Third Person Describe.
ครามนั่งนิ่งฟังเสียงเครื่องยนต์ของบิ๊กไบก์ จากดังกระหึ่มจวบจนสงบเงียบ
เขาค้างสายตาตรงบานประตูห้อง นิ่งงันไร้ปากเสียง ภาวนาอย่างโง่เง่าให้ใครสักคนหันหลังกลับมา ทว่าสิบนาทีผ่านไป ยี่สิบนาทีผ่านไป กระทั่งครึ่งชั่วโมงผ่านไป ไม่มีแม้กระทั่งวี่แววหรือสัญญาณให้พออุ่นใจ
เมื่อก่อน ไม่ว่าครามต้องเผชิญหน้ากับอะไร สีเพลิงมักเข้าหาก่อนเสมอ เธอไม่เคยทอดทิ้งเขา ไม่ยอมให้เขาโดดเดี่ยว ไม่ปล่อยให้รอบข้างว่างเปล่า...แม้บางครั้ง ตัวเขาจะทั้งเห็นแก่ตัว ร้ายกาจ และย่ำยีหัวใจเธอสารพัด
พอต้องอยู่คนเดียวโดยไม่รับการไยดีจากผู้หญิงคนนั้น แน่นอนว่ามันทำให้เขาเสียศูนย์เป็นอย่างมาก
การถูกใส่ใจทำให้ครามเคยตัว ไม่ว่าสถานะตอนนี้จะถูกขีดไว้แบบไหน เขาก็ต้องการให้สีเพลิงเป็นผู้หญิงคนเดิม
คนที่อยู่เคียงข้างเขา
‘หมดแรงจะตายอยู่แล้ว ขอนอนกอดจนเช้าเหมือนตอนเด็ก ๆ ไม่ได้หรือไงวะ’
ครามตัดพ้ออย่างเห็
