไล่ฉันออก
“ก็ถ้าไม่ถูกไล่ออก ก็คิดว่าทำไปเรื่อยๆค่ะ” ทำไปเรื่อยๆจนกว่าจะเรียนจบและหางานใหม่ที่ได้เงินเยอะทำ ถึงแม้ว่างานนี้จะได้เงินดี แต่มันก็ค่อนข้างเหนื่อยเพราะต้องเดินไปเดินมาตลอดเวลาทำงาน
“งั้นก็ตั้งใจทำงานดีๆ อย่าให้ถูกไล่ออกก็แล้วกัน” เขาพูดขึ้นนิ่งๆก่อนจะยกเหล้าในแก้วกระดกกินเหมือนน้ำ
