“เหรอๆ~” ลิเดียร์หยอกล้อคนตัวโตไม่ลดละ ยิ่งเห็นเขาทำหน้าตึงใส่ก็ยิ่งสนุกไปกันใหญ่
“กวนแบบนี้ อยากให้บีบขาหรือแยกขาออกจากกัน”
“ทะลึ่งมากนะ”
“แล้วแต่ ก็เป็นคนแบบนี้ เป็นมาตลอดเลย”
“รู้ ดูออกเลยเหมือนกัน” ลีโอสบตากับคนมองเขานานมาก มองแบบไหนและกำลังคิดอะไรไม่รู้ ไม่ได้อยากรู้ลึกขนาดนั้นด้วย
“ดีขึ้นไหม”
“อือ แต่ปวดท้องมากกว่า จุกๆ หน่วงๆ ไม่ค่อยสบายตัว”
“แล้วปกติทำไง”
“ก็ใช้แผ่นประคบร้อน แต่ลืมซื้อมาอ่ะ คืนนี้คงต้องใช้กระเป๋าน้ำร้อนเอา”
“อยู่ไหนอ่ะ”
“จะทำให้เหรอ?”
“อือ แปบๆ” ลีโอยกขาเรียวออกจากหน้าตักของตัวเองก่อนจะปลีกตัวไปที่โซนห้องครัว เสียบปลั๊กน้ำร้อนก่อนจะกลับมาถามหากระเป๋าน้ำร้อนอีกครั้ง
“กระเป๋าน้ำร้อนของเธออยู่ไหน” ความใส่ใจแม้เป็นเรื่องเล็กๆ ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ลิเดียร์บอกที่เก็บกระเป๋า สายตามองตามร่างสูงที่เคลื่อนไหวตัวเองอยู่ในห้องของเ
