“ไม่เชื่อใช่ไหม”
“...ค่ะ”
“หึ ๆๆ พี่ก็ว่างั้นล่ะ ไม่เป็นไรถ้าพี่โกหกขอให้สิ่งที่พี่กังวลที่สุดเป็นเรื่องจริงเลยก็ได้”
“เรื่องอะไรคะ?”
“เรื่องเด็กในท้องของผู้หญิงคนนั้นไง ถ้าพี่หลอกเราขอให้เด็กคนนั้นเป็นลูกพี่เลยก็ได้”
“...ไม่ใช่ว่าความจริงแล้วมั่นใจมากว่าไม่ใช่ลูกพี่ชาร์ลเหรอคะถึงกล้าเอามาท้าทาย”
“...”
“ว่าไงคะ”
“หึ ๆๆ เราไม่คิดจะเชื่อคำพูดพี่บ้างเลยรึไง” ชาร์ลหัวเราะขำ แต่ในใจเขาได้แต่คิดว่าไม้หวายเป็นผู้หญิงที่มีความคิดที่ฉลาดจนเขาต้องระวังเวลาจะพูดอะไรออกมา
“ไม่ค่ะ”
“เชื่อสักนิดสิไม้หวาย พี่เอาความเสี่ยงกับชีวิตพี่มาเดิมพันเลยนะ”
“ไม่ค่ะ”
“โอเค ไม่ก็ไม่ ไม่เป็นไร” ชาร์ลพูดจบเขาก็ขยับเกียร์รถแล้วขับรถต่อทันที
“พี่ชาร์ลหวายจะลงรถ”
“พี่ไม่ให้ลง”
“...”
“พี่ไม่เคยเซ้าซี้ใส่ผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อนเลยไม้หวาย เราทำให้พี่ไม่เป็นตัวของตัวเองเราก็ต้องรับผิดชอบ”
“อะไรนะคะ?” เธอขม
