-ตอนเช้าของวันใหม่-
กอบัวเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวันหนึ่งเลย หญิงสาวพบว่าตัวเองนั้นนอนอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นสามีไร้รักของเธอ การันต์ยังคงหลับตาพริ้มจนได้ยินเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของเขา
กอบัวพอจะรู้จำได้ลางๆว่าการันต์อยู่กับเธอตอนที่เธอนอนซมอยู่ แต่เธอแค่ไม่มีแรงลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนนั้นเพราะพิษไข้เล่นงานเธออย่างหนัก แต่วันนี้ตื่นมาเธอพบว่าตัวเองกลับรู้สึกสดชื่นขึ้นไข้ก็ไม่มีแล้ว
หญิงสาวเอามือสองข้างหนุนไว้ใต้แก้มของตัวเธอในท่านอนตะแคงเข้าหาเขา เธออยากจะแอบมองเขาในตอนหลับ จมูกโด่งเป็นสันกับปากหยักที่ปิดสนิทกับปอยผมที่หล่นลงมาปิดหน้านิดหน่อยนั้นช่างน่ามองนักแม้ในยามหลับก็ตาม
กอบัวแอบลูบไล้ไปบนใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบาด้วยรอยยิ้มมุมปาก แต่ในใจของเธอเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกรักใคร่ที่มีต่อเขาไม่เสื่อมคลาย
ถึงแม้ว่าจะถูกเขากระทำย่ำยีทางร่างกาย แต่เธอกลับโกรธเขาได้เพียงไม่นานเพราะกอบัวคิดว่าเธอคือภรรยาที่ถูกต้องของเขา
กลับคิดโทษตัวของเธอเองที่ไม่เอาไหนกับเรื่องบนเตียง และการันต์ยังใจดีมานอนเฝ้าเธอตอนป่วยอีกความขุ่นข้องในใจก่อนหน้านี้ที่มีต่อเขาก็หายไปจนหมดสิ้น เพียงแค่เขาทำดีให้สักนิดก็ใจอ่อนแล้ว
อยู่ ๆ ดวงตาคมปานเหยี่ยวก็เปิดขึ้นมา เขาจ้องเธอนิ่งราวกับถูกสะกด กอบัวพลิกตัวหนีเขาทันทีด้วยความตกใจ
"ไม่มองต่อเหรอ?"
แก้มของคนถูกถามแดงปลั่งขึ้นมาทันทีที่ถูกจับได้ว่าแอบมอง
"บัวขอโทษค่ะที่ทำให้ตื่น"
"ดูเหมือนชั้นจะป่วยแทนเธอล่ะ"
กอบัวทำท่าจะลุกออกไป เพราะเช้านี้ยังไม่ได้ดูอาหารเช้าให้เขาเลย ปกติของทุกวันเธอจะเป็นคนเตรียมอาหารเช้าให้เขา
"จะรีบลุกไปไหน นอนพักเถอะวันนี้วันหยุดชั้นไม่ใจร้ายใช้งานเธอหรอก"
"จะลุกไปเตรียมอาหารเช้าให้พี่การันต์ค่ะ"
"ไม่อ่ะ ยังไม่หิว อยากนอนมากกว่า"
กอบัวก้มดูชุดที่เธอใส่ เมื่อวานเธอจำได้ว่าเธอใส่ชุดอื่นนี่นา
"เจี๊ยบมาเปลี่ยนชุดให้บัวเหรอคะ?"
"เจี๊ยบที่ไหนล่ะ ผัวเธอนี่แหละ"
เขาเอ่ยขึ้นในขณะที่ตาของเขายังปิดสนิท กอบัวรู้สึกตกใจมากที่รู้ว่าเป็นเขาที่แอบมาเปลี่ยนชุดของเธอ เพราะสภาพเปลือยเปล่าแบบนั้นมันน่ามองที่ไหนกัน
"งั้นพี่การันต์ก็เห็น..."
"ชั้นเห็นไปถึงไหนต่อไหนตั้งนานแล้ว กะอีแค่เปลี่ยนชุดไม่เห็นจะแปลกเลย"
กอบัวอายแทบแทรกแผ่นดินหนี สายตาเธอไปเตะกับกาละมังผ้าชุบน้ำและก็ยาที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
"ใครเช็ดตัวให้บัวคะ?"
"นี่ยัยหนูบัว ทั้งหมดชั้นเป็นคนทำเอง..เพราะฉะนั้นแล้วเธอเลิกถามได้แล้ว"
กอบัวถึงกับอึ้งทีแรกเธอเข้าใจว่าการันต์เพียงแค่มานอนเฝ้าเธอเสียอีกที่ไหนได้เมื่อคืนเขาเป็นคนทำเองหมดเลยเหรอ หญิงสาวรู่สึกอายขึ้นมาทันทีเมื่อนึกภาพว่าเขาเป็นคนเช็ดตัวให้เธอ แล้วสภาพที่เปลือยเปล่าของเธอแบบนั้นอีก โอ้ย! มันน่าอายที่สุด
"ที่แท้ไม่ได้ฝันไปหรอกเหรอ?"
กอบัวบ่นพึมพำออกมาเสียงเบา แต่คนที่นอนอยู่ได้ยินชัดเจน
"นี่บัวถามอะไรหน่อยเถอะ?"
หญิงสาวหันไปสบตาคมเข้มคู่นั้นตรง ๆ ไม่หลบสายตา ดูเหมือนจะเป็นเขาเสียเองที่หลบสายตาของเธอ
"เรื่องอะไรคะ?"
"ทำไมเธอถึงได้ละเมอถึงชื่อชั้นเวลานอนหลับด้วย"
กอบัวถึงกับเลิ่กลักทำอะไรไม่ถูก เพราะเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองนั้นละเมอถึงเขาด้วย มันค่อนข้างจะช๊อตฟิวไปนิดเมื่อได้รับคำถามนี้แล้วจะตอบเขาว่าอย่างไรดี
"คนหลับน่ะค่ะ คงไม่รู้หรอกว่าเพ้อเจ้ออะไรออกไป พี่การันต์จะมาสนใจคนไม่มีสติทำไมกันคะ"
หญิงสาวได้แต่แถจนสีข้างถลอกปอกเปิกไปหมดแล้ว ก็ตอนป่วยฝันถึงแต่เขาจะไม่ให้ละเมอถึงเขาได้ยังไงกัน กอบัวแอบอมยิ้มหลบหน้าเขาด้วยความเขิน
"เดี๋ยวนี้ปากดีเถียงชั้นฉอด ๆ ทุกเรื่องเลยนะ ดูก็รู้ว่ากำลังโกหกอยู่ ถ้าแอบรักชั้นก็แค่บอกมาเท่านั้นเอง"
"บัวขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
กอบัวไม่ตอบอะไรตอนนี้เธอเขินจนไม่รู้จะทำหน้ายังไงถูกแล้ว ได้แต่ขอตัวเพื่อหนีออกมาจากตรงนั้นตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที เพราะสายตาคมกล้ายังคงมองตามเธอมาด้วยสายตาวาววับแปลก ๆ เธอไม่รู้ว่าในสายตาคู่นั้นมีความหมายว่าอย่างไร
การันต์ได้แต่มองตามร่างบางของกอบัวไปลับหลังเธอเขาได้แต่ยิ้มกว้างออกมาด้วยความเอ็นดูอย่างเผลอ ๆ ตัวเองเหมือนกัน ยิ่งนับวันก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันได้แต่คิดถึงใบหน้าหวานนี้ อยากจะอยู่ใกล้ ๆ ตลอด อย่างวันนี้ปกติถ้าเป็นวันหยุดเขาจะออกไปจากบ้านแต่เช้าแล้ว แต่วันนี้กลับกันไม่อยากออกไปไหน อยากเป็นแมวนอนเฝ้าปลาย่างมากกว่า
'แอบชอบชั้นก็ไม่แปลกนะ ชั้นเข้าใจดี คนหน้าตาดีอย่างชั้นไม่แปลกอะไรที่สาว ๆ จะมาตามหลงรัก '
การันต์ไม่ได้พูดออกมาหรอกเขาแค่คิดออกมาในใจเท่านั้น หน้าหล่อคมดั่งลูกครึ่งยังคงยิ้มมุมปากออกมาในขณะที่พลิกร่างนอนหงาย มืออีกข้างสอดเข้าไปใต้ศีรษะ เสื้อยืดสีขาวที่เขาสวมใส่อยู่รัดรูปจนเห็นร่างกำยำดูเซ็กซี่เพราะผ่านการดูแลตัวเองบวกกับการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ
เขากำลังนอนจินตนาการถึงร่างอันเปลือยเปล่าของคนในห้องน้ำอยู่
"หายไข้แล้วนี่นา..หึหึ"
คิดได้แบบนั้นก็รีบแก้ผ้าตามหญิงสาวเข้าไปในห้องน้ำทันที เอาเถอะไม่ได้ทางกายได้แกล้งเธอในห้องน้ำก็ยังดี รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดออกมาอีกครั้ง