คนเห็นแก่ตัว
1128 คำ
“อื้อ ไม่ อะ อะ อะ” เสียงของอินทุภา ทุกดอกที่โดนเน้น หนักจนทำให้น้ำตาไหลซึม เธอได้แต่กอดเขายึดร่างเอาไว้แน่น และลากเล็บลงไปบนเนื้อหนังของธีรุตม์ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงความเจ็บออกมา
ธีรุตม์ตักตวงหาความสุข และสนุกกับร่างกายของอินทุภา ก่อนจะถึงสุดทางแห่งสุข ชายหนุ่มคำรามส่งแรงกระแทกถี่ แล้วเสือกท่อนแข็งไปจนลึกสุด ธีรุตม์ฉีดส่งความสุขของเขาเข้าไปในตัวของเธอ พร้อม ๆ กับอินทุภาที่กรีดร้องอย่างไม่อายออกมาเช่นกัน
ไม่นาน... เสียงบานประตูปิดลง อินทุภากลืนน้ำตาลงไปในข้างใน เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นอีตัวอย่างที่เขาบอก น้ำแตกแล้วก็แยกกลับไปนอนห้องของตัวเอง
เมื่อเธอแน่ใจแล้วว่าชายหนุ่มไม่หวนกลับมาอีกแน่ ๆ ในคืนนี้ อินทุภาจึงเดินไปล็อกประตูห้อง เธอกลับมาทรุดกายลงนั่งที่เตียง น้ำตาร่วงหล่นแทบเป็นสายเลือด ร้องไห้เพราะหัวใจที่บอบช้ำจนกลัดหนอง เธอเจ็บที่รักเขา และเจ็บที่เขาไม่รักเธอ
Chapter 3 จนอยากหลีกหนี
เช้าวันต่อมา
มายาวีโทรศัพท์ปลุกธีรุตม์ตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งสองมีนัดกันเพื่อไปเที่ยวภูเก็ตด้วยกัน ธีรุตม์ทราบดีว่าถ้ามารดารู้เข้าท่านจะต้องไม่ยอมให้เขาได้ไปกับมายาวีแน่ ๆ
ดังนั้นหากเขาจะไปได้อย่างอิสระ ทางเดียวที่จะทำให้แม่อนุญาต ก็คือใช้อินทุภา
“คุณแม่ครับ บริษัทเราเพิ่งได้ทำสัญญากับคุณเฟย เงินก้อนใหญ่ที่ได้รับจากสัญญาครั้งนี้ถือเป็นความดีความชอบของผมได้ไหมครับ”
นานปีไม่เคยได้ยินบุตรชายพูดจาอย่างออดอ้อนเช่นนี้ นับตั้งแต่จับให้คลุมถุงชนกับอินทุภา คุณหญิงทับทิมทั้งดีใจและตื่นเต้น
“ใช่สิ ถ้าไม่ใช่ความดีของพ่อรุตจะเป็นของใครกัน เอาแบบนี้แม่ให้รางวัลลูกดีไหม ซูเปอร์คาร์สักคันดีไหมลูก”
“อย่าดีกว่าครับ รถสะสมผมเยอะแล้ว แต่ถ้าคุณแม่จะให้รางวัลกับผมละก็ ผมขออนุญาตพาน้องอินไปเที่ยวภูเก็ตสักสี่ห้าวันได้ไหมครับ ผมคุยกับอินเมื่อคืนแล้ว”
อินทุภาที่นั่งร่วมโต๊ะทานอาหารสะอึก เมื่อคืนเขายังด่าว่าเธอไปต่าง ๆ นานาและยังทำมิดีมิร้ายกับเธออีก แต่เช้าวันนี้เขากลับพูดจาอ่อนหวาน อีกทั้งจะพาเธอไปเที่ยวอีก จากที่คุณหญิงทับทิมคะยั้นคะยอให้พาเธอไปฮันนีมูนหลังแต่งงาน แต่เขาก็ปฏิเสธเสียงแข็ง และไม่ยอมพาเธอไปฮันนีมูน
อินทุภารู้สึกสังหรณ์ในใจ ก่อเกิดเป็นความรู้สึกอึดอัดเข้ามาแทนที่ เธอจ้องหน้าเขาเขม็ง ไม่รู้ธีรุตม์จะมาไม้ไหน
“หนูอินมีเรื่องน่าตื่นเต้นแบบนี้ ทำไมหนูไม่บอกแม่ละลูก ดูสิต้องให้พี่รุตเป็นฝ่ายบอกเหรอ จะแอบเซอร์ไพรส์แม่ใช่ไหมจ๊ะ”
“เอ่อ คุณหญิงแม่คะ” อินทุภาอึกอัก เธอจะเล่าอย่างไรว่าเมื่อคืนเธอถูกเขาข่มเหง และยังทิ้งให้เธอนอนคนเดียวทั้งคืนตามลำพัง
อินทุภาได้แต่เบนหางตาไปมองเขา แต่เธอก็ได้เห็นได้เจอสายตาเย็นชาของธีรุตม์อีกครั้ง
“ว่าไงน้องอิน” เขาเอ่ยเรียกเสียงหวาน
อินทุภาจำใจกล้ำกลืนตอบออกไป
“คือ พี่รุตแค่อยากให้คุณหญิงแม่แปลกใจน่ะค่ะ แต่เรื่องกำหนดวันที่จะไป อินยังไม่รู้ว่าวันไหนค่ะคุณหญิงแม่”
“แหม... ดีแล้วล่ะที่รุตจะพาน้องไปฮันนีมูน แม่หวังว่ากลับมาจากฮันนีมูนแล้ว แม่จะได้ข่าวดีเรื่องหลานนะลูกนะ” คุณหญิงทับทิมนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ว่าแต่... แม่ว่ามันไม่สมศักดิ์ศรีน่า ทำไมถึงจะไปแค่ภูเก็ตเองหรือ แม่คิดว่า รุตน่าจะพาน้องไปฮันนีมูนที่ต่างประเทศจะดีกว่า”
ธีรุตม์มีงานเยอะ แล้วอีกอย่างมายาวีแพ้อากาศเย็น ๆ หล่อนเป็นโรคประหลาดที่ถูกความเย็นไม่ได้ ดังนั้นภูเก็ต และเกาะทางใต้ของประเทศจึงเหมาะที่สุด แล้วไม่ต้องยุ่งยากเรื่องเอกสารด้วย
“แม่ครับ แค่ใกล้ ๆ ก่อน พอมีเวลาและโอกาสอื่น ค่อยพาไปไกลกว่านี้ครับ ผมจะขอหยุดไม่กี่วันครับ จะได้กลับมาทำงานให้คุณแม่อีก”
“แหม... ชื่นใจ ได้ยินแบบนี้แล้ว แม่ก็สบายใจ”
“คุณหญิงแม่จะไปด้วยกันไหมคะ”
“โอ๊ย แม่จะไปทำอะไร ไปกันแค่หนุ่ม ๆ สาว ๆ ก็พอ แม่ขออยู่บ้านตากแอร์ฯ เย็น ๆ ดีกว่า ให้ไปเดินเล่นทะเล กระโดดน้ำตูม ๆ แม่ไม่ไหวแล้ว เอ่อ... แล้วก็ดูแลกันดี ๆ ล่ะ แดดมันแรงนักเชียว จะดำเอา และจะไม่สบาย” คนเป็นแม่ก็ห่วงสารพัด
“ครับแม่”
“ดีแล้ว ๆ ไปเที่ยวจะได้เปิดหูเปิดตา ขอเพียงแค่มีตาหนูยายหนูตัวน้อยกลับมาให้แม่ได้ยินข่าวดี แค่นี้แม่ก็พอใจล่ะ โอ๊ย! หลานย่าจะมาแล้ว แม่อยากอุ้มหลาน” ยิ้มอย่างดีใจที่เห็นลูกชายเริ่มคล้อยตาม และเมื่อคืนวิภาก็รายงานความคืบหน้าว่าธีรุตม์อยู่ในห้องนอนของอินทุภาเป็นชั่วโมง
หลังจากจบมื้ออาหารเช้าแสนอึดอัด อินทุภารีบผละตัวหนีออกจากตึก เธอไปหมกตัวอยู่ภายในห้องเรือนกระจกที่เต็มไปด้วยกล้วยไม้ กระบองเพชร และดอกไม้ที่ชื่นชอบ
กระนั้นยังไม่วายถูกธีรุตม์ตามมาถึงในนั้น “หวังว่าคงไม่ทำตัวปากมาก ไปฟ้องใครเข้าล่ะ” ธีรุตม์ส่งเสียงมาพร้อมกับตัว
อินทุภาชะงักไม่เข้าใจ ก่อนจะนึกขึ้นได้ เขาคงจะให้เธอออกจากบ้านไปพร้อมกับเขา และเขาจะไปกับมายาวี
ใบหน้าของหญิงสาวซีดจางลงเมื่อได้รู้ความจริง หัวใจไม่ใช่ก้อนดินที่จะไม่รู้สึกอะไร อินทุภาเองก็ใช่จะเป็นพระอิฐพระปูน
“เธอจะบินไปภูเก็ตพร้อมกับฉันก็ได้ ฉันจะให้เงินเธอ และเธอไปหาที่อยู่เอง ส่วนฉันจะแยกไปกับมายาวี” เขาประกาศให้เธอรู้ เมื่อมาถึงจุดนี้ อินทุภารู้ว่าเธอถูกใช้ให้เป็นหนังรองหน้า ธีรุตม์กำลังย่ำยีศักดิ์ศรีความเป็นเมียที่ถูกกดขี่
“คุณแน่ใจแล้วหรือคะที่ทำแบบนี้”
++++++++++++
เลวมาก พระเอกของฉัน
- ผู้เขียน
