“ไม้หวาย”
“...”
“หวาย!”
“...อย่ามาตะคอก”
“อย่ามาเดินหนีพี่เหมือนกัน ถ้าพี่ไม่ยอมไปไหนทั้งที่เรากำลังดื้องี่เง่ามันหมายความว่าพี่กำลังแคร์แล้วก็ห่วงเรามาก อย่ามาดื้อกับพี่เด็ดขาด!”
“...” ไม้หวายเงียบไม่พูดอะไรเพราะเธอกำลังตกใจที่โดนเขาตะคอก แต่ไม่ใช่แค่ตกใจเพราะโดนตะคอกหรอก ความจริงแล้วใจเธอก็กำลังเต้นผิดจังหวะเพราะคำพูดเขาด้วยต่างหาก
“ขึ้นรถ” ชาร์ลรู้ดีว่าเมื่อกี้เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังทำให้เขารีบปรับระดับน้ำเสียงให้ดีขึ้นแต่ก็ไม่ได้ดีมากเท่าไหร่
“...”
“ขึ้นมาบนรถซะไม้หวายถ้าไม่อยากโดนคนมองมากกว่านี้”
“...อย่ามาบังคับหวายได้ไหมคะพี่ชาร์ล”
“จะให้บังคับหรือให้ลงไปอุ้มขึ้นรถเลือกเอา”
“...”
“ว่าไง” ชาร์ลหงุดหงิดจริง ๆ ไม่อยากลงไปอุ้มหรอกแต่เขาอยากลงไปฟาดเธอต่างหาก
ไม้หวายวันนี้กับไม้หวายคนที่รู้เรื่องที่เขาไม่อยากให้ใครรู้ในวันนั้นแตกต่างกันลิบลับ แต่ไม่เป็นไรเขาจะไม่ถือสา เพราะเป็
