You are my boss กุมหัวใจเจ้านายตัวร้าย

พั่บ พั่บ พั่บ! “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!” พั่บ พั่บ พั่บ! “อ๊ะ อ๊ะ! อื๊อ~ / อ๊าส์!” เสียงร้องครางทรมานของเธอกับเสียงครางคำรามของผมดังไล่เลี่ยกันก่อนที่ผมจะกดท่อนเอ็นแช่เข้าไปในตัวเธอจนสุดลำแล้วเกร็งกระตุกร่างกาย “อ่าส์~” ผมเกร็งกระตุกฉีดพ่นน้ำรักออกมาจนหมดถึงได้ทิ้งตัวลงบนร่างอวบอิ่มที่นอนหายใจหอบเหนื่อย ฝังหน้าลงที่ซอกคอเปียกชื้นพักหนึ่งจากนั้นก็ถอดถอนท่อนเอ็นออกมาพร้อมกับพลิกตัวนอนหงายข้างร่างของใครบางคน “อ่าส์~” นานเป็นชั่วโมงกว่าเซ็กส์ครั้งนี้จะจบลง โคตรสุขแถมยังสนุกไม่มีเปลี่ยนจากนั้นก็เอามือไปจับที่ท่อนเอ็นของตัวเองที่เริ่มอ่อนตัวลงทีละนิดพร้อมกับรูดถุงพลาสติกบาง ๆ ที่ห่อหุ้มท่อนเอ็นของผมออกช้า ๆ “จะกลับแล้วเหรอ” ผมจัดการถุงยางอนามัยในมือพร้อมกับร่างอวบอิ่มข้าง ๆ ที่ขยับตัวลุกขึ้น “ค่ะ” “อืม~ กลับดี ๆ ล่ะ” “ค่ะ” แค่นี้ล่ะบทสนทนาของเราสองคน แค่คู่นอนจะคุยอะไรให้มากมายวะ ขนาดตอนเอากันยังไม่ค่อยคุย ตอนไม่เอาจะคุยทำห่าอะไร #KINE ENE #GAMSAI TALK ตึก ๆๆ “แก้ม” เฮือก! “...” ขวับ! “อะ อ้าวทิว ตกใจหมดนึกว่าใคร” ฉันหันกลับไปตามเสียง หันไปเจอหน้าเพื่อนร่วมงานแต่เสียงฉันก็ยังสั่นอยู่เพราะไม่คิดว่าจะเจอใครในเวลานี้ “เพิ่งกลับเหรอ” “...อื้ม เฮียให้เช็คบัญชีให้น่ะ เช็คย้อนหลังเยอะเลย” “อ่อ ถ้างั้นกลับเลยไหมกำลังจะกลับพอดีเดี๋ยวไปส่ง” “ไม่เป็นไรทิวเราเกรงใจ” “เกรงใจกับนั่งแท็กซี่กลับตอนเกือบตีสี่ เธอว่าอะไรน่ากลัวกว่ากัน” “...ถ้างั้นก็รบกวนด้วยนะ” “มาเถอะ รบกวนอะไรวะ” ทิวบอกแล้วเดินนำหน้าฉันออกไปด้านหลังร้าน เดินไปที่บิ๊กไบค์ของเขาที่จอดอยู่โดด ๆ คันเดียวแล้วก็ ฟุบ! “ว้าย!” โยนหมวกกันน็อกมาให้จนเกือบรับไม่ทัน หน้าตาก็ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีอะไรของนายนี่เนี่ย “ใส่ซะ โคตรง่วง” “นายขับไหวรึเปล่า” “มาเถอะน่า” เขาขึ้นคร่อมบนบิ๊กไบค์ สตาร์ทจนเสียงของท่อดังกระหึ่มฉันเลยต้องปีนขึ้นไปแบบเก้ ๆ กัง ๆ ถึงจะเคยซ้อนท้ายทิวหลายรอบเหมือนกันแต่ก็ไม่ชินกับการนั่งบิ๊กไบค์สักที “นายเตรียมหมวกกันน็อคมารอรับสาวทุกวันเลยเหรอ” “เออ ขอบคุณสาว ๆ ของฉันด้วยที่วันนี้ไม่มีใครว่าง ไม่งั้นเธอไม่มีวาสนาได้นั่งหรอก” “โห~ ขอบคุณได้นะแต่พูดกว้างขนาดนี้จะขอบคุณใครดีเนี่ย” “หึ ๆๆ เออน่า กอดแน่น ๆ ล่ะเดี๋ยวปลิว” บรื๊น~ “ว้าย! เบา ๆ สิทิว!” พูดจบก็บิดรถจนรถกระชาก ฉันที่นั่งจับเอวเขาไว้หลวม ๆ เกือบจะหงายหลังไปตามแรงกระชากของรถแล้วเชียว ดีที่กอดเอวนายนี่จนแน่นทัน “ทิว! เบา ๆ ฉันกลัว~” ทุกครั้งที่ได้ติดรถทิวกลับห้องฉันเป็นต้องร้องโวยวายแบบนี้ตลอด ขับเร็วมากไม่รู้จะเร็วไปไหน “อย่าร้องเสียงดังสิวะอายคน” แล้วเขาก็จะตะโกนตอบมาแบบนี้ทุกครั้งแต่ไม่เคยลดความเร็วลงเลยสักครั้ง! โชคดีที่ร้านกับห้องพักไม่ไกลกันเท่าไหร่ แค่ประมาณห้ากิโลเมตรก็ถึง ดึกเกือบสว่างรถแทบไม่มีบิ๊กไบค์ของนายนี่เลยใช้เวลาไม่กี่นาที บรื๊น ๆ เขาพามาจอดหน้าหอ โชคดีที่พอเข้าซอยมาก็ลดความเร็วไม่งั้นโดนชาวบ้านด่ากระเจิงแน่ “อ่ะนี่หมวก ขอบใจนะที่มาส่ง” “ทีหลังอย่าอยู่ดึก ฉันไม่กลับดึกแบบนี้เธอจะกลับยังไงวะอันตราย” “รู้ แต่เราไม่ได้กลับดึกบ่อย ๆ หรอก ขอบใจนายมากนะ” “อืม แต่ทีหลังถ้าเฮียใช้ทำงานปฏิเสธบ้างก็ได้ มันดึกเกินไป” “...อื้อ ขับรถดี ๆ นะทิว” “โอเค เธอขึ้นไปนอนเถอะมันจะสว่างแล้ว” “โอเค ขอบใจอีกครั้งนะ” “ขึ้นห้องเถอะน่า พูดอะไรหลายรอบวะ” เขาทำเสียงรำคาญฉันเลยยิ้มแล้วเดินขึ้นห้องไป เดินผ่านประตูของหอพักก็ได้ยินเสียงบิ๊กไบค์ของทิวดังขึ้น หันกลับไปมองเขาก็ขับออกแล้ว ดีจังจากที่เคยต้องยืนรอแท็กซี่แถมแต่ละครั้งก็ต้องภาวนาให้ตัวเองเจอแท็กซี่ที่ดีแต่วันนี้ถึงห้องเร็วมาก ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วย กริ๊ก! “เฮ้อ!” เข้ามาในห้องสิ่งที่ฉันทำเป็นประจำก็คือการถอนหายใจออกมาหนัก ๆ เหนื่อย ยังไม่ได้พักเลยตั้งแต่เช้า ตอนนี้แทบหมดแรงแล้ว เหลือบไปมองนาฬิกาอีกสิบห้านาทีก็ตีห้า มีเวลานอนสองชั่วโมงก็ต้องตื่นไปเรียนต่อ แค่เห็นที่นอนตรงหน้าฉันก็แทบล่วง ลืมตาแทบไม่ไหวแต่ยังนอนไม่ได้ ต่อให้ง่วงแค่ไหน ต่อให้มีเวลานอนน้อยแค่ไหนก็ต้องไปอาบน้ำ ไม่ว่าจะเป็นจะตายยังไงมาถึงห้องฉันก็ต้องอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน ...ไม่อาบได้ยังไงในเมื่อคราบสกปรกมันติดอยู่ทั่วร่างกาย!