คอนโด SY
“…ที่จริงไว้สะดวกค่อยเจอกันก็ได้นะ เธอใจร้อนจัง” คนพูดทำเหมือนรู้สึกกันคนละอย่าง ทว่าบนใบหน้าจิ้มลิ้มกับผุดรอยยิ้มกว้าง
ลิเดียร์กวาดสายตามองออกไปรอบๆ ห้อง ทุกอย่างคุ้นหูคุ้นตาบ้างแล้ว แต่สิ่งที่ไม่ชัดเจนเห็นจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขา
ที่เป็นแบบนี้คือมีอะไรที่มันพิเศษไหม แค่อยากได้ตัวของกันและกัน หรือมันมีอะไรที่มากกว่านั้น ก่อนจะได้คิดอะไรไปไกล สมองกลับมาประมวลกับปัจจุบันเมื่อเอวคอดถูกรั้งเข้าไปกอดด้วยมือของอีกคน
“รออยู่ที่นี่แหละ หิวก็กิน ง่วงก็นอน ไม่มีใครมายุ่มย่ามที่นี่อยู่แล้ว อยู่ได้ตามสบาย”
“โอเค แล้วสรุปจะกลับตีสองใช่ไหม”
“ยังไม่ไปเลยนะ ถามเวลากลับแล้ว?”
“ก็อยากรู้”
“เหมือนไม่อยากห่าง” ลีโอสบตาคนที่ทำให้เขาว้าวุ่นอยู่หลายวัน หงุดหงิดเพราะเธอ ไม่เป็นอันทำอะไรเลยก็เพราะเธอ
“แล้วเธอล่ะ เธอให้เรามารอ เธอเองก็ไม่อยากห่าง?”
“ย้อนถามเก่งเกินไปแล้ว”
“ก็เธ
