เมียคุณภีม

วันศุกร์ ที่ 17 พฤศจิกายน เวลา 00.01 น. ทันทีที่เลขวินาทีบอกเวลาเปลี่ยนจากศูนย์เป็นหนึ่ง ร่างบางที่นอนเอกเขนกรอเวลาอยู่บนเตียงขนาดสามฟุตถกกระโปรงลายลูกเป็ดสีชมพูขึ้นมาถึงเอวคอด ยกขาเรียวตั้งชันก่อนจะสอดใส่นิ้วทักทายกลีบสาวเรียกอารมณ์ “อื้มมมม” ชื่อของเธอคือ พริกเผ็ช สาวน้อยครบรอบอายุสิบแปดไปเมื่อสองวินาทีที่แล้ว กำลังหยอกเย้าเล่นกับของสวงนตัวเอง เพราะถือคติที่ว่าสิ่งแรกที่ได้เห็นในวันเกิดย่อมจะได้สิ่งนั้น มืออีกข้างยกหน้าจอโทรศัพท์ราคาถูกขึ้นมาดูต่อ เธอหยุดคลิปค้างไว้ในตอนที่ลำใหญ่สีดำกำลังจะถูกดันเข้าไปในร่องสาวสวยผิวขาวตาน้ำข้าวพอดี เข้าใจไม่ผิด...สิ่งที่คนเกิดวันนี้กำลังดูคือหนังโป๊ของฝรั่งผิวดำชาวนิโกร พริกเผ็ชไม่ได้นิยมชมชอบของดำ เพียงแต่ชอบของใหญ่และตั้งปรารถนาไว้ว่าต่อไปจะมีสามีเป็นฝรั่งขนาดเท่าลำแขนดีกว่าไซซ์ห้าสิบต้นๆ ของชายไทย แจ๊ะ! แจ๊ะ! นิ้วกลางหลุบเข้าหลุบออกในร่องชื้นเป็นจังหวะเดียวกับคลิปที่กำลังกระแทกใส่ไม่ยั้ง เธอไม่ได้สนใจแอปพลิเคชันที่กำลังเด้งแจ้งเตือนข้อความจากพวกเพื่อนๆ ที่ส่งมาอวยพรวันเกิดเรียงเป็นหางว่าว “อื้ม...อ่าห์” นิ้วเรียวซอยถี่ยิบเข้าออกรัวๆ นัยน์ตาหรี่อย่างเซ็กซี่จ้องแล้วจ้องอีกไปที่ลำใหญ่ พลางจินตนาการเป็นตุเป็นตะว่านั่นกำลังกระแทกใส่ตัวเอง “อร๊างส์....” ไม่ถึงนาทีต่อมา สาวน้อยครางลากเสียงยาวเสร็จสมดังใจหมาย นอนหอบแฮ่ก ๆ ในขณะที่คลิปยังคงเล่นอยู่ อุ้งมือเปื้อนน้ำรักถูกเช็ดครูดไปกับผ้าปูที่นอน ก่อนที่สาวน้อยจะพลิกกายนอนคว่ำ หยิบโทรศัพท์ปิดคลิปแล้วตั้งหน้าตั้งตาตอบข้อความที่เด้งมาไม่หยุด คำอวยพรพวกนั้นไม่ได้ทำให้พริกเผ็ชดีใจแม้แต่น้อย เธอคาดหวังจะได้สิ่งของมากกว่า เพราะด้วยฐานะค่อนข้างรากหญ้า แม้ของที่ได้รับมีมูลค่าแค่ห้าบาทสิบบาทก็ดีใจแล้ว ส่วนเพื่อนที่ไม่ส่งคำอวยพรมานั่น...เธอจดจำไว้ทุกราย รอให้ไปโรงเรียนก่อนเหอะ คนอย่างพริกเผ็ชจะด่ากราดให้ ฟ้าสว่าง... ปั้ง! ปั้ง! คนหน้าห้องเคาะประตูโครมใหญ่ นั่นคือมาลัย แม่บังเกิดเกล้าของพริกเผ็ชขึ้นมาชั้นสองเคาะประตูเรียกลูกสาวหลายนาทีแล้ว แต่คนในห้องยังคงนอนขี้เซาเพราะเพิ่งจะหลับไปได้แค่สองชั่วโมง “อีพริกวันเกิดทั้งทีไม่คิดไปใส่บาตรหรือไง” มาลัยเป็นสาววัยกลางคน นิสัยปากจัด ด่าเก่ง บ่นเก่ง เสียงดัง ตามนิสัยแม่ค้า “โอ๊ย!! อะไรล่ะแม่ รู้แล้วๆ” ร่างบางจำใจลุกขึ้นไปเปิดประตู ยืนเกาหัวแกรกๆ มองตาปรือใส่มารดา “กี่โมงแล้วเนี่ย ไม่รู้จักลงไปใส่บาตร หลวงตายืนรอหัวล้านอยู่หน้าบ้านโน้น” “หาว....” “ยังจะหาว ตบให้ตื่นสักที!!” คนเป็นแม่ง้างมือขู่ ทำเอาพริกเผ็ชสะดุ้งหุบปากแทบไม่ทัน “ฉันทำกับข้าวไว้ให้แกแล้ว รีบๆ ลงไปซะ” คนเป็นแม่เฉดหัวลูกสาวด้วยความเคยชิน ก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินลงไป โดนตามจิกขนาดนี้จะทำอะไรได้นอกจาก เดินลงไปด้วยสภาพ...โนบราโนกางเกงใน ลงมาชั้นล่าง แกงถูกใส่ถุงไว้เรียบร้อย ข้าวสวยใส่อยู่ในโถ และขนมอีกสองสามอย่างล้วนแต่อยู่ในถาดที่แม่มาลัยเตรียมไว้ให้ สาวน้อยเดินกระแทกเท้าไปหยิบ แล้วพุ่งตรงไปยังหน้าบ้าน ซึ่งหลวงตาและเด็กวัดคนหนึ่งยืนรออยู่แล้ว “หวัดดีหลวงตา” “อีพริกทักหลวงตาแบบนั้นได้ไง” เด็กวัดทัก จริงๆ ไม่ใช่เด็กแล้ว แต่เป็นผู้ชายคนหนึ่งอายุห้าสิบกว่าชื่อ ลุงอ่ำ อาศัยกินนอนที่วัดมาหลายสิบปี เดินตามหลวงตาทุกเช้าพวกชาวบ้านรู้จักกันดี “นมัสการสิโยมพริก” “ช่างเถอะค่ะ เอาเป็นว่ารีบใส่บาตรดีกว่า” คนในผ้าเหลืองกำลังจะเปิดฝาบาตร แต่ทว่า... ป๊อก! ป๊อก! “หลวงตากินข้าวเยอะนะคะ” สาวน้อยเอ่ยในขณะที่เคาะทัพพีกับขอบโถ อาการเหมือนเรียกหมาเรียกแมว ทำเอาคนในผ้าเหลืองหยุดชะงัก “อีพริกดูท่าทางมึงสิ วันเกิดก็ทำตัวดีๆ หน่อยเส่” “แหมลุง!! ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ ฉันจะใส่บาตรให้หลวงตา ไม่เกี่ยวอะไรกับเด็กวัดอย่างลุงหรอก” “หนอย อีพริก!!” “อ่ำหยุดได้แล้ว” หลวงตาหันไปปราม สาวน้อยเบ้ปากสมน้ำหน้าใส่ ก่อนจะหันมาตักข้าวใส่บาตร ตามด้วยขนมและน้ำ แต่ยังไม่ทันให้พร...สาวน้อยจิ้มลิ้มก็เอ่ยต่อทันที "วันเกิดพริกทั้งที ขอตังค์หลวงตาสักห้าพันได้ไหม” เธอไม่ได้ขอเล่นๆ แต่แบมือเพื่อจะรับเงินจริงๆ “อีพริก!! นรกจะกินหัวเอานะเว้ย เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนหน้าด้านขอเงินพระ” ลุงอ่ำแทรก “แล้วทำไมล่ะ หลวงตาเคยบอกเองว่าถ้าบ้านเรามีเรื่องเดือดร้อนก็ให้บอก นี่ไงฉันอยากได้เงิน” ที่พริกเผ็ชสนิทสนมกับหลวงตา เพราะก่อนที่เขาจะบวชนั้นเป็นเพื่อนรักของพ่อตนมาก่อน สาวน้อยเห็นหน้าค่าตามาตั้งแต่เกิด จึงกล้าที่เอ่ยขอเงินไปตรงๆ ส่วนพ่อแท้ๆ เสียชีวิตด้วยโรคตับแข็งตั้งแต่เธออายุแปดขวบ “ที่อาตมาพูดหมายถึงทรัพย์ทางใจต่างหากโยม สุขทางโลภมันจีรังหรอก” “พอๆ หลวงตา ไม่ให้ก็ไม่เป็นไร หลวงตาไปเทศน์ให้พวกป้าๆ เหอะ พริกไม่อยากฟัง ลาเข้าบ้านล่ะ” ในเมื่อไม่ได้สิ่งที่หวัง หญิงสาวจึงหมุนตัวกลับ แต่คนด้านหลังกลับตะโกนใส่เธอไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ “สาธุ ขอให้มึงมีผัวแก่อีพริก” สาวน้อยได้ยินหยุดชะงักกึก หันกลับไปหาเจ้าของเสียงด้วยใบหน้าบึ้งตึง “แก่และรวย ไม่อาศัยวัดกินอย่างลุง ฉันเอาหมดแหละ ชิ๊!!” เธอแดกดันใส่ แล้วชูนิ้วกลางด่า ก่อนจะหันมาเดินต่อ